Planet TCE

தசரா விடுமுறைக்கு ஊருக்கு சென்றிருந்த போது மதுரை புத்தகக் திருவிழா முடியும் தருவாயில் இருந்தது. ஒரு வழியாக கடைசி நாளன்று திருவிழாவை எட்டி பார்த்து விட்டு வந்தேன். பெரும்பாலும் மின்னூலுக்கு மாறி விட்டாலும், திருவிழாவில் புத்தகங்களைக் காணும் ஆவல் மட்டும் குறையவில்லை. ஒரே ஒரு புத்தகம் மட்டும் வாங்கினேன்; சா.கந்தசாமியின் அவன் ஆனது. வேறு சில புத்தகங்களை விருப்ப பட்டியலில் சேர்த்து கொண்டு, ஒவ்வொரு மின்னூலாக வாங்கி வாசித்து வருகிறேன். கடந்த நான்கு வாரங்களில் ஆறு புத்தகங்களை வாசித்திருக்கிறேன் என்றால் பார்த்து கொள்ளுங்கள். பேரார்வம்!

• அடி – தி.ஜானகிராமன்
• கொமோரா – லக்ஷ்மி சரவணகுமார்
• குமரித்துறைவி – ஜெயமோகன்
• குறத்தி முடுக்கு – ஜி.நாகராஜன்
• அவன் ஆனது – சா.கந்தசாமி
• காச்சர் கோச்சர் – விவேக் ஷான்பாக்

மூன்றாம் கட்டத்தில், முதல் இரண்டு கட்டங்கள் அளவுக்கு ஈடுபட முடியாது என்று‌ அறிவேன். ஆனால் இவ்வளவு மோசமான கட்டமாக அமையும் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை; இருபது நாட்களில் ஒரே ஒரு நாள் மட்டும், அதுவும் குறைந்தபட்ச தூரமான 5கிமீ அளவே. தசரா விடுமுறைகளுக்காக ஊருக்கு சென்ற போது வீட்டுக்குள் எடுத்து வைத்த மிதிவண்டி, வைத்த இடத்திலிருந்து ஒரு அடி கூட நகராமல் அப்படியே நின்று கொண்டிருக்கின்றது. நான்காம் கட்டம் கண்டிப்பாக மூன்றை விட சிறப்பாக இருக்கும்; நம்பிக்கையுடன்.

என் வீட்டு கடிகாரத்தில்
பத்து நிமிடங்கள் முன்னதாகக் கூட்டி வைத்தேன்,
எதிலும் கால தாமதமாகி விடக் கூடாதென.
………

எப்போது கடிகாரத்தில் மணி பார்த்தாலும்,
எந்த செயலுக்கென்றாலும்,
பதறாமல் நேரத்தைத்
தன்னிச்சையாக கூட்டி கழித்து,
சற்றே தள்ளிப் போட்டு விடுகிறது மனம்
‘பாத்துக்கலாம்;
இன்னும் பத்து நிமிடங்கள் இருக்கின்றன ‘…

கிண்டில் வாசிப்பானில் தமிழ் புத்தகத்தை வாசித்து கொண்டிருந்த போது, தற்செயலாக கண்டடைந்தது; ஏதாவது ஒரு சொல்லுக்கான அர்த்தம் தெரியவில்லை என்றால் அதைத் தெரிவு செய்தால் போதும், கிண்டில் அதற்கான பொருளை தமிழ் அகராதியிலிருந்து எடுத்து வந்து காட்டுகிறது. தமிழ் புத்தக வாசிப்பிற்கு பேருதவியாக இருக்கும் சிறப்பம்சம்

முதல் கட்டத்தை சிறப்பாக தாண்டிய பின் இரண்டாம் கட்டத்தில் எவ்வளவு தூரம் போக முடியும் என்றொரு சந்தேகம் இருந்தது. ஆனால் மகளின் அரையாண்டு தேர்வு அட்டவணையைப் பார்த்ததும் சந்தேகம் மறைந்து நம்பிக்கை துளிர்த்தது. தேர்வுகளுக்கு இடையே சில நாட்கள் தேர்வுக்குத் தயாராக விடுமுறை; அந்நாட்களில் கொஞ்சம் அதிக நேரம் மிதிவண்டியுடன் காலை செலவிடலாம்.

• செப்டம்பர் 29 – மாநிலம் முழுவதும் காவிரி பிரச்சினைக்காக பந்த். வருணிகா விநாயகர் சதுர்த்தியை முன்னிட்டு ஏரியாவில் நடந்த கலை நிகழ்ச்சியில் நடனமாட இருந்ததால், மாலை குறைந்தபட்ச தூரம் மட்டுமே கடக்க முடிந்தது.
• செப்டம்பர் 30 – உள்வட்ட சாலை, டொம்ளூர், மாரத்தஹள்ளி, வெளிவட்ட சாலை என ஒரு 30 கிமீ வட்டம்.
• அக்டோபர் 1 – பன்னெருகெட்டா மிருகக்காட்சி சாலைக்கு செல்லவிருந்த தால் சுருக்கமாக ஒரு 15 கிமீ.
• அக்டோபர் 2 – உடல்நிலை சரியில்லாத காரணத்தால் நெடுந்தூர பயணத்தைத் தவிர்த்தேன். 6 மணிக்கு மேலாகவே காந்தி பவன் நோக்கி பயணம், விடுமுறையாதலால். 30கிமீx2
• அக்டோபர் 3 – குளிர்காலம் ஆரம்பித்து விட்டது போல. திரும்பும் போது காற்றும் சேர்ந்து கொண்டது. ஓசூர் சாலையில் 25கிமீ, காலை 5-6:30.
• அக்டோபர் 4 – 4:30க்கு எழுந்து 5-6:30க்குள் 25கிமீ அழுத்துவதாக திட்டம். 10 நிமிடங்கள் தாமதமானாலும் திட்டப்படி 25கிமீ முடித்தாயிற்று.
• அக்டோபர் 5 – நேற்று அலுவலகத் தோழர்கள் உடன் ஏரியா 83-ல் கொண்டாட்டம். காலை எழவே முடியாததால் 25கிமீ திட்டம் படுத்து விட்டது. நேற்று கால்பந்து ஆடும் போது காலில் சுளுக்கு. ஆக 15கிமீ இன்று போதும் போதும் என்றாகி விட்டது.
• அக்டோபர் 6 – 20கிமீ என ஆரம்பித்து 25கிமீ-ல் வந்து நின்றது. 25கிமீx3
• அக்டோபர் 7 – ஓசூர் சாலையில் 20கிமீ. மகளுக்கு இன்றிலிருந்து தேர்வு ஆரம்பம். TDH 2023-ல் 500 கிமீ கடந்தாயிற்று. கடந்த வருடம் இதே தொலைவுக்கு இரும்பு பதக்கத்தை கைப்பற்றி இருந்தேன்.
• அக்டோபர் 8 – ராஜாவுடன் ஓசூர் சாலையில் பொம்மசந்ரா வரை 30கிமீ. இது 20கிமீ சவாலில் போய் ஒட்டி கொண்டது.
• அக்டோபர் 9 – 5 மணிக்கெல்லாம் விழித்து விட்டேன்; மழை பெய்து கொண்டிருந்ததால் மீண்டும் உறக்கத்திற்கு சென்று விட்டேன். 6:30-க்கு மேல் மழை நின்றதும் டொம்ளூர் வரை ஒரு 15கிமீ.
• அக்டோபர் 10 – நேற்று மாலை முதல் இரவு வரை செம மழை. இன்று காலை மழை இல்லை. 6:30-க்கு மேல் தான் கிளம்பினேன்; காலை பனி; சில்லென்ற காற்று. இந்திரா நகர் வரை 20 கிமீ.
• அக்டோபர் 11 – இரவு உறங்கச் செல்ல தாமதமானதால் அதிகாலை எழ முடியவில்லை. இன்று குறைந்தபட்ச 5கிமீ மிதி மட்டுமே.
• அக்டோபர் 12 – ஓசூர் சாலையில் 20கிமீ. 20கிமீx3
• அக்டோபர் 13 – ஓசூர் சாலையில் 15கிமீ.
• அக்டோபர் 14 – மஹாளய அமாவாசையை முன்னிட்டு மகள்களுக்கு விடுமுறை. ஞாயிறு திட்டமிட்டிருந்த 50மைல் பயணத்தை ஒருநாள் முன்னதாக செயல்படுத்த எண்ணினேன். 5மணிக்கு ஆரம்பிக்கும் போது கிட்டத்தட்ட மூடுபனி. ஓசூர் வரை சென்று திரும்பும் போது நல்ல வெயில்; வீடு திரும்ப பத்தாகி விட்டது. 80கிமீ இரும்பு பதக்கம் கைவசம் வந்தது.
• அக்டோபர் 15 – குறைந்தபட்ச தூரமான 5கிமீ தூரத்தைக் கடந்தேன்.
• அக்டோபர் 16 – ஓசூர் சாலையில் 20கிமீ. 15கிமீx5
• அக்டோபர் 17 – பொம்மசந்ரா வரை 30 கிமீ
• அக்டோபர் 18 – ஓசூர் சாலையில் 16 கிமீ

இரண்டாம் கட்டத்தில் எல்லா நாட்களும் மிதிவண்டியை அழுத்தி அனைத்து சவால்களையும் மிகச்சிறப்பாக முடித்தது நிறைவு.

தசரா விடுமுறைக்கு ஊருக்கு செல்லவிருப்பதால் அடுத்த கட்டம், கஷ்டம் தான்.

Tour De 100 2023 செப்டம்பர் 9 ஆரம்பித்து டிசம்பர் 17 அன்று நிறைவடைகிறது. நூறு நாட்களில் முதல் கட்டம் செப்டம்பர் 9 முதல் செப்டம்பர் 28 வரை; இதிலுள்ள சவால்கள் நூறு நாட்கள் சவாலுக்கு நம்மை தயார்படுத்தும் வகையில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும். சிறப்பாக நிறைவு செய்த முதல் கட்டத்தின் நாட்குறிப்புகள்;-

• செப்டம்பர் 9 – முதல் நாள் குடகு மலைக்கு சுற்றுலா சென்றிருந்ததால் விடுப்பு எடுக்க வேண்டிய கட்டாயம்.
• செப்டம்பர் 10 – குடகு மலையிலிருந்து இறங்கிய காலோடு குறைந்தபட்ச 5கிமீ மிதிவண்டி பயணத்துடன் கணக்கை துவக்கினேன்.
• செப்டம்பர் 11 – ஓசூர் சாலையில் ஒரு 25கிமீ
• செப்டம்பர் 12 – வழக்கமான வழித்தடமான உள்வட்ட சாலை-டொம்ளூர்-இந்திரா நகர் வழி ~18கிமீ
• செப்டம்பர் 13 – ஓசூர் சாலையில் 20கிமீ
• செப்டம்பர் 14 – உள்வட்ட சாலை வழியாக டொம்ளூர் வரை 12கிமீ
• செப்டம்பர் 15 – மாலை வேளையில் குறைந்தபட்ச தூரத்திற்காக 7கிமீ பயணம்
• செப்டம்பர் 16 – வழக்கமான உள்வட்ட சாலை வழி 20கிமீ
• செப்டம்பர் 17 – காலை சுதாகர் உடன் பறவை காணலுக்கு சென்றிருந்ததால் மதியம் 20கிமீ. ஒரு மாறுதலுக்காக ஆடுகொடியிலிருந்து டொம்ளூர் வழி. 20கிமீx3
• செப்டம்பர் 18 – விநாயகர் சதுர்த்தியை முன்னிட்டு விடுமுறை. டொம்ளூர், கொடிஹள்ளி, திப்பசந்ரா,இந்திரா நகர் 25கிமீ சுற்று. 25கிமீx2 சவால் .
• செப்டம்பர் 19 – 10கிமீ. முதல் கட்டத்தில் குறைந்தபட்ச நாட்கள் (10 நாட்கள்) பதிவு செய்தாயிற்று
• செப்டம்பர் 20 – 11கிமீ
• செப்டம்பர் 21 – ஓசூர் சாலையில் 16கிமீ
• செப்டம்பர் 22 – 10கிமீ
• செப்டம்பர் 23 – 15கிமீ
• செப்டம்பர் 24 – 15கிமீx4
• செப்டம்பர் 25 – வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு ஓசூர் சாலையில் 50கிமீ. 50கிமீ சவால்
• செப்டம்பர் 26 – பெங்களூரில் காவிரி நீரை தமிழகத்திற்கு திறந்து விடுவதை எதிர்த்து பந்த். மாலை 5 கிமீ.
• செப்டம்பர் 27 – 10கிமீx5 சவால் முதல் கட்டத்தின் அனைத்து சவால்களையும் முடித்தாயிற்று.
• செப்டம்பர் 28 – 11கிமீ

மகிழ்வுடன் இரண்டாம் கட்டத்தை நோக்கி… பயணம் தொடரும்…

இன்று காலை 20-25கி.மீ மிதிவண்டி பயணம் செல்வதாகத் திட்டம். ஆனால் நேற்று இரவு சுதாகர் பறவை காணலுக்கு அழைக்கவும்; திட்டம் திசை மாறி விட்டது. சவுல் ஏரிக்கு(Saul Kere) காலை 6 மணி வாக்கில் கிளம்பினோம். 6:45க்கு ஏரியை நெருங்கும் போது விடிந்திருந்தது என்றாலும் வெளிச்சம் குறைவு தான். ஏரியில் ஏகப்பட்ட மாற்றங்களைக் காண முடிந்தது; ஆங்காங்கே சில பல இடங்களில் மரங்கள், புதர்களுக்கு முடி திருத்தப்பட்டது போலிருந்தது. சில நாட்களாக தொடர்ந்து பெய்து வரும் மழையால் நீர் நிறைந்திருந்தது; ஆதலால் நீர்ப் பறவைகள் குவிந்திருந்தன. நீர்க்காகங்கள், சாம்பல் நாரைகள், முக்குளிப்பான்களை வழக்கத்திற்கு மாறாக இன்று நிறைய கண்டேன். மெர்லின் செயலியின் உதவியுடன் பறவைகளின் ஓசைகளை வைத்து அவற்றை அறிய முயற்சித்தேன். பறவை காணலின் போது பலவித பறவைகளை பார்க்கும் வாய்ப்பை சவுல் ஏரி எப்போதும் வழங்கத் தவறுவதில்லை; நீர்ப்பறவைகள், பச்சைக் கிளி, சின்னான்கள், நாகணவாய்கள், தகைவிலான்கள், கதிர்க்குருவிகள், குக்குறுவான்கள், மீன்கொத்திகள், கள்ளிப்புறாக்கள், பஞ்சுருட்டான்கள், வாலாட்டிக் குருவிகள், தேன் சிட்டு, கரிச்சான் இன்ன பிற பறவைகள். சவுல் ஏரி எனக்கு நிறைய Lifers (முதன் முதலாக ஒரு பறவையைக் காணும் பாக்கியம்) கொடுத்திருக்கின்றது. இன்றும் என்னை ஏமாற்றாமல் சிவப்புச் சில்லையைக்(Lifer#166) காட்டி மெய்சிலிர்க்க வைத்தது. கானுயிர் புகைப்படக் கலைஞரான சுதாகர் கிளையில் இளைப்பாறும் சேற்றுப்பூனைப்பருந்து, அசையாமல் அழகுச் சிலையாய் புகைப்படத்திற்கு தன்னை ஒப்புவித்த சாம்பல் நாரை, மீனை வேட்டையாடி லாவகமாக தூக்கிப் போட்டு விழுங்கும் பாம்புத்தாரா என அழகுப் பறவைகளின் வாழ்வியலை அற்புதமாக படம்பிடித்துக் கொண்டிருந்தார். திரும்பி வர மனமில்லாமல் விடை பெற்றோம். நிறைவான காலை வேளை; மிக்க மகிழ்ச்சி!

பெங்களூரில் பல இடங்களில் நான் கன்னடத்தில் பேசினாலும் பதில் தமிழில் வரும். எப்படி தான் கண்டுபிடிக்கிறாங்களோ? என்று மண்டையைப் பிய்த்து கொள்வதுண்டு. இன்று இரவு உணவு உண்ணும் போது ‘போதும்‘ என்று சில மொழிகளில் சொல்லி மகளுடன் கன்னடத்தில் மாத்தாடினேன். அருகில் அமர்ந்திருந்த மனைவி எனக்கு மட்டும் கன்னடம் கத்துத் தரவே மாட்டேங்கறீங்க என்று அங்கலாய்த்தாள். ‘அப்பா எல்லா மொழியும் ஒரே மாதிரி தான் பேசுறாங்க.‌ சத்தியமா அவங்க பேசுறது புரியலையா?‘ மகள் உரைத்ததும் எனக்கு புரிந்தது.

கிண்டில் செயலியில் வாசிப்பு புள்ளி விவரங்களைக் கண்டதிலிருந்து தொற்றிக் கொண்டது இந்த தொடர் வாசிப்பு ஆர்வம். பக்கங்களின் எண்ணிக்கை முக்கியமில்லை; ஆனால் தினமும் ஓரிரு பக்கங்களையாவது தொடர்ந்து வாசிக்க வேண்டுமென அவா. அன்றிலிருந்து புள்ளி விவரங்களில் எனது முந்தைய உச்சத்தைத் தாண்ட விரும்பினேன். அதனால் இப்போதெல்லாம் தலைமாட்டிலேயே கிண்டில் கிடக்கிறது; இல்லாவிட்டால் அதைத் தேடி எடுத்த பின் தான் மறு வேலை. இன்று தொடர்ந்து 19 வாரங்கள் (வாரத்தில் ஒரு நாளாவது சில பக்கங்கள் வாசிப்பு), நாட்களில் தொடர்ந்து 50 நாட்கள் வாசிப்பு என புதிய உச்சத்துடன் வாசிப்பு தொடர்கிறது. மகிழ்ச்சி! வாசிப்பு தொடரட்டும்

இன்று சுதந்திர தின விடுமுறையை முன்னிட்டு பெங்களூரிலிருந்து 125கிமீ தூரத்தில் உள்ள லேபக்ஷிக்கு குடும்பத்துடன் ஒரு சிறு பயணம். கோவிலின் வாகனம் நிறுத்தும் இடம் வரை சிறப்பான சாலை. லேபக்ஷி வீரபத்திர கோவில், கோவிலிலிருந்து சிறிது தொலைவில் உள்ள ஒரே கல்லில் செதுக்கப்பட்ட மிகப்பெரிய நந்தி, தல வரலாறையொட்டி அருகில் உள்ள குன்றில் அமைக்கப்பட்டுள்ள ஜடாயு பூங்கா என லேபக்ஷியில் தவற விடக் கூடாத இடங்களை ஒவ்வொன்றாக பார்த்து விட்டு வீடு திரும்பினோம். கிட்டத்தட்ட பறவைகள் பார்த்து இரண்டு மாதங்களாகி விட்டது. இருகண் நோக்கியை எடுத்துச் சென்றது உதவிகரமாக இருந்தது. வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு அழகிய வண்ணமயமான செம்மார்பு குக்குறுவானை அருகில் கண்டதில் மகிழ்ச்சி; அல்பைன் உழவாரனை முதன்முதலாக கண்டேன். சுதந்திர தின கொண்டாட்டம், லால்பாக் மலர் கண்காட்சியால் திரும்பும் போது வழக்கத்தை விட பல மடங்கு போக்குவரத்து நெரிசல். மற்றபடி பெங்களூரிலிருந்து ஒருநாள் சுற்றுலாவிற்கு ஏற்ற இடம் லேபக்ஷி.

HDOR 2023-ன் மீதிக் கிணறு தாண்டவும் சிரமமாகத் தான் இருந்தது. முதல் 50 நாட்கள் ஓடிய தூரத்தை(215.6கிமீ) துரத்தவே இரண்டாவது பாதியில் கடினமாக இருந்தது. பெரும்பாலான நாட்கள் 2கிமீ-லேயே கழிந்தது; வார இறுதி நாட்களில் 5 அல்லது 10கிமீ. ஜூலை 28-ம் தேதி சவாலை வெற்றிகரமாக முடித்ததற்கான பதக்கம் வந்து சேர்ந்தது. சிங்க முகம் பதிக்கப்பட்ட பதக்கம் தங்கமென மின்னியது; மகிழ்ச்சி. சரியாக 98-வது நாளில் 400கிமீ-ஐக் கடந்தேன். கடைசி 2 நாட்களில் 30கிமீ ஓடினால் முதல் பாதியில் கடந்த தூரத்தை சமன் செய்யலாம். ஆனால் இரண்டு நாட்களிலும் நாளொன்றுக்கு 10கிமீ மட்டும் ஓடுவதாகத் திட்டம். நேற்று ஒரே அலைச்சல்; வழக்கம் போல 2கிமீ முடிக்கவே போதும் போதும் என்றாகி விட்டது. இன்று கடைசி நாள். லால்பாக்கில் ஓட நினைத்து பின் ஓடுபொறியிலேயே ஓடியாயிற்று. கடந்த வருடங்களில் கடந்த தூரத்துக்கு கொஞ்சமும் அருகில் இல்லை. எனவே ஏதாவது ஒரு வகையில் இவ்வருட சவாலை சிறப்பிக்க அதிகபட்ச தூரத்தை ஓடலாம் என்று நினைத்தேன்; இதுவரையில் அரை மாரத்தான் தூரமே நான் ஓடியதில் அதிகபட்ச தூரம். இன்று அதைத் தாண்டி, 22.22கிமீ ஓடி HDOR மட்டுமல்லாது தனிப்பட்ட முறையிலும் எனது அதிகபட்ச ஓட்ட தூரத்தை பதிவு செய்தாயிற்று. நூறு நாட்களில் 428கிமீ. கடந்த வருடங்களை விட ஒட்டு மொத்தமாக அதிக தூரம் ஓட முடியாவிட்டாலும், நூறு நாட்கள் 2கிமீ ஓடுவதே இவ்வருடம் கடும் சவாலாக இருந்தது. அவ்வகையில் இதுவே நான் கலந்து கொண்ட நூறு நாட்கள் ஓட்ட சவாலில் சிறந்தது. நிறைவு.

இன்றிலிருந்து அலுவலகத்தில் வழக்கத்திற்கு மாறாக வேறொரு தளம் எங்கள் அணிக்கு ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது. எங்கு நோக்கிலும் பச்சை நிறமே! சுவரில் இருந்து நாற்காலிகள் என எதிலும். எனது இருக்கைக்கு அருகில் இருந்த கலந்தாய்வு அறையில் முதல் சந்திப்பு; அறையின் பெயர் Avocado . அடுத்ததாக சந்திப்பு நடைபெற்ற அறையின் பெயர் Celadon; பச்சை நிறப் பாத்திரங்களை உருவாக்குதல். இதைப் பார்த்ததும் பொறி தட்டியது. பொதுவாக தளத்தில் உள்ள அனைத்து அறைகளின் பெயர்களுக்கும் ஓர் ஒற்றுமை இருக்கும், நதிகளின் பெயராக; வாத்தியக் கருவிகளின் பெயராக என. ஆக இத்தளத்தில் உள்ள அறைகளுக்குள் உள்ள ஒற்றுமை, பச்சை நிறம். சிறப்பு. யோசித்துப் பார்த்தால் இப்போது தான் விளங்குகிறது, இதற்கு முன்னர் எங்கள் அணிக்கு ஒதுக்கப்பட்டிருந்த தளத்தை நிரப்பியிருந்தது நீல நிறம்(Bellflower, Ultramarine).

கொரோனா காலகட்டத்தில் ஊரில் அடங்கி கிடந்த போது கார் ஓட்டும் கலையை கற்றுக் கொண்டேன்; ஓட்டுநர் உரிமமும் வாங்கியாயிற்று. ஏன் பழக வேண்டும் என்றால் ஏதாவது ஆத்திர அவசரத்துக்கு வெளியே செல்லவாவது உதவிகரமாக இருக்கும்; மருத்துவமனைக்கோ அல்லது அவசர வேலையாக வெளியூருக்கு செல்லவோ என்பதே எல்லோரது பதிலாக இருக்கும். கற்றுக் கொண்ட மொத்த வித்தையையும் இறக்க ஒரு காரும் வாங்கியாயிற்று. வாங்கி கிட்டத்தட்ட ஒரு வருடம் ஆச்சு; அவ்வப்போது ஊருக்கு செல்ல மட்டும் உபயோகப்படுத்தி வருகிறேன். நிற்க. இன்று காலை நண்பரது மனைவிக்கு பிரசவ வலி. மருத்துவமனைக்கு காரில் அழைத்துச் சென்றேன். கற்றுக் கொண்ட கலை தக்க சமயத்தில் கைகொடுத்ததில் மகிழ்ச்சியும், நெகிழ்ச்சியும். நான் மருத்துவமனையிலிருந்து வீட்டுக்கு திரும்பியவுடனே அழைப்பு ‘தேவதை பிறந்திருக்கிறாள். தாயும் சேயும் நலம்.’ மிக்க மகிழ்ச்சி!

நேற்று கூட வயதைப் பற்றிய பேச்சு வந்தது. சும்மா வேடிக்கைக்காக கொஞ்சம் குறைத்து சொன்னேன்; புதிதாக சந்திக்கும் நபர்களுக்கு சந்தேகம் ஏதும் வராது. மூத்த மகள் இரண்டாவது படிக்கிறாள் என்றால் போதும், அது எப்படி என்று ஆராயத் தொடங்குவார்கள். சில நிமிடங்களுக்கு அவர்களது கற்பனை குதிரைகள் ஓடிய வேகத்தில் காணாமலே போயிருக்கும். அது கிடக்கட்டும். என்ன தான் அளந்தாலும், வயது ஏறிக் கொண்டே போகும்; நிறுத்தவோ குறைக்கவோ ஏதும் வழி வகை இல்லை. மனதளவில் இன்னும் இளமை, வயது வெறும் எண், என்றும் பதினாறு என்றும் தேற்றிக் கொள்ளலாம்; மாற்றிக் கொள்ள இயலாது. இது இப்படி இருக்க, எனது ஸ்மார்ட் கடிகாரம் உடற்தகுதியின் அடிப்படையில் கணக்கிட்டு கூறும் வயதைப் பார்க்கையில் மட்டும் எப்போதும் அளவிலா ஆனந்தத்தில் திளைப்பேன். எனக்கு 20 என்று என்னாலே நம்ப முடியாத அளவுக்கு அள்ளி விட்டாலும், பார்க்க நன்றாக தானே இருக்கிறது. அதுவும் சும்மா ஒன்றும் சொல்லவில்லை; கடந்த ஒன்றரை வருடங்களாக சேகரித்து வைத்துள்ள எனது இதயத் துடிப்பு, உடற்பயிற்சி அளவீடுகள் என எல்லாவற்றையும் கணக்கில் கொண்டு இந்த வயதைக் கணக்கிடுகிறது. எனது Garmin Forerunner 245 Music ஸ்மார்ட் கடிகாரத்தில் எனக்கு பிடித்த சிறப்பம்சங்களில் உடற்தகுதி அடிப்படையிலான வயதும்(Fitness Age) ஒன்று. எனது மனைவி Garmin Venu Sq 2 Music உபயோகிக்கிறார். அந்த ஸ்மார்ட் கடிகாரத்தில் உடற்தகுதி வயது அம்சம் ஒரு படி மேலே போய் விட்டது. உங்களது உடற்தகுதி வயதிலிருந்து இன்னும் ஒரு இரண்டு வயதைக் குறைக்க நீங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று பட்டியலிடுகிறது. வேற லெவல் என்பதைத் தவிர வேறென்ன சொல்ல.

எனது அடுக்ககத்தில் பேட்மிண்டன் சங்கம் ஆரம்பித்து ஒரு வருடம் நிறைவடைகிறது. எதார்த்தமாக வீட்டில் கிடந்த பேட்மிண்டன் மட்டையைப் பார்த்து விளையாடத் தெரியுமா என வினவ, நான் ஆடலாமே என்று ஆரம்பித்தது தான் இந்த பேட்மிண்டன் சங்கம். வாட்ஸாப் குழுவில் நண்பர்கள், நண்பர்களின் நண்பர்கள், தெருக்காரர்கள் என எண்ணிக்கை உயர்ந்த படியே தான் இருக்கிறது; ஆனால் ஆட வருபவர்களோ ஒரு கை விரல்களுக்குள் அடங்கி விடுவர். பெங்களூரு மாநகரில் வெள்ளிக்கிழமை மாலையே வார இறுதி பட்டியலில் இணைந்து விடுகிறது. வெள்ளிக்கிழமை மாலை உள் விளையாட்டு அரங்கம் கிடைப்பது அரிது; செவ்வாய் கிழமையே அரங்கத்தை முன்பதிவு செய்ய வேண்டும்; அதற்கு குழுவினர்களில் யாரெல்லாம் எப்போது ஆட வர முடியும் என முன் கூட்டியே தெரிவிக்க வேண்டும். இதெல்லாம் நடக்கிற கதையா? சனி, ஞாயிறு காலை, மாலை வேளைகளிலும் விளையாட்டு அரங்கத்திற்கு போட்டா போட்டி தான். இப்போது வாட்ஸப்பில் வந்துள்ள கணக்கெடுப்பு வசதியைப் பயன்படுத்தி குழுவினர் ஆட வர முடியும் நேரத்திற்கு வாக்கெடுப்பு நடத்தி ஓரளவுக்கு ஆட்டம் சிறப்பாக போய் கொண்டிருக்கிறது. தற்போது இரவு 9-10 மணி ஆட்டத்தை முடித்து விட்டு வந்து இந்த பதிவை எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். சங்கம் இன்னும் பல ஆண்டுகளை நிறைவு செய்ய வாழ்த்துகள்!

கிண்டில் கருவியில் புத்தகங்களை வாசிப்பதோடு நில்லாமல் கிண்டில் செயலியையும் கைபேசியில் நிறுவி வைத்திருக்கின்றேன்; கைபேசி உடல் உறுப்புகளில் ஒன்றாகி விட்டதால் எப்போது வேண்டுமானாலும் வாசிப்பதற்கு வசதியாக இருக்கும். அப்படி எவ்வளவு தான் வாசித்திருக்கிறேன் என்றெல்லாம் ஆராயப்படாது ‘சமீபத்தில் வாசித்த பக்கம்‘ எனக்குப் பிடித்தமான சிறப்பம்சம். கிண்டில் செயலியைத் திறந்தால் தானாக ஒரு பெட்டியில் சமீபத்தில் வாசித்த பக்கம்(கிண்டில் கருவியிலோ அல்லது வேறு ஏதாவது ஒரு கருவியிலோ) வந்து நிற்கும்; எந்த கருவியிலும் எப்போது வேண்டுமானாலும் விட்ட இடத்திலிருந்து தொடரலாம்.

நேற்று கிண்டில் செயலியை மேய்ந்து கொண்டிருந்த போது தற்செயலாக எனது வாசிப்பு புள்ளிவிவரங்களைக் காண நேர்ந்தது. தொடர்ந்து 12 வாரங்களாக ஒரு நாளாவது சில பக்கங்களாவது வாசித்து வந்திருக்கிறேன். இதில் அதிகபட்சமாக 18 வாரங்கள் வாசித்திருக்கிறேன். நாட்கணக்கில் அதிகபட்சம் தொடர்ந்து 16 நாட்கள் வாசித்திருக்கிறேன். இதைக் கண்டதிலிருந்து தினமும் ஒரு பக்கமாவது வாசித்து புள்ளிவிவரங்களில் எனது உச்சத்தைத் இவ்வருடத்தில் தொடலாம் என்றிருக்கின்றேன். பாப்பம்

சென்ற வாரம் பெங்களூரு 10கி.மீ பந்தயத்தை ஓடி முடித்த போது, கையிலிருந்த ஸ்மார்ட் கடிகாரம் ‘மீட்சி – 4 நாட்கள்’ என காட்டியது. எந்தவொரு செயலையும் முடித்து விட்டு சேமிக்கும் போது மீட்சிக்காகும் நேரத்தை கடிகாரம் காண்பிக்கும்; பொதுவாக அது சில மணி நேரங்களாக இருக்கும். அன்று கடிகாரம் காட்டியது 4 நாட்கள். முன்பெல்லாம் 10கிமீ பந்தயங்களில் கலந்து கொண்டால் கால்கள் இயல்புநிலைக்கு திரும்ப அடுத்து வரும் மூன்று நாட்களை எடுத்துக் கொள்ளும். கடந்த வருடம் கால்கள் பத்து கிமீ பந்தயங்களின் போது மீட்சிக்கென நேரங்கள் எதையும் எடுத்து கொள்ளவில்லை. ஆகையால் 4 நாட்கள் கொஞ்சம் அதிகமாக தான் தெரிந்தது; ஆனால் கடிகாரத்தின் அசரீரி அச்சு அசலாக பலித்தது. சரியாக நான்கு நாட்கள் ஆனது, கால்கள் இயல்பு நிலைக்கு திரும்ப; துல்லியமான கணிப்பு. இம்மாதிரி அவ்வப்போது ஒரு மேஜிக்கை நிகழ்த்தி தனது இருப்பையும் மதிப்பையும் தெரியப்படுத்த எனது கார்மின் ஸ்மார்ட் கடிகாரம் தவறுவதில்லை. அது மட்டுமா, ஓட எடுத்துக் கொண்ட நேரம், அதிகபட்ச வேகம், சராசரி வேகம், இதயத் துடிப்பு, அதில் நடந்த நேரம் என பலதரப்பட்ட தரவுகளை தன்னகத்தே திணித்து வைத்துக் கொண்டு நம்மைத் திணறடிக்கிறது. நன்று!

பெங்களூரு 10கி.மீ சவாலை வெற்றிகரமாக முடித்தாயிற்று. பெங்களூரு NICE சாலையில் நடைபெறும் இந்த 10கிமீ ஓட்டம் தடத்தில் ஏற்ற இறக்கங்களுடன் கூடிய கடினமான 10கிமீ‌ ஓட்டங்களில் ஒன்றாகும். 10000 நபர்கள் கலந்து கொண்டு ஓட்டம் ஆரம்பித்த போது, ஊதாப் பூக்களை சாலையில் கொட்டி வைத்தது போலிருந்தது; பெரும்பாலானவர்கள் போட்டி நடத்துபவர்கள் அளித்திருந்த ஊதா நிற டி சட்டையை அணிந்திருந்தனர். சென்ற வருடம் 61 நிமிடங்கள் எடுத்துக் கொண்டதால் இன்று 60 நிமிடங்களுக்குள் முடிக்க நினைத்தேன்; ஆனால் 64 நிமிடங்கள் ஆகி விட்டது. முதல் 5 கி.மீ-ஐ சரியாக 30 நிமிடங்களில் கடந்து விட்டேன். ஆறாவது கி.மீ -லிருந்து வேகம் குறைந்து விட்டது. ஏழாவது கி.மீ அதிகபட்ச நேரத்தை உறிஞ்சி கொண்டது. கொஞ்சம் தொண்டையை நனைத்துக் கொண்டு தொடர்ந்தேன். எட்டாவது, ஏழாவதுக்கு பரவாயில்லை. 6,7,8-ல் உதிரியாக அதிகரித்த ஒவ்வொரு நிமிடங்களும் ஒட்டு மொத்தமாக நான் எடுத்துக் கொண்ட நேரத்தைக் கூட்டி விட்டன. விட்டதைப் பிடிக்க 9, 10-ல் வேகத்தைக் கூட்டி ஒரு வழியாக வெற்றிகரமாக 10கி.மீ சவாலை முடித்தேன். 10கிமீ முடித்ததற்கான பதக்கத்தை பெற்றுக் கொண்டு ஆங்காங்கே வைக்கப்பட்டிருந்த பேனர்கள் முன் சில புகைப்படங்கள், நண்பர் சந்திப்பு, சிற்றுண்டி, மீண்டும் புகைப்படங்கள். ஓடும் போது கூட கடுக்காத கால்கள் புகைப்படம் எடுக்க ஒன்றரை மணி நேரத்திற்கும் மேலாக வரிசையில் நின்ற போது கடுத்து கடுப்பாகி விட்டன. வீடு திரும்ப பத்தரையாகி விட்டது. எனது ஆகச் சிறந்த ஓட்டமாகா விடினும், பங்கேற்று எனது இரண்டாவது சிறந்த ஓட்டத்தை ஓடியதில் மகிழ்ச்சி!

2023-ன் ஒரு பாதி ஓடி விட்டது;அடுத்த பாதி அடி எடுத்து வைத்து விட்டது. தீர்மானங்கள் ஏதும் இல்லாமலே‌ ஆரம்பித்தது 2023. சென்ற வருடங்களில் செய்தவற்றை ஓரளவுக்கு கைவிடாமல் தொடர்வதே பெரிய விஷயம். போற போக்கில் போட்ட பயணத் திட்டங்கள் கூட நிறைவேறியதில் மகிழ்ச்சி. கூட வாசிப்பும் பதிவெழுதுவதும் இணைந்து கொண்டதில் மிக்க மகிழ்ச்சி; இதே ஆற்றலுடன் மீதமுள்ள ஆறு மாதத்தையும் கடக்க விழைகிறேன். அவ்வப்போது கிடைக்கும் 5-10 நிமிடங்கள், ஓடுபொறியில் ஓடும் போது காணொளி ஓட விடுவது போன்றவை வாசிப்பு, உடற்பயிற்சி, பொழுதுபோக்கு எல்லாவற்றிலும் கால் வைக்க பேருதவி புரிகின்றன. செயல் தொடரட்டும்…

இப்போதெல்லாம் ஏதாவது ஒரு புத்தகத்தை வாங்க வேண்டும் என்றால் முதலில் அதற்கு கிண்டில் பதிப்பு இருக்கிறதா என்று கிண்டுவது; அடுத்ததாகத் தான் அச்சு பதிப்பை அலசுவது. ‘அங்கே இப்ப என்ன நேரம்?’ புத்தகத்தில் அ.முத்துலிங்கத்தின் புத்தக விமர்சனங்களை வாசித்து கொண்டிருக்கும் போதே அவற்றை வாங்க முடிவு செய்தேன். அவை பின்வருமாறு:-

• புலி நகக்கொன்றை – பி.ஏ.கிருஷ்ணன்
• The Devil That Danced On The Water – Aminatta Forna
• A Short History Of Nearly Everything – Bill Bryson

இவற்றில், அந்த இரண்டு ஆங்கில புத்தகங்களின் அச்சு பதிப்பை வாங்கியிருக்கிறேன். A Short History Of Nearly Everything புத்தகத்துடன் இணைப்பாக வந்த புத்தகக்குறியைப் பாருங்கள்; விற்பன்னர்கள் ரேட்டிங்கிற்கு கொடுக்கும் ரேட்டின் விளம்பரம். இதான் இப்போது டிரெண்டிங் போல.

இளையவளை எண்கள் எழுதச் சொன்னேன். 1-10 அவள் அறிந்திருந்ததால் வேகமாக எழுதி விட்டாள்.‌ அடுத்ததாக 11-20; வேகம் வெகுவாக குறைந்தது; ஒவ்வொன்றாக கேட்டு கேட்டு ஒரு வழியாக எழுதி முடித்தாள். ஒன்பது மட்டும் அவ்வப்போது திரும்பி நின்று P ஆகி விடுகிறது. 19 எழுதப் பழகிக் கொண்டிருக்கும் போதே அது 99 ஆக, 99 கண்களானது; அதே கண்கள் ஓர் உருவமாக, அதன் பின் வண்ணங்களும் அதில் கலந்து ஓவியமானது. இதற்கு அவள் வைத்திருக்கும் பெயர் ‘9 பொம்மை‘. நன்று!

மெதுவாக நடந்து, ஓடி வேகமெடுக்க எத்தனிக்கும் போது தான் எத்தனை பணிகள்! 40 நாட்களில் 167 கி.மீ; ஆனால் கடந்த 10 நாட்களில் 48 கி.மீ. இளையவளுக்கு பள்ளி திறந்தாயிற்று; அழுத்தும் பணிச் சுமை வேறு; அதிலும் அணியில் சில சிலிக்கான் பள்ளத்தாக்குவாசிகள் இணைந்திருப்பதால் அவர்களுடன் அலுவலக கலந்துரையாடலை முடித்து விட்டு நித்திரைக்கு செல்வதற்குள் நேரம் அடுத்த நாளை நெருங்கி விடுகிறது. இதனால் அன்றாட உறக்க பழக்க வழக்கங்கள் பாதிக்கப்பட்டிருக்கின்றன. தன் பங்குக்கு மழையும், மழையைப் பிரியா மின்வெட்டும் தங்கள் இருப்பைப் பதிவு செய்து வெறுப்பேற்றுகின்றன. 41-50 நாட்களில் சில நாட்கள் குறைந்தபட்ச 2கி.மீ ஓடுவதற்குள்ளே போதும் போதும் என்றாகி விட்டது. மிதிவண்டியை சுத்தமாகத் தொடவேயில்லை. பாதிக் கிணறு தாண்டியாச்சு; மீதி? இப்படியே தான் அடுத்த சில வாரங்களும் ஓடும்; நான் எப்படி ஓடுவேனோ? ஓட்டம் தொடரும்…

சமீபத்தில் வீட்டை சுத்தம் செய்யும் துடைப்பானை அமேசான் இணையதளம் வழியாக வாங்கினேன். துடைப்பானைத் தேடும் வேட்டையில், தேவைக்கேற்றவாறு, பட்ஜெட் கட்டத்துக்குள் வந்தவற்றில், இந்த குறிப்பிட்ட துடைப்பான் ரேட்டிங்கில் முந்தி நின்றது. மதிப்பீட்டை மட்டும் வைத்து முடிவு செய்யாமல், அதற்கு கொடுக்கப்பட்டிருந்த விமர்சனங்களைப் பார்த்தால் பிரமாதம் என்று பரிந்துரைத்திருந்தார்கள். துடைப்பான் வீட்டை அடைந்ததும் பெட்டியைப் பிரித்து, அதிலுள்ளவற்றைப் பொருத்தி பார்த்தேன்; அப்புறம் துடைக்கும் போது பார்த்துக்கலாம் என்று அத்தோடு நிறுத்திக் கொண்டேன். அப்போது பெட்டிக்குள் இருந்த ஒரு துண்டு சீட்டைக் கவனித்தேன். அதில் குறிப்பிட்டிருந்ததாவது ‘எங்களுக்கு 5 ஸ்டார் ரேட்டிங் மற்றும் விமர்சனம் கொடுப்பவர்களுக்கு, ரூ.50/- பணம் அனுப்பி வைக்கப்படும்.‘ விமர்சனத்தை ஸ்கிரீன்சாட் எடுத்து அனுப்ப வேண்டிய வாட்ஸ்ஆப் எண்ணும் கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. விற்பவர்களின் வியாபார யுக்தி நன்றாகத் தான் வேலை செய்திருக்கிறது; இப்ப போய் துடைப்பானின் மதிப்பீட்டைப் பார்த்தால் நூறு சதவீதம் 5 ஸ்டார் ரேட்டிங்; 250-க்கும் மேற்பட்டோர் கொடுத்து-வாங்கியிருக்கிறார்கள். இந்த சனங்களின் விமர்சனங்களை நம்பி எப்படி பொருள்களை வாங்குவது? இனிமேல் ஏதாவது ஒரு பொருள் நூற்றுக்கு நூறு 5* ரேட்டிங்குடன் அகப்பட்டால் சற்று கவனத்துடன் தான் அணுக வேண்டும்.

இளையவளுக்கு இன்று மழலையர் பள்ளி துவக்க விழா. குறிப்பிட்ட நேரத்திற்கு கிளம்பும் போதே அரை மணி நேரம் கழித்து தான் ஆரம்பிக்கும் என்று ஆணித்தரமாக கூறியிருந்தேன்; அப்படியே நடக்கவும் செய்தது. ஆசிரியைகளுடன் மின்னி, புஜ்ஜியும் எங்களை வரவேற்றனர்; மின்னி, புஜ்ஜியுடன் சில கிளிக்ஸ். நிகழ்ச்சி ஆரம்பமான போது அரங்கம் நிறைந்து வழிந்தது; பெற்றோர் சில இடங்களில் சிறாரை சிராவயல் மஞ்சுவிரட்டு போல துரத்திக் கொண்டிருந்தனர். மிக்க மகிழ்ச்சியுடன் பெற்றோர்; செய்வதறியாது திகைப்புடனும், நகைப்புடனும் மழலையர். குத்துவிளக்கு ஏற்றப்பட்டு, பிரார்த்தனை, ஆடல், பாடல், பேச்சு என மேடை அமர்க்களப்பட்டது. ஒரு மணி நேரத்திற்கு பின் வித்யாரம்பம்; அரிசியில் குழந்தையின் கையைப் பிடித்து எழுத வைக்கும் நிகழ்வு. விஜயதசமியன்று செய்யப்படும் இந்து சமய சடங்கு கிறித்தவ பள்ளியில் அனைத்து மத மழலையருக்கும் செய்யப்பட்டது. மகிழ்ச்சி! ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் மரக்கன்று ஒன்று பரிசாக அளிக்கப்பட்டது மகிழ்ச்சியை இரட்டிப்பாக்கியது. இன்று ஒரு தகவலாக Kindergarten என்பது ஜெர்மானிய மொழி வார்த்தை; மழலையர் தோட்டம் என பொருள்படும் இக்கல்வி முறையைத் தோற்றுவித்தவர் ஃப்ரெடரிக் ஃப்ராபெல் எனும் ஜெர்மானியர்;அதனால் தான் Garten(Garden). வரும் போது மீண்டும் மின்னி, புஜ்ஜி, ஜம்போ, டெட்டி என எல்லோருடனும் படமடுத்துக் கொண்டு விடை பெற்றோம். நாளை முதல் 7:30-8:30 நான் ரொம்ப பிஸி.

I use emacs as my editor and have it configured to delete all trailing whitespace in a file, including any trailing newlines at the end, before saving it. The configuration snippet that I have in my emacs configuration file to do this is

(add-hook 'before-save-hook 'delete-trailing-whitespace)

While this is very convenient and works as expected, it becomes a hindrance in specific cases – the Jinja2 templating language deletes a single trailing newline, thereby leaving the rendered templates without a newline at the end.

One way to work around this behaviour is to add 2 trailing newlines in the jinja2 template files. But unfortunately, due to my emacs configuration that deletes all trailing whitespace, this doesn’t work. So I started reading the documentation for the delete-trailing-whitespace function and found out about the delete-trailing-newlines variable (default: t). This variable controls whether the trailing newline characters at the end of a file are deleted or not. So I wanted to try overriding the delete-trailing-newlines variable to be false in jinja2-mode, that I use for editing Jinja2 templates.

With some help from the excellent folks in the #emacs IRC channel on Libera Chat, I was able to come up with the following configuration, that works as expected.

(use-package jinja2-mode                                                                     
  :pin nongnu                                                                                
  :hook                                                                                      
  (jinja2-mode . (lambda ()                                                                  
                   (setq-local delete-trailing-lines nil)))                                  
  :mode "\\.j2\\'")

Note that I use the excellent use-package macro to install the jinja2-mode and configure it appropriately. If you don’t use use-package, this can be done using the add-hook function.

வெகு நாட்களுக்குப் பின் குழந்தைகளுடன் பூங்காவிற்கு சென்றிருந்தேன். பெங்களூருவில் பெரும்பாலும் நடந்து செல்லும் தூரத்தில் ஒரு சிறு பூங்காவாவது இருக்கும். அதுவும் தற்போது குழந்தைகள் விளையாடுவதற்கு சறுக்கல், ஊஞ்சல் இன்ன பிற விளையாட்டுகள், பெரியவர்களுக்கான உடற்பயிற்சி சாதனங்கள், ஓய்வெடுக்க இருக்கைகள், நடக்கவோ ஓடவோ ஒரு நடை பாதை என‌ குறைந்தது ஒரு மணி நேரத்தை செலவிடுவதற்கு ஏதுவாக இருக்கும்; மாநகரின் சிறந்த பொழுதுபோக்குகளில் ஒன்று. காலை வேளை குழந்தைகள் ஆடும் விளையாட்டுகள் காற்று வாங்கும்; மாலை வேளை அதற்கு மாறாக குழந்தைகள் குழுவினரின் ஆட்டத்தால் திணறி மூச்சு வாங்கும். எப்போதும் கூட்டமாக இருப்பதால் எல்லா விளையாட்டுகளும் உடனடியாக ஆட முடியாது; பொறுமையாக காத்திருக்க வேண்டும். குறும்புக்கார சிறுவர்களுக்கு குறைவில்லை; விளையாட்டுகளில் மற்றவர்களுக்கு வாய்ப்புகளை வழங்குவதில்லை. இன்னும் சிலர் சறுக்கல்களில் கீழிருந்து மேலே தலைகீழாக ஏறுவது; விதவிதமாக படுத்துக் கொண்டே சறுக்குவது; சாதனங்களை சேதப்படுத்துவது போல் விளையாடுவது… வேதனைக்குரிய விஷயம் என்னவென்றால் பெரும்பாலான குழந்தைகளுடன் வந்திருக்கும் பெற்றோர் விளையாட்டுகளை குழந்தைகள் முறையாக ஆடவோ, சாதனங்களை சரியாக உபயோகப்படுத்தவோ எடுத்துக் கூறுவதே இல்லை; குறுக்கு வழிகளில் போகும் போது குறுக்கிட்டு கண்டிப்பதில்லை. குழந்தைகளுக்கு பூங்காவில் நேரம் போவதே தெரிவதில்லை; அவர்களை அங்கிருந்து மீண்டும் வீட்டுக்கு அழைத்து வருவதற்குள் போதும் போதும் என்றாகி விட்டது. மகிழ்ச்சி!

நேற்று எனது மனைவியின் கைபேசிக்கு ஒரு புதிய எண்ணில் இருந்து அழைப்பு; தவற விட்டு விட்டார். ட்ரூகாலர் செயலி ரீனா மேம் என எண்ணுக்கு பின்னால் உள்ளவரை அடையாளப்படுத்தியது. அது எனது மூத்த மகளின் வகுப்பாசிரியை பெயர் என்பதால், அதே எண்ணுக்கு திரும்ப அழைத்திருக்கிறார்; தொடர்பு கொள்ள இயலவில்லை. எனக்கு இத்தகவலை அப்படியே தட்டி விட்டார். முன்பொரு முறை இதே மாதிரி பள்ளி நேரத்தில் வகுப்பாசிரியை அழைத்த போது அனலிகாவுக்கு உடல்நிலை சரியில்லை என உடனடியாக பள்ளிக்கு என்னை அழைத்தார்கள். என்னவாக இருக்கும் என பலவாறு யோசித்துக் கொண்டிருந்தோம். சிறிது நேரத்தில் வீட்டிலிருந்து அழைப்பு; அழைத்தவர் அடுத்த வாரம் திறக்கவிருக்கும் எனது இளைய மகளின் மழலையர் பள்ளி வகுப்பாசிரியை. ஓர் அறிமுகத்திற்காக அழைத்திருக்கிறார். ஒரே சமயத்தில் இரு மகள்களின் வகுப்பாசிரியைகளுக்கும் ஒரே பெயர்; இது தற்செயலானதே

HDOR – நூறு நாட்கள் ஓட்டம். மூன்றாவது வருடமாக இதில் கலந்து கொள்கிறேன். ஏப்ரல் 29 முதல் இன்று வரை நாற்பது நாட்கள் ஓடியிருக்கின்றன; எல்லா நாட்களையும் நடந்தோ ஓடியோ கடந்திருக்கின்றேன். முதல் நாள் காலை 50 கிமீ மிதிவண்டி பயணம்; மாலை பூங்காவில் 2கிமீ நடை என ஆரம்பித்தது நூறு நாட்கள் ஓட்டம். மே மாதம் மதுரை வந்த பின் பெரும்பாலும் 3 கிமீ நடை; அவ்வப்போது மிதிவண்டி பயணங்களுடன். மே இறுதியில் பெங்களூரு திரும்பிய பின்னர், ஓடுபொறி(Treadmill) மீண்டும் தூசி தட்டப்பட்டது. முதல் முப்பது நாட்களில் அதிகபட்சமாக ஐந்து கிமீ; ஒட்டு மொத்தமாக 100 கிமீ தான் ஓடியிருந்தேன். ஓடுபொறிக்கு கால்கள் பழகியதும் கடந்த பத்து நாட்களில் மட்டும் 67 கிமீ. எனது கடந்த வருட சாதனையை சமன் செய்யவே எஞ்சியுள்ள அறுபது நாட்களில் இன்னும் 429 கிமீ ஓட வேண்டியிருக்கின்றது; பார்த்துக்கலாம். நூறு நாட்களில் நாற்பது நாட்கள் நாளொன்றுக்கு 2 கிமீ கடந்தாலே நூறு நாட்கள் ஓட்ட சவாலை வெற்றிகரமாக முடித்ததாக அர்த்தம்; அதற்கான பதக்கமும் அனுப்பி வைக்கப்படும். இதனால் தெரிவிக்க விரும்புவது என்னவென்றால் 2023 சவாலை முடித்தாயிற்று; இறுதி எண்ணிக்கைக்காகக் காத்திருப்போம். ஓட்டம் தொடரும்…

கோடை விடுமுறையின் இறுதி நாட்களை மதுரையின் வெயிலில் கழித்து விட்டு பெங்களூரு வந்தால் அதற்கு நேரெதிரான காலநிலை; நல்ல மழை. முதல் வாரம் முந்தைய தினங்களில் தொலைந்து போயிருந்த தூக்கம் மொத்தமாய் வந்து சேர்ந்து கொண்டது. காலை ஆறு மணிக்கு அலாரம் வைத்தாலும் வேலைக்கு ஆகவில்லை; சரி மழைக்காலம் வெளியே ஏதும் செய்யலாகாது என்று தேற்றிக் கொண்டேன். அதையடுத்து மூத்த மகளுக்கு பள்ளி துவங்கியது; 7:30-க்கு தெரு முனைக்கு வரும் வேனில் பள்ளிக்கு அனுப்ப வேண்டும். 6:30-7:30 குறிப்பிடும் படியான பணி இல்லாவிடினும் மனைவி அடுப்படியில் அதிவேகமாக இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் போது சிறு குறும்பணிகள் என் சிரத்தில் ஏற்றப்பட்டு விடும்; இந்நேரம் வேறு எதற்கும் இடமில்லை. வெகு நாட்களுக்குப் பின் இன்று 30கிமீ மிதிவண்டி பயணம் திட்டமிடப்பட்டது. 4:30-க்கு எழுந்து 5 மணிக்கு ஆரம்பிக்க வேண்டியது; சற்று தாமதமாக துவங்கியது. திட்டப்படி 6:30-க்குள் வர சாத்தியமில்லை என்பது துவக்கத்திலேயே துலங்கி விட்டது. 10-15 நிமிடங்கள் தாமதமானால் சமாளித்து கொள்ளலாம் என்று தொடர்ந்தேன். பாதி கிணறு தாண்டியவுடன் நண்பர் தேநீர் அருந்தி விட்டு செல்லலாம் என்று ஒரு கடையை தேடிப் பிடித்து நிறுத்தினார். கடைக்காரர் பால் கவரைப் பிரித்து மெதுவாக பாத்திரத்தில் ஊற்றி; சில நிமிடங்களில் நான் கொதிக்க ஆரம்பித்து விட்டேன். அங்கிருந்து நகர்ந்து அருகில் உள்ள தேநீர் கடையில் ஒரு கோப்பை வெந்நீர் அருந்தி விட்டு பயணத்தைத் தொடர்ந்தோம். வீட்டிலிருந்து அழைப்பு; வரும் போது ரொட்டி, முட்டை வாங்கி வர வேண்டுமாம். விறுவிறுவென விரைந்து அழுத்தி சென்று ரொட்டி, முட்டையோடு வீட்டை அடையும் போது 7:10. மகளுக்கு ஒரு ரொட்டியில் ஜாம்‌ தடவி கொடுத்தேன்; அதிலும் முக்கால்வாசி தான் உண்டாள். மதிய உணவுக்கு வேக வைத்த முட்டை வெந்து தணிய மறுத்தது. வேன் ஓட்டுநர் பத்து நிமிடத்துக்கு முன்னதாகவே காட்சி தந்து, ஒலிப்பானை அதிர விட்டார். பரபரப்பான பத்து நிமிடங்கள்; பற்றி எரிந்து கொண்டிருந்தன. ஒரு கங்கு பறந்து வந்து விழுந்தது ‘காலைல சைக்கிள் ஓட்டிட்டு இவ்வளோ லேட்டா வரணுமா?’. இனி கொஞ்ச காலத்துக்கு மிதிவண்டி காலையில் நன்றாக உறங்கலாம். அடுத்த வாரம் இரண்டாம் கட்டமாக இளையளுக்கு பள்ளி திறக்கவிருக்கின்றது; அதன் பின் 7:30-8:30-ம் பிஸி. ஓர் இனிய காலைப் பொழுது இப்படித் தான் ஆரம்பிக்கும்…

ஒரு வார நாளில் வீட்டிலிருந்து பணி புரிந்து கொண்டிருந்த போது, உடைத்த வால்நட்களுக்கு பதிலாக முழு வாதுமைக் கொட்டைகள் வாங்கப்பட்டு விட்டதால் அதை உடைத்து பெட்டிக்குள் அடைக்கும் பொறுப்பு எனக்கு வழங்கப்பட்டது. இந்த மாதிரி இடைச்செருகலாய் வரும் வேலைகள் உடைத்து நொறுக்கும் படி இருப்பது ஒரு வகையில் வரம். உடைத்து அடைக்கும் போது சரியாக இரு பாதியாக அழகாக பிளந்த ஓடுகளை பத்திரப்படுத்திக் கொண்டேன். அவற்றை கரும்புள்ளி செவ்வண்டுகளாக்குவது இன்றைய இலக்கு. நானும் மகள்களும் கருப்பு, சிவப்பு வண்ணங்களைக் குழப்பியடித்து ஓடுகளை வண்டுகளாக மாற்றி விட்டோம். வண்டுகள் தான் ஓடாமல் ஒரே இடத்தில் நின்று விட்டன. இப்போது எந்த வண்டு நன்றாக வந்திருக்கிறது என்பது மகள்களின் கேள்வி. இந்த மாதிரி கேள்விகள் தான் வண்டை விடவும் நம்மை குடைந்து எடுப்பவை; பவுன்சர்களை சில சமயங்களில் அப்படியே விட்டு விடுவது நல்லது. வீணாப் போனவை என்று எதையும் வீசி எறியும்‌ முன்னர், கொஞ்சம் முயற்சித்தால் அதிலிருந்து ஏதாவது ஒன்றை உருவாக்கலாம்; குறைந்தபட்சம் குழந்தைகளுடன் உருப்படியாக நேரம் செலவழிக்க உதவிகரமாக இருக்கும்.

நேற்று மாலை புதுவரவாக எட்டு மீன்களை வாங்கி வந்தோம்; பச்சை, இளஞ்சிவப்பு, ஊதா, நீல வண்ணங்களில் டெட்ரா வகையறா, இரு தங்க மீன்கள் மற்றும் இரு சிவப்பு தொப்பி ஒராண்டா. ஆறு மாதங்களுக்கு முன் வீட்டில் மீன்கள் வளர்க்க ஒரு மனதாக சம்மதித்தேன். ஒரு மனதாக ஏனெனில் என்ன தான் குடும்பத்தினர் ஆர்வம் காட்டினாலும் நானோ மீன் தொட்டியை சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வது, மீன்களுக்கு உணவு பரிமாறுவது, நீர் மாற்றுவது என மீன்வளத்துறைக்கும் நான் பொறுப்பேற்க வேண்டும் என்பதாலே. முதன்முதலாக வீட்டுக்கு வந்த டெட்ராக்கள் சட்டென மறைந்து வீட்டை துக்க வீடாக மாற்றி விட்டன. அதிலிருந்து நீர் சேரவில்லை எனில் கலப்பதற்காக சொட்டு நீலம் போல் கொடுக்கப்பட்ட திரவத்தை நீர் மாற்றும் வேளையில் கலக்க மறப்பதில்லை. அந்த ஒரு மருந்து எல்லாவற்றையும் தடுக்க வல்லது அல்ல. ஏதாவது ஒரு மீன் அவ்வப்போது காரணம் ஏதும் தெரிவிக்காமலே மரணத்தை தழுவிய‌ வண்ணம் இருக்கின்றது; அதற்கு மனமும் பழகிப் போய் விட்டது. மீன்களின் வண்ணங்களும், தொட்டிக்குள் அவற்றின் ஆட்டமும் ஓட்டமும் குழந்தைகளையும் நம்மையும் குதூகலிக்க செய்கின்றன; அதனாலேயே தொடர்கின்றன புதுவரவுகள். புதுவரவு நல்வரவாகுக!

பிற்சேர்க்கை

• சரியாக ஒரு வாரத்தில் ஒரு தங்க மீன் முதல் விக்கெட்டாக தன் இன்னுயிரை ஜுன் 5 அன்று இழந்து விட்டது. ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள்!
• ஜூன் 22 – பச்சை டெட்ராவின் இறப்பு
• ஜூன் 23 – ஒரு சிவப்பு தொப்பியின் மரணம். மற்றொரு சிவப்பு தொப்பியும் தங்க மீனும் கவலைக்கிடம்.
• ஜூன் 24 – தங்க மீன் விடைபெற்றுக் கொண்டது.

The Firefox multi-account container add-on is very useful for creating isolated containers for various sites and groups of sites. I use it every day and love it. The add-on provides a simple way to map certain domains to always open in specific containers. This is useful, but it doesn’t work well when sites use the same domain for multiple web applications that you want to isolate. Google, for example, does this and hosts Google search and Google maps on the same domain, and the add-on will open both of them in the same container, without a way to separate them.

Here’s where the Containerise add-on comes handy. It supports mapping URLs to specific containers using glob and regex patterns. Using this, I can add the following glob pattern for my Google container in the ‘Containerise’ add-on to isolate all Google searches to the Google container.

!https://www.google.com/search*

This is useful to prevent my Google searches from being directly linked to my Google account logged in another container or outside the containers.

சித்தன்னவாசலுக்குள் நுழையும் போது சரியாக காலை மணி 10. குகை ஓவியங்களை பார்வையிட அப்போது தான் அனுமதிப்பார்கள். நுழைவுச் சீட்டை அங்கேயே வாங்கிக் கொண்டோம்; பெரியவர்களுக்கு ரூ.20/-; 14 வயதுக்குட்பட்டவர்களுக்கு நுழைவுச் சீட்டு தேவையில்லை. 1200 வருடங்கள் பழமையான ஓவியம்; அழிந்தும் அழியாமலும் அக்காலத்தை நம் கண் முன் நிறுத்துகின்றது; துறவி, மீன்கள், பறவைகள், விலங்குகள் என பல்லுயிர்களும் பரவியிருக்கும் தாமரைக் குளம். அத்துடன் சமணர்களின் சிற்பங்கள். பெரியவர் ஒருவர் குடைவரைக் கோயிலின் சிறப்புகளை எல்லாம் சுற்றுலா பயணிகளுக்கு எடுத்துரைக்கின்றார். 25 ஆண்டுகளாக இப்பணியை செய்யும் அவர், ஓய்வு பெற்ற பின்னரும் தொடர்கிறாராம். குடைவரைக் கோயிலின் உள் நின்று அவர் ஒருநிலைப் படுத்தி ஓம் எனும் போது, அது மட்டும் எதிரொலிக்கின்றது. ஓவியத்தைப் புகைப்படம் எடுக்க அனுமதியில்லை. அடுத்ததாக ஏழடிப்பட்டம். அதற்கு நுழைவுக் கட்டணம் தனி; ரூ.25/-. மலையேறுவதற்கு தோதாய் படிகளும், கைப்பிடிக் கம்பிகளும் உள்ளன. கொளுத்தும் வெயிலில் குழந்தைகளே ஏறி விட்டார்கள் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். மேலே பல சமணர் படுகைகள் இருந்தன. அங்கே கொஞ்ச நேரம் இளைப்பாறி விட்டு இறங்கினோம். புதுக்கோட்டை அரசு அருங்காட்சியகத்தையும் ஒரு எட்டுப் பார்த்து விட்டுப் போகாலம் என்று அங்கு சென்றோம். பெரியவர்களுக்கு ரூ.5/-, சிறுவர்களுக்கு ரூ.3/-. பழங்காலத்து பொருட்கள், ஊர்வன, விலங்குகள், பறவைகள், மெல்லுடலிகள், இசைக் கருவிகள், உலோகத்தினால் செய்யப்பட்ட கைவினைப் பொருட்கள் என எக்கச் சக்கமாய் இருந்தன; சிறப்புத் தோற்றமாக அசைந்து சத்தமிடும் இயந்திர டி.ரெக்ஸ் டைனோசர். அருங்காட்சியகம் அருமை. குழந்தைகளுடன் சென்று கண்டு களிக்கப் பரிந்துரைக்கிறேன். சிறப்பு.

இன்றைய மிதிவண்டி உலா காலை 5:30 மணிக்கு துவங்கியது. ஒரு வழி தொலைவு 6 கி.மீ. பயணிப்பது பிரதான சாலையில் என்றாலும் வழி நெடுக தெரு நாய்கள். இப்படி பொதுவாக சொன்னால் மிகையாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட வாய்ப்பிருப்பதால், போற போக்கில் அப்படியே தெரு நாய்களை கணக்கெடுப்பதாக முடிவு. 1,2,5… விடிந்தால் எனக்கென்ன என்று உறக்கத்திலிருப்பவை, சோம்பல் முறிப்பவை, சாலையின் குறுக்கே மறுக்கே எதுக்கென்றே தெரியாமல் ஓடிக் கொண்டிருப்பவை, தனது ஏரியாவை யார் கடந்தாலும் குரைத்து வைப்பவை, மண்ணில் உருண்டு புரண்டு கொண்டிருப்பவை, விளையாடுவன, கறிக்கடை வாசலில் எலும்பை எதிர் நோக்கி பவ்யமாய் நிற்பவை, குப்பைக் கூளத்தைக் கிளறி ஏதாவது சிக்குமா எனத் தேடிக் கொண்டிருப்பவை, உடல் நலம் குன்றியவை, கூட்டமாக நின்று அலப்பறை செய்பவை என ஓரளவுக்கு கண்ணில் பட்டவைகளை கணக்கில் வைத்துக் கொண்டேன். பெரும்பாலும் பிரதான சாலையை ஒட்டியிருந்தவர் மட்டுமே கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டனர். அதிலும் சிலர் விடுபட்டிருக்கலாம். 40-50 இருக்கலாம் என்ற என் கணிப்பைத் தாண்டிச் சென்ற எண்ணிக்கை 85-ஐத் தொட்டு நின்றது. இன்னும் கொஞ்ச தூரம் சென்றிருந்தால் சதமடித்திருக்கும் போல. கணக்கெடுப்பு நிறைவடைந்தது. முடிவுகளில் சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை; முடிவாக சொல்ல வேண்டுமானால் நாய்கள் ஜாக்கிரதை…

கைபேசிகளில் ஹாட்ஸ்பாட் என்றொரு வசதி உள்ளது. அதன் மூலம் அது தாரை வார்த்துக் கொடுக்கும் தரவை, வேறு சாதனங்களை அதில் இணைத்து பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். வீட்டிலிருந்து வேலை பார்க்கும் போது, அவசர காலங்களில் இந்த வசதி பஞ்சத்தில் அடிபட்டவனுக்குக் கிடைத்த பஞ்சாமிர்தமாய் இனிக்கும். வோடஃபோன் சேவையுடைய ஒரு கைபேசி, ஏர்டெல் சேவையுடைய ஒரு கைபேசி, ஜியோ சேவையுடைய பகிரலைக் கருவி என ஆயுதங்கள் எல்லாம் தயார் நிலையில் இருந்தன. வார இறுதி நாட்கள் மட்டும் தங்கி விட்டு சென்று விடலாம் என்று ஊருக்கு வந்தால் வாரக் கணக்காகி விட்டது. வீட்டிலிருந்தே பணி புரிய வேண்டிய சூழல். தயார் நிலையில் இருந்த ஆயுதங்களை வைத்து நேற்று, இன்று, நாளை என்று ஒவ்வொரு நாளாகத் தள்ளிக் கொண்டிருந்தேன். இன்று மும்மூர்த்திகளும் சேர்ந்து நன்றாக ஒரு நாமத்தைப் போட்டு விட்டார்கள். காலையிலிருந்து தொடர்ந்து ஜூம் சந்திப்புகள். இணையம் அணைந்து அணைந்து இணைந்த படி இருந்தது. என் பேச்செல்லாம் திக்கித் திக்கி சென்றது; எதிரில் பேசுபவர்களது பேச்சோ, விட்டு விட்டு ஏதோ சங்கேத மொழியில் புரிந்து கொள்ள முடியாத அளவுக்குக் கேட்டது. எப்போதும் ஏதாவது ஓர் ஆயுதம் தான் மக்கர் பண்ணும். இன்று அனைத்தும் சேர்ந்து வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டது போல் இருந்தது. இப்படி அனைத்தும் செயலற்றுப் போகும் போது உபயோகப்படுத்த வேண்டிய மந்திர வார்த்தைகளை (BRB, Have to drop off இன்ன பிற) பிரயோகித்து நாளைத் தள்ளியாயிற்று. ஹாட்ஸ்பாட் மாதிரியான மண் குதிரைகளை எல்லாம் நம்பி வற்றிப் போன ஆற்றில் கூட இறங்கக் கூடாது. இன்னும் சில நாட்கள் ஹாட் ஸ்பாட்டில்…

மகளுக்கு மிதிவண்டி வாங்கச் சென்ற போது பெரியவர்களுக்கான வண்டிகள் மீது, எனது கவனம் குவிந்ததில் ஆரம்பித்தது இந்தப் பயணம். எந்த மிதிவண்டி வாங்குவது? கியர் வச்சதா? கியர் இல்லாததா? சாலையில் ஓட்டுவதற்கா? கரடு முரடான இடங்களில் ஓட்டுவதற்கா? இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட ஒன்றா? ஏகப்பட்ட கேள்விகள்.‌ இணையத்தில் அலசி ஆராய்ந்து தேர்ந்தெடுத்தது மேக்சிட்டி ஐ பைக் சிங்கிள் ஸ்பீடு சைக்கிள். வாங்குவதெல்லாம் சரி, மிதிவண்டியை கொஞ்ச நாட்களாவது ஓட்டுவேனா, இல்லை அது வீட்டில் இடத்தை அடைத்துக் கொண்டு கிடக்குமா என்று சுற்றத்தாருக்கு மட்டுமல்ல எனக்கே சந்தேகமாகத் தான் இருந்தது. கொரோனா கால கட்டத்தில் எடை வேறு எகிறிப் போயிருந்தது; எடை குறைப்புக்கு மிதிவண்டி உதவாது என்று ஏகப்பட்ட எச்சரிக்கைகள். அனைத்தையும் ஓரங்கட்டி விட்டு வாங்கிய கடனுக்கு, சிறிது சிறிதாக தினமும் ஓட்ட ஆரம்பித்தேன். கரிய நிறத்திற்கு ஏற்றாற் போல் அதற்கு கரிச்சான் எனப் பெயரிட்டேன்; அந்த ரெட்டை சக்கரக் குருவி என்னை ஏற்றிக் கொண்டு எட்டுத் திக்கும் மதுரையைச் சுற்றிக் காண்பித்தது; நாடடங்கில் வாடிப் போயிருந்த நாடி நரம்புகளுக்கெல்லாம் புத்துயிர் கொடுத்து, உடலளவிலும், மனதளவிலும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. மிதிவண்டியில் எழுதியிருந்த ‘REDISCOVER CYCLING‘ என்ற வாசகத்துக்கு ஏற்ப மிதிவண்டி ஓட்டும் பழக்கத்தை பல வருடங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் ஒரு புதிய பரிமாணத்தில் கண்டடைந்தேன். இப்போது எதற்கு இதெல்லாம் என்றால், இன்று எனது ரெட்டைச் சக்கரக் குருவி இதுவரை 7000கி.மீ தூரத்தைக் கடந்து பறந்து கொண்டிருக்கிறது. இன்னும் உயரப் பறக்கட்டும்…

ஜேம்ஸ் கிளியர் எழுதிய ‘சின்னஞ்சிறு பழக்கங்கள்’ புத்தகத்தை கொஞ்சம் தாமதமாக வாசித்து விட்டதாக நினைக்கிறேன். கொரானா காலகட்டத்தில் தினசரி உடற்பயிற்சிக்கென சிறிது நேரம் ஒதுக்க ஆரம்பித்தேன். இரண்டு வருடங்களுக்கும் மேலாக அப்பழக்கத்தைத் தொடர்ந்து கடைபிடித்து வருகிறேன். புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள‌ நிறைய உத்திகளை‌ நானாகவே கண்டடைந்து நடைமுறையில் செயல்படுத்தி எனது உடற்பயிற்சி பழக்கத்தைத் தக்க வைத்திருக்கிறேன். நிறைய விஷயங்கள் நாம் அறிந்தவை தான்; ஆனால் அதை பயன்படுத்தி எப்படி புதிய பழக்கத்தை ஆரம்பிக்கவும், கெட்ட பழக்கத்தை கைவிடுவது எனவும் விதிகளைப் பட்டியலிட்டு உதாரணத்துடன் ஆசிரியர் விளக்குகிறார். இப்புத்தகத்தை வாசித்த பின் நிச்சயமாக உங்களது இலக்கை நோக்கிய திட்டமிடல் மேம்பட்டு இருக்கும். தமிழில் நாகலட்சுமி அருமையாக மொழிபெயர்த்திருக்கிறார். கட்டாயம் பரிந்துரைக்கிறேன். புத்தகத்திலிருந்து சில குறிப்புகள் கீழே:-

துவக்கத்தில் மிகச் சிறியவைபோலவும் முக்கியமற்றவைபோலவும் தோன்றுகின்ற மாற்றங்களை, தொடர்ந்து பல ஆண்டுகள் நீங்கள் தக்க வைத்துக் கொள்ளத் தயாராக இருந்தால், அவை ஒன்றிணைந்து அற்புதமான விளைவுகளைப் பெற்றுக் கொடுக்கும்.

ஒன்றில் மேதமை பெறுவதற்குப் பொறுமை தேவை. பிரபல சமூகச் சீர்திருத்தவாதியான ஜேக்கப் ரீஸ் இவ்வாறு கூறியுள்ளார்: “எதுவும் வேலைக்கு ஆகாது என்பதுபோலத் தோன்றும்போது, கல்லுடைக்கும் தொழிலாளி ஒருவர் ஒரு பெரிய பாறையை உடைப்பதை நான் சென்று பார்க்கிறேன். அவர் நூறு முறை அதைத் தன் சுத்தியலால் அடித்தும் ஒரு கீறல்கூட அதில் தெரிவதில்லை. ஆனால் நூற்றியோராவது முறை அவர் அதை அடிக்கும்போது, அந்தப் பாறை இரண்டாகப் பிளக்கிறது. அந்தக் கடைசி அடி அந்தப் பாறையை உடைக்கவில்லை, மாறாக, அதற்கு முந்தைய அனைத்து அடிகளும் சேர்ந்தே அதை உடைத்தன என்பதை நான் அறிவேன்.”

நீங்கள் அடைய விரும்புகின்றவற்றின்மீது கவனம் செலுத்துவதற்கு பதிலாக, நீங்கள் யாராக ஆக விரும்புகிறீர்களோ அதன்மீது உங்கள் கவனத்தை ஒன்றுகுவிப்பதுதான் உங்களுடைய பழக்கங்களை மாற்றுவதற்கான ஆற்றல்மிக்க வழியாகும்.

நடத்தை மாற்றத்திற்கான நான்கு விதிகள் சிறப்பான பழக்கங்களை உருவாக்குவதற்கு நாம் பயன்படுத்தக்கூடிய எளிய விதிகளே. அவை பின்வருமாறு: (1) அதை வெளிப்படையாகத் தெரியும் ஒன்றாக ஆக்குங்கள், (2) அதை வசீகரமானதாக ஆக்குங்கள், (3) அதை சுலபமானதாக ஆக்குங்கள், (4) அதை மனநிறைவளிக்கும் ஒன்றாக ஆக்குங்கள்.

நம்முடைய கனவுகள் தெளிவற்றவையாக இருக்கும்போது, நாம் வெற்றி பெறத் தேவையான குறிப்பிட்ட விஷயங்களைச் செய்வதைத் தவிர்த்துவிட்டு, முக்கியத்துவமற்ற வேலைகளில் நாள் முழுவதையும் செலவிடுவதற்கு ஏகப்பட்டச் சாக்குப்போக்குகளை நம்மால் கூற முடியும்.

பயிற்சிதான் கற்றலுக்கான ஆற்றல் வாய்ந்த வழியே அன்றி, திட்டமிடுதல் அல்ல.

தீர்மானிக்கும் கணங்களில்தான் பல பழக்கங்கள் நிகழுகின்றன. நீங்கள் மேற்கொள்ளும் தீர்மானம் உங்களை ஓர் ஆக்கபூர்வமான நாளை நோக்கி வழிநடத்தும் அல்லது ஓர் ஆக்கபூர்வமற்ற நாளை நோக்கி வழிநடத்தும்.

ஒரு பழக்கம் நீடிக்க வேண்டுமென்றால், நீங்கள் உடனடியாக ஒரு வெற்றியாளர்போல உணர வேண்டும் – அது ஒரு சிறிய வெற்றியாக இருந்தாலும்கூட.

பழக்கங்கள் + பிரக்ஞையுடன்கூடிய பயிற்சி = மேதமை

நாம் ஓர் அடையாளத்தை எவ்வளவு அதிக இறுக்கமாகப் பற்றிக் கொண்டிருக்கிறோமோ, அதைத் தாண்டி வளருவது நமக்கு அவ்வளவு அதிகக் கடினமானதாக ஆகிறது.

இன்று அருகில் உள்ள ஜியோ மையத்துக்கு எனது பகிரலை கருவிக்கான பேட்டரி வாங்க சென்றிருந்தேன். காசைக் கொடுத்தோமா வாங்கினோமா என்றில்லாமல், இதற்காக ஒரு வரிசையைத் தாண்டி வர வேண்டியிருந்தது; இன்ன பிற பழுது பார்க்கும் சேவைகளுக்கும் அதே வரிசை. UPI பரிவர்த்தனை மட்டுமே செல்லும் என்று சொல்லி விட்டே அழைத்தார்கள். என்னுடன் வரிசையிலிருந்த சிலர் ஜியோ பட்டன் மொபைலுக்கு பேட்டரி வாங்க வந்திருந்தனர்; ஜி பே, ஃபோன் பே ஒன்லி என்றவுடன் பெப்பேனு கடையை விட்டு நடையைக் கட்டி விட்டார்கள். எப்படி அவர்களிடம் UPI பரிவர்த்தனைக்கான செயலிகள் இருக்கும்; எனக்கு இந்த லாஜிக் கே உதைக்கிறது. நான் பேட்டரி வாங்கிய பின், வாடிக்கையாளர் சேவையை மதிப்பிட ஒரு விண்ணப்பத்தை நீட்டி கையொப்பம் மட்டும் கேட்டனர். நான் அதை வாசித்து விட்டு எல்லாவற்றுக்கும் 3/5. அதைப் பார்த்த அன்பர்கள் ‘சார் எல்லோரும் வார இறுதியிலே மையத்துக்கு வருவதால் சேவை தாமதமாகிறது; நேற்றெல்லாம் ஈ ஓட்டி கொண்டிருந்தோம்’ என்று சமாதானங்களை அடுக்கி கொண்டிருந்தார்கள். இதுவே நான் வெறும் கையொப்பம் மட்டும் போட்டிருந்தால் அவர்களே 5/5-ஐ அவர்களுக்கு அள்ளி வழங்கியிருப்பார்கள். அப்படியே பண பரிவர்த்தனையும் அனுமதிக்கப்பட வேண்டும் என்ற எனது கருத்தை அந்த விண்ணப்பத்தில் பதிவு செய்து விட்டு நான் நடையைக் கட்டினேன்.

தேசிய நெடுஞ்சாலை, எக்ஸ்பிரஸ் வே என அதி விரைவு சாலைகளானாலும் போக்குவரத்து நெரிசலுக்கு குறைவில்லை. மும்பை நுழைவதற்குள் இருட்டி விட்டது. மறுநாள் நேரம் குறைவாக இருந்ததால் இந்தியாவின் நுழைவாயில், தாஜ் ஹோட்டல், மாலை கதிரவனை வழியனுப்பியவாறு மரைன் டிரைவில் ஒரு நடை. கடற்கரை ஓரமாய் நீள நீளமாய் எவ்வளவு நெடிதுயர்ந்த கட்டடங்கள், எவ்விடம் ஆயினும் மக்கள் கூட்டம், உரசிச் செல்லும் டேக்ஸிஸ், வடா பாவ், மாநகரங்களுக்கே உரித்தான பரபரப்பு, மும்பை இந்தியன்ஸ் அணி விளம்பரங்கள், மராத்தி/ஹிந்தி(எனக்கு இரண்டும் தெரியாது என்பது வேறு விஷயம்) என சில அவதானிப்புகள். மும்பையுடன் அரபிக் கடலோரப் பயணம் நிறைவடைந்தது. வழியில் ஹூப்ளியில் தங்கி கொஞ்சம் ஓய்வு, சித்ரதுர்கா கோட்டையை பார்வையிட்டு விட்டு அரபிக் கடலோரத்தை மையம் கொண்ட எங்கள் பயணப் புயல் வலுவிழந்து பெங்களூரு வந்து விழுந்தது. நிறைவு.

ஞாயிறு மறைவை பம்பாய் பாயிண்ட்டிலிருந்து பார்த்தே ஆக வேண்டும் என்று மதிய உணவை எல்லாம் மறந்து விட்டு மஹாபலேஷ்வருக்கு பறந்தோம். பள்ளத்தாக்கில் சரியாக சூரியன் விழும் சமயத்தில் அஸ்தமனம் கண்டு மகிழும் இடத்துக்குள் நுழைந்தோம். அவ்விடம் மக்கள் கூட்டம், குதிரையேற்றம், சிற்றுண்டி கடைகள். மறைவை ரசித்த பின் விடுதி வேட்டையை துவங்கினோம். ஒவ்வொரு ஊரிலும் தங்கும் நேரம் மாறுபட்டு இருந்தது. அங்கே காலை 9 மணிக்கு இடத்தை காலி செய்ய வேண்டும். தாமதமாகவே நாங்கள் அறையை எடுத்ததால் காலி செய்ய 10 மணி ஆகும் என சொல்லி விட்டோம். சைவ உணவு மட்டுமே; வேண்டுமானால் வெளியிலிருந்து தருவித்து கொள்ளலாம். சந்தை அருகில் இருந்ததால் இரவு உணவு வாங்க சென்றோம். தங்கும் இடத்துக்கும் சந்தைக்கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை. 3 நபர்களுக்கு ₹800-1000 வரை பிரபலமான சுற்றுலா தளமென்பதால். காலை மஹாபலேஷ்வர் கோவில் மற்றும் ஆர்தரின் இருக்கை என்ற வியூ பாயிண்ட். ஆர்தரின் மனைவி மற்றும் குழந்தை சாவித்திரி ஆற்றில் மூழ்கி விட்டதால், அந்த வியூ பாயிண்ட்டில் அமர்ந்து சாவித்திரி ஆற்றை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்துக் கொண்டிருப்பாராம்; அங்கிருந்து சாவித்திரி ஆற்றுத் தடம்(தற்போது நீரில்லை), கோய்னா பள்ளத்தாக்கு, இதர வியூ பாயிண்ட்கள் என ஓர் அருமையான காட்சி. வழியெங்கும் ஸ்ட்ராபெரி தோட்டங்கள். சந்தையில் கொஞ்சம் ஷாப்பிங்; ஸ்ட்ராபெரி சாறு, க்ரீமை சுவைத்து விட்டு மலையிறங்க ஆரம்பித்தோம். பயணம் தொடரும்…

ரத்னகிரியை சென்றடைய நள்ளிரவு நெருங்கி விட்டது. மாண்தேவி கடற்கரைக்கு நேரெதிராக தங்கும் விடுதி. நள்ளிரவிலும் மக்கள் நடமாட்டம் இருந்தது. ரத்னகிரியின் நுழைவாயில்; மாண்தேவி கரை நடைமேடையில் நள்ளிரவில் ஒரு நடை; ஆர்ப்பரிக்கும் கடல்; அலைகள் நடைமேடைக்குள் வந்து எட்டிப் பார்த்துச் சென்றன. காலை ரத்னதுர்க் கோட்டை முற்றுகை. கோட்டையிலிருந்து கடலும் சுற்றியுள்ள பகுதிகளும் கண்கொள்ளாக் காட்சி. பின் உக்சியிலுள்ள பாறை ஓவியங்களைக்(Petroglyphs) காண ஒரு பயணம். வழியெங்கும் ஆங்காங்கே பாறை ஓவியங்களை சுற்றி கற்களால் குட்டிச்சுவர் எழுப்பியிருந்தனர். பயணத்திலேயே மக்கள் கூட்டம் இன்றி நாங்கள் மட்டுமே பார்த்து ரசித்த ஒரே இடம் இது தான். மாம்பழ நகரம் சிறப்பு. பயணம் தொடரும்…

மிராமர் கடற்கரைக்கு அருகிலேயே தங்கி இருந்ததால் காலை கரையோரம் ஒரு நடை. கோவாவுக்கு விடை கொடுத்து விட்டு மால்வன் நோக்கி பயணித்தோம். கொஞ்ச நேரத்திலேயே மகாராஷ்டிரா எல்லைக்குள் பிரவேசித்தோம். மால்வன் கடற்கரை; ஒருபுறம் குப்பை, நாய்கள் என இறங்க முடியாத படி இருந்தது. மறுபுறம் நேரம் போவதே தெரியாது விளையாடும் படி இருந்தது. கடல் நீர் விளையாட்டுகளால் களை கட்டியிருந்தது கடற்கரை. ஆங்கிலம் பேசத் தெரிந்த ஒரு பையனைப் பிடித்து ஆழ்கடல் நீச்சலுக்கு(Scuba Diving) தயாரானோம். பத்மகாட் கோட்டைக்கு அருகில் அழைத்துச் சென்று அங்கிருந்து ஸ்கூபா டைவிங். கவச உடைகள் ஏதுமின்றி படகில் ஒரு திக் திக் பயணம். 15-லிருந்து 20 பேர் வரை அழைத்துச் சென்று ஆழ்கடல் நீச்சல்; ஒருவருக்கு 2-3 நிமிடங்கள். ஸ்கூபா டைவிங் செய்யும் போது வண்ண வண்ண மீன்களுடன் குறைந்தது ஒரு நிமிட வீடியோ என எல்லாம் சேர்த்து ₹500. 2 மணி நேரம் படகிலேயே மிதந்த படி இருக்க வேண்டும். கரைக்கு வந்து கொஞ்சம் அலைகளோடு விளையாடி விட்டு பசியின் அழைப்பை ஏற்று மால்வனை விட்டு நகர்ந்தோம். மாலை வேளை மதிய உணவை உண்டோம்; மால்வானி உணவு. நன்றாகத் தான் இருந்தது. கடல் நீர் விளையாட்டு விரும்பிகளுக்கு மால்வனை கட்டாயம் பரிந்துரைப்பேன். சரி அடுத்த நிறுத்தத்தில் தங்கிக் கொள்ளலாம் என்று மால்வனுக்கு குட்பை. பயணம் தொடரும்…

பெங்களூரிலிருந்து ஹூப்ளி; ஹூப்ளியிலிருந்து கார்வார். அரபிக்கடலோர பயணத்தில் கார்வாரில் தான் கடலோடு கலந்தோம். கார்வாரிலிருந்து கார் கோவா நோக்கி விரைந்தது. கோவாவில் ஓர் இரவு மட்டுமே நிறுத்த திட்டமிட்டிருந்ததால், அன்றைய பகல் பொழுதைக் கழிக்க ஒரே ஒரு கடற்கரையைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டிய சூழல். ஏற்கனவே ஒரு முறை கோவாவை சுற்றி பார்த்திருந்ததால், மக்கள் கூட்டம் சற்று குறைந்திருக்கும், முந்தைய பயணத்தில் கண்டிராததுமான கடற்கரையாகத் தேடினோம். இறுதியாக பாலோலெம் கடற்கரை டிக் செய்யப்பட்டது. காலை 10 மணிக்கு கடற்கரையை அடைந்த போது கூட்டமே இல்லை. கடற்கரையிலிருந்து குரங்கு தீவு, தேனிலவு தீவு, பட்டாம்பூச்சி தீவு, டால்பின் காணல், ஆமை பாறை ஆகியவற்றை சுற்றி காட்டி ஒரு தீவில் சற்று நேரம் இறங்கி விளையாட என ஒன்றரை மணி நேர படகு சவாரி ஆளொன்றொக்கு ஆயிரம் ரூபாய். குரங்கு தீவின் அருகில் குதூகலமாக ஒரு குளியல். டால்பின்களைக் காண முடியவில்லை; காலை 7:30-க்கு துவங்கும் சவாரிக்கு, எவ்வளவு சீக்கிரம் செல்கிறோமோ, டால்பின்களைக் காண அவ்வளவு வாய்ப்புகள் அதிகம். அடுத்ததாக டெல்டின் ரோயல் சூதாட்ட விடுதி. விடுதிக்கு அருகிலேயே தங்கும் இடத்தை அமைத்துக் கொண்டோம். மேன்டோவி ஆற்றில் தான் எத்தனை சூதாட்ட விடுதிகள்; 24*7 கப்பல்களில் மிதந்து கொண்டிருந்தன. நுழைவாயிலிருந்து படகுகள் நம்மை விடுதிகளுக்கு அழைத்துச் செல்கின்றன. மது, உணவு, வித விதமான சூதாட்டங்கள், நடனம், கச்சேரி என கொண்டாட்டம் களை கட்டி மிதந்தது. இரவு 8 மணிக்கு நுழைந்து 11 மணி அளவிலேயே வெளியேறி விட்டோம். புதிய மேன்டோவி பாலமும் சாலையும் நள்ளிரவில் வண்ணமயமாக மின்னிக் கொண்டிருந்தன. பயணம் தொடரும்…

அரபிக் கடலோரம் ஒரு சாலை வழிப் பயணத்தை பெங்களூரிலிருந்து இன்னும் சில நிமிடங்களில் நண்பர் குழாமுடன் துவங்க இருக்கின்றேன். சாலை வழிப் பயணத்தில் ஆங்காங்கே இளைப்பாறவும், சுற்றுலா தள நிறுத்தங்களையும் திட்டமிடும் பொறுப்பை ChatGPT-யிடம் ஒப்படைத்து பார்த்தேன். அது ஓரளவுக்கு கண்டிப்பாக பார்க்க வேண்டிய ஊர்களையும், இடங்களையும் பட்டியலிட்டது. அதிலிருந்து சிலவற்றை பொறுக்கி எடுத்து இந்த நெய்தல் நிலப் பயணம் திட்டமிடப்பட்டுள்ளது. தங்கும் விடுதிகள், நிறுத்தங்கள் எல்லாம் எதுவும் முன்பதிவு செய்யப்படவில்லை; அங்கே போய் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டியது தான். அவ்வப்போது கிடைக்கும் நேரத்தைப் பொருத்து பயணக் குறிப்புகள் பதிவேற்றம் செய்யப்படும்.

இன்று அலுவலகத்தில் நிறுவனம் துவங்கி 25 ஆண்டுகள் நிறைவை ஒட்டி சிறப்பு கொண்டாட்டம். உரைகள், கலை நிகழ்ச்சிகளைத் தொடர்ந்து சிற்றுண்டி இடைவேளை. இறுதியாக பைன் ஆப்பிள் எக்ஸ்பிரஸ் குழுவினரின் இசை. குழுவினர் இசைக் கருவிகளை மேடையில் பொருத்துவதற்குள் சிற்றுண்டிகளை எட்டிப் பார்த்து விட்டு வர கிளம்பினேன். எப்படியும் இருக்கைகள் கிடைத்து விடும் என்று நம்பிக்கை. சிற்றுண்டி வரிசையில் நிற்கும் போதே, கச்சேரி ஆரம்பித்து விட, ஏதாவது ஓர் இருக்கையைப் பிடிக்க இரு கால்களால் விரைந்தேன். அரங்கத்தை அடைந்தால் அதிர்ச்சி; இருக்கைகள் காலியாக இருந்தன. ஆனால் அரை மேடை, எழுந்து நின்று அலைபேசியில் ஒளிப்பதிவு செய்து கொண்டிருந்தவர்களால் மறைக்கப்பட்டிருந்தது. அதில் பாதி காணொளிகளில் முன்னால் நிற்பவர்களின் தலைகளே பிரதானமாக தெரிந்தது. ஏற்கனவே நேரலையில் ஒளிபரப்பாகிக் கொண்டிருந்தது. ஒளிபரப்பப்பட்ட காணொளியும் ஓரிரு நாட்களில் பகிரப்படும்.‌ என்ன, நமக்கு தான் அதுவரை‌ பொறுமை இல்லை. தம்முடைய அலைபேசியில் தான் ஒளிப்பதிவு செய்ய வேண்டும்; அதை உடனுக்குடன் பகிரவும் வேண்டும்; அது‌ எப்படி இருந்தாலும் பரவாயில்லை. அவர்களும் ரசிப்பதில்லை; எடுக்கும் காணொளிகளும் உருப்படியில்லை; பின்னால் அமர்ந்திருப்பவர்களுக்கும் தொந்தரவு. அதிலே அவர்களுக்கு அப்படி ஓர் ஆனந்தம். இளைய மகளின் பள்ளி ஆண்டு விழாவிலும் இதே கூத்து தான். ஆசிரியர்கள் ஒவ்வொரு பெற்றோரிடமும் அலைபேசியில் ஒளிப்பதிவு செய்ய வேண்டாம், நாங்கள் ஒளிப்பதிவு செய்வதை அனுப்பி விடுகிறோம் என்று மன்றாடினார்கள். ஆனால் இறுதி வரை அலைபேசிகள் மேலிருந்து கீழிறங்கவே இல்லை. ஆசிரியர்களுக்கு இதுக்கு பச்சிளம் குழந்தைகளே தேவலாம் என்று தோன்றியிருக்கும்.

பெரும்பாலான நேரங்களில் உள்ளுணர்வின் உந்துதலால் நான் வாங்கும் புத்தகங்கள் என்னை ஏமாற்றுவதே இல்லை. அதில் சமீபத்தில் வாங்கி வாசித்த எஸ்.சம்பத்தின் ‘இடைவெளி’யும் அடக்கம். நாம் எளிதில் கடந்து செல்லும் ஓர் அடிப்படை கேள்வி, நாவலின் நாயகன் தினகரனை முழுதும் உள்ளிழுத்துக் கொள்கிறது. ‘சாவு’ – அதிலேயே உழன்று, தேடலைத் தொடர்ந்து அவர் கண்டடைவது சாவு என்பது – இடைவெளி. குதிரைப் பந்தயம், சூதாட்டம் என சீரற்ற முடிவுகளைத் தரும் ஆட்டங்களில் ஈடுபட்டு அவற்றின் சூத்திரத்திலிருந்து சாவின் முடிச்சை அவிழ்க்கப் பார்க்கிறார் தினகரன். சாகக் கிடைக்கும் பெரியப்பாவின் அருகிலேயே கிடந்து சாவு நெருங்கும் வேளையில் அதைப் பற்றி அறிந்து கொள்ள முயல்கிறார். மின்னூலை நான் வாசித்துக் கொண்டே சென்றதில், நாவல் முடிந்தது கூட தெரியாமல் ‘சாமியார் ஜூவுக்கு செல்கிறார்‘ என்ற சிறுகதையையும் நாவலின் ஓர் அத்தியாயம் என்றெண்ணி வாசித்து முடித்து விட்டேன் என்றால் இடைவெளியே இல்லாமல் எப்படி நான் நாவலுக்குள் பயணித்துக் கொண்டிருந்தேன் என்று பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். கிட்டத்தட்ட சிறுகதையிலும் ஒரே மாதிரியான கதாபாத்திரப் படைப்புகள், பெயர்கள் இருந்ததால் சட்டென்று வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியவில்லை. மின்னூலில் பாதிக்கு மேல் நாவலைப் பற்றி எழுத்தாளர்கள் மற்றும் விமர்சகர்களின் விமர்சனங்கள்; குறுநாவலின் குறுக்கு வெட்டுத் தோற்றத்தை மிகச் சிறப்பாக விவரித்திருந்தார்கள். நன்று!

மின்னூல் : https://www.amazon.in/gp/product/B0BMGTNPFY

பெங்களூரு சாலைகளெங்கும் இளஞ்சிவப்பு பூக்கள் கோடை காலத்தை வரவேற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. நேற்றைய மிதிவண்டிப் பயணத்தின் போது உள் வட்ட சாலையின் இருமங்கிலும் டபிபூயா ரோசியா மரத்தில் பூத்துக் குலுங்கும் இளஞ்சிவப்புப் பூக்கள் கண்களைக் கொள்ளையடித்தன. இன்று அவற்றை மீண்டும் காண்பதற்காகவே மிதிவண்டியை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன். இரவு மழை பெய்திருந்தது போலும்; சாலையை தெளித்து வைத்திருந்தது மழை, வசந்த ராணி போடும் இளஞ்சிவப்புப் பூக்கோலத்திற்காக. மிதிவண்டியில் ஒரு சின்ன அழுத்தல், அழுத்தங்களையெல்லாம் பறக்க விடும் நிறைவான பயணம். மகிழ்ச்சி!

சமீபத்தில் என் மனைவி தீட்டிய ஓவியத்தில் எழுதிய சில வரிகள்…

தங்கியிருந்த விடுதியில் காலை 7 மணியிலிருந்தே சரணாலத்தைப் பார்வையிடலாம் என்று தகவல் சொன்னார்கள். முதல் ஆளாய்ப் போய் பார்த்து விட்டு வந்து விடலாம் என்று சரணாலயத்தை நெருங்க 8:10 ஆகி விட்டது. ஆனால் 8:30-லிருந்து தான் பார்வையாளர்களுக்கு அனுமதி; நுழைவு மறுக்கப்பட்டது. அதுவரை அருகிலிருந்த பறவைகளைக் கவனிக்க ஆரம்பித்து பறவை நோக்குதலை அங்கேயே துவங்கியாயிற்று. அப்போது ஒரு சிறிய மின்சிட்டு(Small Minivet) சட்டென்று முன் தோன்றி மரத்தின் உச்சியில் அமர்ந்தது; முதல் முறையாக மின்சிட்டைப் பார்க்கின்றேன்(Lifer). நுழைவு மறுக்கப்பட்டதும் நன்மைக்கே! 8:30-க்கு முதல் ஆளாய் நுழைந்தாயிற்று. சரணாலயத்துக்குள் சென்று அவ்வளவு பறவைகளைப் பார்த்ததும் மட்டற்ற மகிழ்ச்சி. முதல் முறையாக இரு இந்திய சாம்பல் இருவாச்சிகளைக் கண்டதில் இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி. முந்தைய தினம் மைசூரு மிருகக் காட்சி சாலையிலும் இதே இருவாச்சிகளைக் கண்டிருந்தேன்; ஆனால் அதை லைஃபர் கணக்கில் நான் சேர்க்கவில்லை. பயணச்சீட்டில் ஏற்பட்ட சிறிய குளறுபடியால் படகு சுற்றுப்பயணம் செல்ல சற்று தாமதமானது. படகு சுற்றுப்பயணம் குடும்பத்தினர் அனைவருக்கும் பிடித்திருந்தது. மிக அருகில் மஞ்சள் மூக்கு நாரை(Painted Stork), கூழைக்கடா(Spot-billed Pelican), கரண்டி வாயன்(Eurasian Spoonbill), நத்தைக்குத்தி நாரை(Asian Openbill), ராக்கொக்கு(Black-crowned Night Heron) ஆகிய பறவைகளையும், சதுப்புநில முதலைகள், பழ வௌவால்களையும்(Fruit Bats) வெறும் கண்களால் வேறெங்கும் காண இயலாது. நேரம் கிடைத்தால் மைசூரு செல்லும் போது கண்டிப்பாக சென்று வாருங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன். நன்று!

நேற்று ஸ்ரீ சாமராஜேந்திர விலங்கியல் தோட்டத்தில் என் விருப்பப் பட்டியலில் இருந்த பறவைகளை நேரில் கண்டேன். ஆனால் பார்க்க விரும்பிய பறவைகளை இப்படி இரும்புக் கம்பிகளுக்குள் கண்டதில் சற்று வருத்தமே. பறவை நோக்குதலில் ஈடுபாடு கொண்டு கடந்த இரண்டு வருடங்களாக அலைந்து திரிந்து ஒவ்வொரு பறவையாகப் பார்த்து வருகின்றேன். இப்படி வரித்தலை வாத்து(Bar-headed Goose), இருவாச்சி(Great hornbill), சாரஸ் கொக்கு(Sarus Crane), சின்ன போதா நாரை(Lesser Adjutant) போன்ற பறவைகளை ஒரு சேர அங்கே பார்த்தது சரிவர சமைக்காத பிடித்த இனிப்பை வயிறு முட்ட திணித்தது போல் இருந்தது.

இன்று Tour De 100 2022-ல் பங்கேற்று சவாலை 3493 புள்ளிகளுடன் நிறைவு செய்ததற்காக இரும்புப் பதக்கம் வந்து சேர்ந்தது. தங்கப் பதக்கத்தைக் குறி வைத்து ஆரம்பித்த இந்த நூறு நாட்கள்(அக்டோபர் 01,2022 – ஜனவரி 08, 2023) மிதிவண்டி சவால், ஒரு கட்டத்தில் சவாலை நிறைவு செய்யத் தேவையான குறைந்தபட்ச புள்ளிகளையாவது கடப்பேனா என்கிற நிலையில் இருந்தது. நூறு நாட்களை இருபது நாட்களாகப் பிரித்து ஐந்து கட்டமாக இந்த சவால் நடைபெறும். ஒவ்வொரு கட்டத்திற்கும் 20 நாட்களுக்கான சவால்களும் அதற்கு தகுந்தவாறு புள்ளிகளும் வழங்கப்படும் (உதாரணத்திற்கு முதல் கட்டத்தில் 5 நாட்கள் 10 கி.மீ தூரத்திற்கு மிதிவண்டியை ஓட்டியிருந்தால் அதற்கு 100 புள்ளிகள், குறைந்தது 5 கி.மீ 10 நாட்கள் ஓட்டியிருந்தால் 100 புள்ளிகள்). ஒவ்வொரு கட்டமாக செல்லச் செல்ல சவால்கள் சற்றுக் கடுமையாகிக் கொண்டே போகும். சவாலை நிறைவு செய்ய குறைந்தது 2500 புள்ளிகளைத் தொட வேண்டும். 2021-ல் 6813 புள்ளிகளுடன் வெள்ளிப் பதக்கத்தை அடித்திருந்ததால், அப்போதே அடுத்த வருடம் தங்கத்தைத் தட்டித் தூக்க வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தேன். ஆனால் 2022 நம்மை இயல்பு நிலைக்குத் திருப்பி, அலுவலகம், பள்ளிக்கூடம் எல்லாம் ஆரம்பித்த பின் மிதிவண்டியைத் தொடுவதற்கே நேரத்தைத் தேட வேண்டியிருந்தது. சவால் நான்காம் கட்டத்தை நெருங்கியிருந்த போது தான், இந்த முறை ஏதாவது ஒரு பதக்கத்தை அடைவதற்காவது வாய்ப்பேதும் இருக்கின்றதா என்று கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தேன்; மீதியுள்ள 40 நாட்களில் பெரும்பாலான நாட்கள் மிதிவண்டியை அழுத்தினால் கொஞ்சம் வாய்ப்பு இருப்பது போல் தெரிந்தது. நான்காம் கட்டத்தில் அதிகாலை 5;30 மணிக்கு எழுந்து 20 நாட்களும் விடாமல் குறைந்தது 5 கி.மீ அழுத்தினேன். ஜந்தாம் கட்டத்திலும் அதையேத் தொடர்ந்து ஆக மொத்தம் 494 கி.மீ-களைக் கடந்து இரும்புப் பதக்கத்தை ஒரு வழியாகக் கைப்பற்றி இருக்கிறேன். 2023 சவாலில் இதை விட சிறப்பாக பங்கேற்று, இன்னும் விலாவரியாக சவாலை விவரித்து, கட்டம் கட்டமாக கட்டுரை வரைகிறேன். மகிழ்ச்சி!

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கொரானாவின் பிடி தளர்ந்து இயல்பு நிலைக்கு 2022 நம்மை நகர்த்தியிருந்தது. எழுதுவதற்கு நிறைய இருந்தும் 2022 நிகழ்வுகளில் எதையும் பதிவிடாததால், சுருக்கமாக ஓட்டம், மிதிவண்டி ஓட்டுதல் மற்றும் பறவை நோக்குதலில் சென்ற வருடம் கடந்ததை ஒரு படத்திற்குள் அடக்கி பதிவேற்றுவதற்குள்ளாகவே 2023-ல் ஒரு மாதம் ஓடி விட்டது. இன்னும் நாட்களை இழுக்காமல் 2022-ன் நினைவாக ஒரு குட்டி பதிவு.

I have been using the Netspeed widget on my KDE Plasma installations for a long time to display the network download and upload speed in the Plasma panel. When I upgraded to Kubuntu 22.04 a few months ago, I found that it stopped working. After doing some research, I found that the KSysGuard package that the widget depends on has been removed from the Debian and Ubuntu repositories as it is unmaintained (Debian bug).

Thanks to a useful suggestion on Reddit, I was able to recreate the functionality of this widget using the System Monitor Sensor widget. Here is what I did to achieve it.

• Add the System Monitor Sensor widget to the panel.
• Right-click the widget and click on the Configure System Monitor Sensor option in the menu
• In the Appearance tab, load the Network speed preset, set the Display style to Text Only and set the Minimum Time Between Updates to 1 second. Apply the changes before proceeding to the next step.
• Open the Sensors Details tab and in the Text Only Sensors field, search for the Download Rate sensor. I chose the Download Rate (B/s) version. There is also a Download Rate (b/s) sensor, if you prefer that.
• Click on the small pencil icon edit button just after the name of the widget, Download Rate, to edit it. Specify the down arrow symbol, ↓, as the name. Apply the changes.
• Now you have a widget that shows the current download speed on the panel, updated once every second.
• Add another System Monitor Sensor widget to the panel and configure it to display the Upload Rate by following the steps above, tweaked for displaying the upload rate.
• The result of doing these steps should look like what is shown in the screenshot below.

With this, I have a good replacement for the NetSpeed Widget on my Kubuntu install.

I am a big fan of Willi Mutschler‘s btrfs-luks full disk encryption installation guides on his site, https://mutschler.dev, and have used them for installing Manjaro and Ubuntu 20.04 and newer versions. Recently, I set up Kubuntu 22.04 full disk encryption by following the same guide and noticed a couple of changes that had to be done to get it working. So I am documenting those here till he writes a new guide for Ubuntu 22.04.

In the step 3 of his excellent guide, the optimized mount options for SSD and NVMe drives are listed. The space_cache option mentioned in that section no longer works on Ubuntu 22.04 because the option has been renamed in the newer versions of the Linux kernel. So one has to specify the option as space_cache=v2. Otherwise, the Ubiquity installer will crash, and the installation will fail.

Also, in the Install the EFI bootloader section, it is a good idea to use the HWE Linux kernel package names corresponding to 22.04 instead of 20.04 since the packages containing the old LTS version in their name are ‘dummy transitional packages’. So the corresponding command can to be updated to

apt install -y --reinstall grub-efi-amd64-signed linux-generic linux-headers-generic linux-generic-hwe-22.04 linux-headers-generic-hwe-22.04

At the time of writing this post, the HWE package installs the same kernel version as the one that shipped with Ubuntu 22.04 since there isn’t a newer kernel released yet – these are usually backported from newer LTS versions.

With these minor changes, it should be possible to follow the steps in that documentation to set up full disk encryption with btrfs and luks on Ubuntu 22.04.

As a bonus, I have used the same guide for installing Kubuntu 20.04, 21.10 and 22.04, with appropriate substitutions, wherever needed.

I have usually skipped the last section in this guide, Install Timeshift, timeshift-autosnap-apt and grub-btrfs, in favour of using my tools of choice to do the same – Snapper and snapper-gui, both of which are available in the official Ubuntu repositories. I will write a blog post about it in the future.

சமீபத்தில் வெளியான ‘திருச்சிற்றம்பலம்’ திரைப்படத்தில் ‘மேகம் கருக்காதா’ எனத் துவங்கும் பாடலை பொயட்டு தனுஷ் எழுதியிருக்கிறார். அதில் ‘பெண் தோகை வருடுதே’ என்று ஒரு வரி வருகிறது. தோகை என்றவுடன் நம் நினைவுக்கு வருவது நமது தேசியப் பறவை மயில். ஆனால் ஆண் மயிலுக்குத் தான் அழகியதோர் தோகை இருக்கும்; இணையைக் கவர அதை விரித்து ஆடும். ‘பெண் தோகை’ – பெண்ணின் முடியைத் தான் குறிக்கிறதோ என்றால், அதற்கு முன்னதாக வரும் ‘பறக்க பறக்க துடிக்குதே’ வரியினால் பறவையின் தோகையையேக் கூட குறிப்பதாக இருக்கலாம். இப்பாடலில் வரும் ‘பெண் தோகை’ இல்பொருள் உவமையணியாக இருக்குமோ?

<amp-fit-text height="80" layout="fixed-height" max-font-size="72" min-font-size="6">

I was taken virtually to 1996 Mt. Everest disaster, where 12 climbers didn’t make home. Jon gave excruciating details on the events unfolded during summit assault and descend. The author, himself a climber, reached Mt. Everest and returned safely was plagued with loss of lives – that includes his guide Rob Hall.

</amp-fit-text>

This book gave me a view of ambitious mountain climbers, whose passion and endurance are beyond normalcy. Various stages and journey before the summit were clearly explained – starting from Kathmandu, Namche bazaar, Lobuje, Base Camp at 17,600 feet, Khumbu Icefall, Camp One, Camp Two, Camp Three, Camp Four and summit at little higher than 29,000 feet.

The author gave stories about his fellow climbers and their personalities that clearly helped visualizing the human side of them. I felt I was traveling with Sherpas, the real heroes of Mt. Everest, under-appreciated, hard-working, astonishing, helpful climbers – who setup the tents, setup ladders and ropes on for climbing, cook the food, serve the tea and haul all the goods.

I know I won’t climb any mountain of this caliber, but I’m humbled to learn the grit and perseverance shown by the determined climbers after reading this book.

This blog now integrates with the Fediverse using the ActivityPub protocol. This means that you can follow this blog by searching for lguruprasad@www.lguruprasad.in and following that account from any of the supported platforms mentioned here!

Matrix is a modern, decentralized, federated real-time communication protocol and open standard. It has a thriving ecosystem of servers, clients, and applications. Synapse is the reference server and Element is the reference client for the web, desktop and mobile platforms.

This is something that I have been interested in using and self-hosting for a few years now. I have had an account on the main matrix.org instance for a while now and wanted to switch to a self-hosted instance.

Since I have been using docker, docker-compose, and Ansible to deploy and run a wide range of self-hosted applications for my personal use, the spantaleev/matrix-docker-ansible-deploy was my choice for setting up my instance. I chose to use Synapse over Dendrite, the second-generation server because though it is lightweight, it is not feature-complete. All the other third-party implementations have a lot of catching up to do as well, at the time of writing this post.

I learned a bit of Terraform in my previous job, but never had a chance to learn it properly or build something from scratch using it. So armed with my little knowledge of Terraform, I created a small Terraform project to automate setting up a new Matrix instance. It provisions the DNS records needed for Matrix on Namecheap — my domain registrar and DNS host, provisions an appropriately sized Hetzner cloud instance with a floating IP address, and runs the deployment playbook in the matrix-docker-ansible-deploy repository with the provided Ansible variables file. I used the hcloud and the namecheap Terraform providers to do this.

With this, I was able to provision and set up my Matrix instance in under 10 minutes by just running

$ terraform plan -out=matrix-plan
$ terraform apply "matrix-plan"

I have released the source code for this project here on GitLab under the GNU Affero General Public License v3.0 (AGPLv3) or later. Since this project contains the matrix-docker-ansible-deploy repository as a git submodule, running git submodule update --init should automatically pull in a known good commit of that repository to use for the deployment. The README file has the instructions for using the project to set Matrix instances from scratch.

I hope it is useful for those who are looking to set up a new Matrix instance.