Planet TCE

நேற்று மாலை புதுவரவாக எட்டு மீன்களை வாங்கி வந்தோம்; பச்சை, இளஞ்சிவப்பு, ஊதா, நீல வண்ணங்களில் டெட்ரா வகையறா, இரு தங்க மீன்கள் மற்றும் இரு சிவப்பு தொப்பி ஒராண்டா. ஆறு மாதங்களுக்கு முன் வீட்டில் மீன்கள் வளர்க்க ஒரு மனதாக சம்மதித்தேன். ஒரு மனதாக ஏனெனில் என்ன தான் குடும்பத்தினர் ஆர்வம் காட்டினாலும் நானோ மீன் தொட்டியை சுத்தமாக வைத்துக் கொள்வது, மீன்களுக்கு உணவு பரிமாறுவது, நீர் மாற்றுவது என மீன்வளத்துறைக்கும் நான் பொறுப்பேற்க வேண்டும் என்பதாலே. முதன்முதலாக வீட்டுக்கு வந்த டெட்ராக்கள் சட்டென மறைந்து வீட்டை துக்க வீடாக மாற்றி விட்டன. அதிலிருந்து நீர் சேரவில்லை எனில் கலப்பதற்காக சொட்டு நீலம் போல் கொடுக்கப்பட்ட திரவத்தை நீர் மாற்றும் வேளையில் கலக்க மறப்பதில்லை. அந்த ஒரு மருந்து எல்லாவற்றையும் தடுக்க வல்லது அல்ல. ஏதாவது ஒரு மீன் அவ்வப்போது காரணம் ஏதும் தெரிவிக்காமலே மரணத்தை தழுவிய‌ வண்ணம் இருக்கின்றது; அதற்கு மனமும் பழகிப் போய் விட்டது. மீன்களின் வண்ணங்களும், தொட்டிக்குள் அவற்றின் ஆட்டமும் ஓட்டமும் குழந்தைகளையும் நம்மையும் குதூகலிக்க செய்கின்றன; அதனாலேயே தொடர்கின்றன புதுவரவுகள். புதுவரவு நல்வரவாகுக!

The Firefox multi-account container add-on is very useful for creating isolated containers for various sites and groups of sites. I use it every day and love it. The add-on provides a simple way to map certain domains to always open in specific containers. This is useful, but it doesn’t work well when sites use the same domain for multiple web applications that you want to isolate. Google, for example, does this and hosts Google search and Google maps on the same domain, and the add-on will open both of them in the same container, without a way to separate them.

Here’s where the Containerise add-on comes handy. It supports mapping URLs to specific containers using glob and regex patterns. Using this, I can add the following glob pattern for my Google container in the ‘Containerise’ add-on to isolate all Google searches to the Google container.

!https://www.google.com/search*

This is useful to prevent my Google searches from being directly linked to my Google account logged in another container or outside the containers.

சித்தன்னவாசலுக்குள் நுழையும் போது சரியாக காலை மணி 10. குகை ஓவியங்களை பார்வையிட அப்போது தான் அனுமதிப்பார்கள். நுழைவுச் சீட்டை அங்கேயே வாங்கிக் கொண்டோம்; பெரியவர்களுக்கு ரூ.20/-; 14 வயதுக்குட்பட்டவர்களுக்கு நுழைவுச் சீட்டு தேவையில்லை. 1200 வருடங்கள் பழமையான ஓவியம்; அழிந்தும் அழியாமலும் அக்காலத்தை நம் கண் முன் நிறுத்துகின்றது; துறவி, மீன்கள், பறவைகள், விலங்குகள் என பல்லுயிர்களும் பரவியிருக்கும் தாமரைக் குளம். அத்துடன் சமணர்களின் சிற்பங்கள். பெரியவர் ஒருவர் குடைவரைக் கோயிலின் சிறப்புகளை எல்லாம் சுற்றுலா பயணிகளுக்கு எடுத்துரைக்கின்றார். 25 ஆண்டுகளாக இப்பணியை செய்யும் அவர், ஓய்வு பெற்ற பின்னரும் தொடர்கிறாராம். குடைவரைக் கோயிலின் உள் நின்று அவர் ஒருநிலைப் படுத்தி ஓம் எனும் போது, அது மட்டும் எதிரொலிக்கின்றது. ஓவியத்தைப் புகைப்படம் எடுக்க அனுமதியில்லை. அடுத்ததாக ஏழடிப்பட்டம். அதற்கு நுழைவுக் கட்டணம் தனி; ரூ.25/-. மலையேறுவதற்கு தோதாய் படிகளும், கைப்பிடிக் கம்பிகளும் உள்ளன. கொளுத்தும் வெயிலில் குழந்தைகளே ஏறி விட்டார்கள் என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். மேலே பல சமணர் படுகைகள் இருந்தன. அங்கே கொஞ்ச நேரம் இளைப்பாறி விட்டு இறங்கினோம். புதுக்கோட்டை அரசு அருங்காட்சியகத்தையும் ஒரு எட்டுப் பார்த்து விட்டுப் போகாலம் என்று அங்கு சென்றோம். பெரியவர்களுக்கு ரூ.5/-, சிறுவர்களுக்கு ரூ.3/-. பழங்காலத்து பொருட்கள், ஊர்வன, விலங்குகள், பறவைகள், மெல்லுடலிகள், இசைக் கருவிகள், உலோகத்தினால் செய்யப்பட்ட கைவினைப் பொருட்கள் என எக்கச் சக்கமாய் இருந்தன; சிறப்புத் தோற்றமாக அசைந்து சத்தமிடும் இயந்திர டி.ரெக்ஸ் டைனோசர். அருங்காட்சியகம் அருமை. குழந்தைகளுடன் சென்று கண்டு களிக்கப் பரிந்துரைக்கிறேன். சிறப்பு.

இன்றைய மிதிவண்டி உலா காலை 5:30 மணிக்கு துவங்கியது. ஒரு வழி தொலைவு 6 கி.மீ. பயணிப்பது பிரதான சாலையில் என்றாலும் வழி நெடுக தெரு நாய்கள். இப்படி பொதுவாக சொன்னால் மிகையாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட வாய்ப்பிருப்பதால், போற போக்கில் அப்படியே தெரு நாய்களை கணக்கெடுப்பதாக முடிவு. 1,2,5… விடிந்தால் எனக்கென்ன என்று உறக்கத்திலிருப்பவை, சோம்பல் முறிப்பவை, சாலையின் குறுக்கே மறுக்கே எதுக்கென்றே தெரியாமல் ஓடிக் கொண்டிருப்பவை, தனது ஏரியாவை யார் கடந்தாலும் குரைத்து வைப்பவை, மண்ணில் உருண்டு புரண்டு கொண்டிருப்பவை, விளையாடுவன, கறிக்கடை வாசலில் எலும்பை எதிர் நோக்கி பவ்யமாய் நிற்பவை, குப்பைக் கூளத்தைக் கிளறி ஏதாவது சிக்குமா எனத் தேடிக் கொண்டிருப்பவை, உடல் நலம் குன்றியவை, கூட்டமாக நின்று அலப்பறை செய்பவை என ஓரளவுக்கு கண்ணில் பட்டவைகளை கணக்கில் வைத்துக் கொண்டேன். பெரும்பாலும் பிரதான சாலையை ஒட்டியிருந்தவர் மட்டுமே கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டனர். அதிலும் சிலர் விடுபட்டிருக்கலாம். 40-50 இருக்கலாம் என்ற என் கணிப்பைத் தாண்டிச் சென்ற எண்ணிக்கை 85-ஐத் தொட்டு நின்றது. இன்னும் கொஞ்ச தூரம் சென்றிருந்தால் சதமடித்திருக்கும் போல. கணக்கெடுப்பு நிறைவடைந்தது. முடிவுகளில் சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை; முடிவாக சொல்ல வேண்டுமானால் நாய்கள் ஜாக்கிரதை…

கைபேசிகளில் ஹாட்ஸ்பாட் என்றொரு வசதி உள்ளது. அதன் மூலம் அது தாரை வார்த்துக் கொடுக்கும் தரவை, வேறு சாதனங்களை அதில் இணைத்து பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம். வீட்டிலிருந்து வேலை பார்க்கும் போது, அவசர காலங்களில் இந்த வசதி பஞ்சத்தில் அடிபட்டவனுக்குக் கிடைத்த பஞ்சாமிர்தமாய் இனிக்கும். வோடஃபோன் சேவையுடைய ஒரு கைபேசி, ஏர்டெல் சேவையுடைய ஒரு கைபேசி, ஜியோ சேவையுடைய பகிரலைக் கருவி என ஆயுதங்கள் எல்லாம் தயார் நிலையில் இருந்தன. வார இறுதி நாட்கள் மட்டும் தங்கி விட்டு சென்று விடலாம் என்று ஊருக்கு வந்தால் வாரக் கணக்காகி விட்டது. வீட்டிலிருந்தே பணி புரிய வேண்டிய சூழல். தயார் நிலையில் இருந்த ஆயுதங்களை வைத்து நேற்று, இன்று, நாளை என்று ஒவ்வொரு நாளாகத் தள்ளிக் கொண்டிருந்தேன். இன்று மும்மூர்த்திகளும் சேர்ந்து நன்றாக ஒரு நாமத்தைப் போட்டு விட்டார்கள். காலையிலிருந்து தொடர்ந்து ஜூம் சந்திப்புகள். இணையம் அணைந்து அணைந்து இணைந்த படி இருந்தது. என் பேச்செல்லாம் திக்கித் திக்கி சென்றது; எதிரில் பேசுபவர்களது பேச்சோ, விட்டு விட்டு ஏதோ சங்கேத மொழியில் புரிந்து கொள்ள முடியாத அளவுக்குக் கேட்டது. எப்போதும் ஏதாவது ஓர் ஆயுதம் தான் மக்கர் பண்ணும். இன்று அனைத்தும் சேர்ந்து வேலை நிறுத்தப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டது போல் இருந்தது. இப்படி அனைத்தும் செயலற்றுப் போகும் போது உபயோகப்படுத்த வேண்டிய மந்திர வார்த்தைகளை (BRB, Have to drop off இன்ன பிற) பிரயோகித்து நாளைத் தள்ளியாயிற்று. ஹாட்ஸ்பாட் மாதிரியான மண் குதிரைகளை எல்லாம் நம்பி வற்றிப் போன ஆற்றில் கூட இறங்கக் கூடாது. இன்னும் சில நாட்கள் ஹாட் ஸ்பாட்டில்…

மகளுக்கு மிதிவண்டி வாங்கச் சென்ற போது பெரியவர்களுக்கான வண்டிகள் மீது, எனது கவனம் குவிந்ததில் ஆரம்பித்தது இந்தப் பயணம். எந்த மிதிவண்டி வாங்குவது? கியர் வச்சதா? கியர் இல்லாததா? சாலையில் ஓட்டுவதற்கா? கரடு முரடான இடங்களில் ஓட்டுவதற்கா? இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட ஒன்றா? ஏகப்பட்ட கேள்விகள்.‌ இணையத்தில் அலசி ஆராய்ந்து தேர்ந்தெடுத்தது மேக்சிட்டி ஐ பைக் சிங்கிள் ஸ்பீடு சைக்கிள். வாங்குவதெல்லாம் சரி, மிதிவண்டியை கொஞ்ச நாட்களாவது ஓட்டுவேனா, இல்லை அது வீட்டில் இடத்தை அடைத்துக் கொண்டு கிடக்குமா என்று சுற்றத்தாருக்கு மட்டுமல்ல எனக்கே சந்தேகமாகத் தான் இருந்தது. கொரோனா கால கட்டத்தில் எடை வேறு எகிறிப் போயிருந்தது; எடை குறைப்புக்கு மிதிவண்டி உதவாது என்று ஏகப்பட்ட எச்சரிக்கைகள். அனைத்தையும் ஓரங்கட்டி விட்டு வாங்கிய கடனுக்கு, சிறிது சிறிதாக தினமும் ஓட்ட ஆரம்பித்தேன். கரிய நிறத்திற்கு ஏற்றாற் போல் அதற்கு கரிச்சான் எனப் பெயரிட்டேன்; அந்த ரெட்டை சக்கரக் குருவி என்னை ஏற்றிக் கொண்டு எட்டுத் திக்கும் மதுரையைச் சுற்றிக் காண்பித்தது; நாடடங்கில் வாடிப் போயிருந்த நாடி நரம்புகளுக்கெல்லாம் புத்துயிர் கொடுத்து, உடலளவிலும், மனதளவிலும் மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. மிதிவண்டியில் எழுதியிருந்த ‘REDISCOVER CYCLING‘ என்ற வாசகத்துக்கு ஏற்ப மிதிவண்டி ஓட்டும் பழக்கத்தை பல வருடங்களுக்குப் பிறகு மீண்டும் ஒரு புதிய பரிமாணத்தில் கண்டடைந்தேன். இப்போது எதற்கு இதெல்லாம் என்றால், இன்று எனது ரெட்டைச் சக்கரக் குருவி இதுவரை 7000கி.மீ தூரத்தைக் கடந்து பறந்து கொண்டிருக்கிறது. இன்னும் உயரப் பறக்கட்டும்…

ஜேம்ஸ் கிளியர் எழுதிய ‘சின்னஞ்சிறு பழக்கங்கள்’ புத்தகத்தை கொஞ்சம் தாமதமாக வாசித்து விட்டதாக நினைக்கிறேன். கொரானா காலகட்டத்தில் தினசரி உடற்பயிற்சிக்கென சிறிது நேரம் ஒதுக்க ஆரம்பித்தேன். இரண்டு வருடங்களுக்கும் மேலாக அப்பழக்கத்தைத் தொடர்ந்து கடைபிடித்து வருகிறேன். புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள‌ நிறைய உத்திகளை‌ நானாகவே கண்டடைந்து நடைமுறையில் செயல்படுத்தி எனது உடற்பயிற்சி பழக்கத்தைத் தக்க வைத்திருக்கிறேன். நிறைய விஷயங்கள் நாம் அறிந்தவை தான்; ஆனால் அதை பயன்படுத்தி எப்படி புதிய பழக்கத்தை ஆரம்பிக்கவும், கெட்ட பழக்கத்தை கைவிடுவது எனவும் விதிகளைப் பட்டியலிட்டு உதாரணத்துடன் ஆசிரியர் விளக்குகிறார். இப்புத்தகத்தை வாசித்த பின் நிச்சயமாக உங்களது இலக்கை நோக்கிய திட்டமிடல் மேம்பட்டு இருக்கும். தமிழில் நாகலட்சுமி அருமையாக மொழிபெயர்த்திருக்கிறார். கட்டாயம் பரிந்துரைக்கிறேன். புத்தகத்திலிருந்து சில குறிப்புகள் கீழே:-

துவக்கத்தில் மிகச் சிறியவைபோலவும் முக்கியமற்றவைபோலவும் தோன்றுகின்ற மாற்றங்களை, தொடர்ந்து பல ஆண்டுகள் நீங்கள் தக்க வைத்துக் கொள்ளத் தயாராக இருந்தால், அவை ஒன்றிணைந்து அற்புதமான விளைவுகளைப் பெற்றுக் கொடுக்கும்.

ஒன்றில் மேதமை பெறுவதற்குப் பொறுமை தேவை. பிரபல சமூகச் சீர்திருத்தவாதியான ஜேக்கப் ரீஸ் இவ்வாறு கூறியுள்ளார்: “எதுவும் வேலைக்கு ஆகாது என்பதுபோலத் தோன்றும்போது, கல்லுடைக்கும் தொழிலாளி ஒருவர் ஒரு பெரிய பாறையை உடைப்பதை நான் சென்று பார்க்கிறேன். அவர் நூறு முறை அதைத் தன் சுத்தியலால் அடித்தும் ஒரு கீறல்கூட அதில் தெரிவதில்லை. ஆனால் நூற்றியோராவது முறை அவர் அதை அடிக்கும்போது, அந்தப் பாறை இரண்டாகப் பிளக்கிறது. அந்தக் கடைசி அடி அந்தப் பாறையை உடைக்கவில்லை, மாறாக, அதற்கு முந்தைய அனைத்து அடிகளும் சேர்ந்தே அதை உடைத்தன என்பதை நான் அறிவேன்.”

நீங்கள் அடைய விரும்புகின்றவற்றின்மீது கவனம் செலுத்துவதற்கு பதிலாக, நீங்கள் யாராக ஆக விரும்புகிறீர்களோ அதன்மீது உங்கள் கவனத்தை ஒன்றுகுவிப்பதுதான் உங்களுடைய பழக்கங்களை மாற்றுவதற்கான ஆற்றல்மிக்க வழியாகும்.

நடத்தை மாற்றத்திற்கான நான்கு விதிகள் சிறப்பான பழக்கங்களை உருவாக்குவதற்கு நாம் பயன்படுத்தக்கூடிய எளிய விதிகளே. அவை பின்வருமாறு: (1) அதை வெளிப்படையாகத் தெரியும் ஒன்றாக ஆக்குங்கள், (2) அதை வசீகரமானதாக ஆக்குங்கள், (3) அதை சுலபமானதாக ஆக்குங்கள், (4) அதை மனநிறைவளிக்கும் ஒன்றாக ஆக்குங்கள்.

நம்முடைய கனவுகள் தெளிவற்றவையாக இருக்கும்போது, நாம் வெற்றி பெறத் தேவையான குறிப்பிட்ட விஷயங்களைச் செய்வதைத் தவிர்த்துவிட்டு, முக்கியத்துவமற்ற வேலைகளில் நாள் முழுவதையும் செலவிடுவதற்கு ஏகப்பட்டச் சாக்குப்போக்குகளை நம்மால் கூற முடியும்.

பயிற்சிதான் கற்றலுக்கான ஆற்றல் வாய்ந்த வழியே அன்றி, திட்டமிடுதல் அல்ல.

தீர்மானிக்கும் கணங்களில்தான் பல பழக்கங்கள் நிகழுகின்றன. நீங்கள் மேற்கொள்ளும் தீர்மானம் உங்களை ஓர் ஆக்கபூர்வமான நாளை நோக்கி வழிநடத்தும் அல்லது ஓர் ஆக்கபூர்வமற்ற நாளை நோக்கி வழிநடத்தும்.

ஒரு பழக்கம் நீடிக்க வேண்டுமென்றால், நீங்கள் உடனடியாக ஒரு வெற்றியாளர்போல உணர வேண்டும் – அது ஒரு சிறிய வெற்றியாக இருந்தாலும்கூட.

பழக்கங்கள் + பிரக்ஞையுடன்கூடிய பயிற்சி = மேதமை

நாம் ஓர் அடையாளத்தை எவ்வளவு அதிக இறுக்கமாகப் பற்றிக் கொண்டிருக்கிறோமோ, அதைத் தாண்டி வளருவது நமக்கு அவ்வளவு அதிகக் கடினமானதாக ஆகிறது.

இன்று அருகில் உள்ள ஜியோ மையத்துக்கு எனது பகிரலை கருவிக்கான பேட்டரி வாங்க சென்றிருந்தேன். காசைக் கொடுத்தோமா வாங்கினோமா என்றில்லாமல், இதற்காக ஒரு வரிசையைத் தாண்டி வர வேண்டியிருந்தது; இன்ன பிற பழுது பார்க்கும் சேவைகளுக்கும் அதே வரிசை. UPI பரிவர்த்தனை மட்டுமே செல்லும் என்று சொல்லி விட்டே அழைத்தார்கள். என்னுடன் வரிசையிலிருந்த சிலர் ஜியோ பட்டன் மொபைலுக்கு பேட்டரி வாங்க வந்திருந்தனர்; ஜி பே, ஃபோன் பே ஒன்லி என்றவுடன் பெப்பேனு கடையை விட்டு நடையைக் கட்டி விட்டார்கள். எப்படி அவர்களிடம் UPI பரிவர்த்தனைக்கான செயலிகள் இருக்கும்; எனக்கு இந்த லாஜிக் கே உதைக்கிறது. நான் பேட்டரி வாங்கிய பின், வாடிக்கையாளர் சேவையை மதிப்பிட ஒரு விண்ணப்பத்தை நீட்டி கையொப்பம் மட்டும் கேட்டனர். நான் அதை வாசித்து விட்டு எல்லாவற்றுக்கும் 3/5. அதைப் பார்த்த அன்பர்கள் ‘சார் எல்லோரும் வார இறுதியிலே மையத்துக்கு வருவதால் சேவை தாமதமாகிறது; நேற்றெல்லாம் ஈ ஓட்டி கொண்டிருந்தோம்’ என்று சமாதானங்களை அடுக்கி கொண்டிருந்தார்கள். இதுவே நான் வெறும் கையொப்பம் மட்டும் போட்டிருந்தால் அவர்களே 5/5-ஐ அவர்களுக்கு அள்ளி வழங்கியிருப்பார்கள். அப்படியே பண பரிவர்த்தனையும் அனுமதிக்கப்பட வேண்டும் என்ற எனது கருத்தை அந்த விண்ணப்பத்தில் பதிவு செய்து விட்டு நான் நடையைக் கட்டினேன்.

தேசிய நெடுஞ்சாலை, எக்ஸ்பிரஸ் வே என அதி விரைவு சாலைகளானாலும் போக்குவரத்து நெரிசலுக்கு குறைவில்லை. மும்பை நுழைவதற்குள் இருட்டி விட்டது. மறுநாள் நேரம் குறைவாக இருந்ததால் இந்தியாவின் நுழைவாயில், தாஜ் ஹோட்டல், மாலை கதிரவனை வழியனுப்பியவாறு மரைன் டிரைவில் ஒரு நடை. கடற்கரை ஓரமாய் நீள நீளமாய் எவ்வளவு நெடிதுயர்ந்த கட்டடங்கள், எவ்விடம் ஆயினும் மக்கள் கூட்டம், உரசிச் செல்லும் டேக்ஸிஸ், வடா பாவ், மாநகரங்களுக்கே உரித்தான பரபரப்பு, மும்பை இந்தியன்ஸ் அணி விளம்பரங்கள், மராத்தி/ஹிந்தி(எனக்கு இரண்டும் தெரியாது என்பது வேறு விஷயம்) என சில அவதானிப்புகள். மும்பையுடன் அரபிக் கடலோரப் பயணம் நிறைவடைந்தது. வழியில் ஹூப்ளியில் தங்கி கொஞ்சம் ஓய்வு, சித்ரதுர்கா கோட்டையை பார்வையிட்டு விட்டு அரபிக் கடலோரத்தை மையம் கொண்ட எங்கள் பயணப் புயல் வலுவிழந்து பெங்களூரு வந்து விழுந்தது. நிறைவு.

ஞாயிறு மறைவை பம்பாய் பாயிண்ட்டிலிருந்து பார்த்தே ஆக வேண்டும் என்று மதிய உணவை எல்லாம் மறந்து விட்டு மஹாபலேஷ்வருக்கு பறந்தோம். பள்ளத்தாக்கில் சரியாக சூரியன் விழும் சமயத்தில் அஸ்தமனம் கண்டு மகிழும் இடத்துக்குள் நுழைந்தோம். அவ்விடம் மக்கள் கூட்டம், குதிரையேற்றம், சிற்றுண்டி கடைகள். மறைவை ரசித்த பின் விடுதி வேட்டையை துவங்கினோம். ஒவ்வொரு ஊரிலும் தங்கும் நேரம் மாறுபட்டு இருந்தது. அங்கே காலை 9 மணிக்கு இடத்தை காலி செய்ய வேண்டும். தாமதமாகவே நாங்கள் அறையை எடுத்ததால் காலி செய்ய 10 மணி ஆகும் என சொல்லி விட்டோம். சைவ உணவு மட்டுமே; வேண்டுமானால் வெளியிலிருந்து தருவித்து கொள்ளலாம். சந்தை அருகில் இருந்ததால் இரவு உணவு வாங்க சென்றோம். தங்கும் இடத்துக்கும் சந்தைக்கும் பெரிய வித்தியாசம் இல்லை. 3 நபர்களுக்கு ₹800-1000 வரை பிரபலமான சுற்றுலா தளமென்பதால். காலை மஹாபலேஷ்வர் கோவில் மற்றும் ஆர்தரின் இருக்கை என்ற வியூ பாயிண்ட். ஆர்தரின் மனைவி மற்றும் குழந்தை சாவித்திரி ஆற்றில் மூழ்கி விட்டதால், அந்த வியூ பாயிண்ட்டில் அமர்ந்து சாவித்திரி ஆற்றை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்துக் கொண்டிருப்பாராம்; அங்கிருந்து சாவித்திரி ஆற்றுத் தடம்(தற்போது நீரில்லை), கோய்னா பள்ளத்தாக்கு, இதர வியூ பாயிண்ட்கள் என ஓர் அருமையான காட்சி. வழியெங்கும் ஸ்ட்ராபெரி தோட்டங்கள். சந்தையில் கொஞ்சம் ஷாப்பிங்; ஸ்ட்ராபெரி சாறு, க்ரீமை சுவைத்து விட்டு மலையிறங்க ஆரம்பித்தோம். பயணம் தொடரும்…

ரத்னகிரியை சென்றடைய நள்ளிரவு நெருங்கி விட்டது. மாண்தேவி கடற்கரைக்கு நேரெதிராக தங்கும் விடுதி. நள்ளிரவிலும் மக்கள் நடமாட்டம் இருந்தது. ரத்னகிரியின் நுழைவாயில்; மாண்தேவி கரை நடைமேடையில் நள்ளிரவில் ஒரு நடை; ஆர்ப்பரிக்கும் கடல்; அலைகள் நடைமேடைக்குள் வந்து எட்டிப் பார்த்துச் சென்றன. காலை ரத்னதுர்க் கோட்டை முற்றுகை. கோட்டையிலிருந்து கடலும் சுற்றியுள்ள பகுதிகளும் கண்கொள்ளாக் காட்சி. பின் உக்சியிலுள்ள பாறை ஓவியங்களைக்(Petroglyphs) காண ஒரு பயணம். வழியெங்கும் ஆங்காங்கே பாறை ஓவியங்களை சுற்றி கற்களால் குட்டிச்சுவர் எழுப்பியிருந்தனர். பயணத்திலேயே மக்கள் கூட்டம் இன்றி நாங்கள் மட்டுமே பார்த்து ரசித்த ஒரே இடம் இது தான். மாம்பழ நகரம் சிறப்பு. பயணம் தொடரும்…

மிராமர் கடற்கரைக்கு அருகிலேயே தங்கி இருந்ததால் காலை கரையோரம் ஒரு நடை. கோவாவுக்கு விடை கொடுத்து விட்டு மால்வன் நோக்கி பயணித்தோம். கொஞ்ச நேரத்திலேயே மகாராஷ்டிரா எல்லைக்குள் பிரவேசித்தோம். மால்வன் கடற்கரை; ஒருபுறம் குப்பை, நாய்கள் என இறங்க முடியாத படி இருந்தது. மறுபுறம் நேரம் போவதே தெரியாது விளையாடும் படி இருந்தது. கடல் நீர் விளையாட்டுகளால் களை கட்டியிருந்தது கடற்கரை. ஆங்கிலம் பேசத் தெரிந்த ஒரு பையனைப் பிடித்து ஆழ்கடல் நீச்சலுக்கு(Scuba Diving) தயாரானோம். பத்மகாட் கோட்டைக்கு அருகில் அழைத்துச் சென்று அங்கிருந்து ஸ்கூபா டைவிங். கவச உடைகள் ஏதுமின்றி படகில் ஒரு திக் திக் பயணம். 15-லிருந்து 20 பேர் வரை அழைத்துச் சென்று ஆழ்கடல் நீச்சல்; ஒருவருக்கு 2-3 நிமிடங்கள். ஸ்கூபா டைவிங் செய்யும் போது வண்ண வண்ண மீன்களுடன் குறைந்தது ஒரு நிமிட வீடியோ என எல்லாம் சேர்த்து ₹500. 2 மணி நேரம் படகிலேயே மிதந்த படி இருக்க வேண்டும். கரைக்கு வந்து கொஞ்சம் அலைகளோடு விளையாடி விட்டு பசியின் அழைப்பை ஏற்று மால்வனை விட்டு நகர்ந்தோம். மாலை வேளை மதிய உணவை உண்டோம்; மால்வானி உணவு. நன்றாகத் தான் இருந்தது. கடல் நீர் விளையாட்டு விரும்பிகளுக்கு மால்வனை கட்டாயம் பரிந்துரைப்பேன். சரி அடுத்த நிறுத்தத்தில் தங்கிக் கொள்ளலாம் என்று மால்வனுக்கு குட்பை. பயணம் தொடரும்…

பெங்களூரிலிருந்து ஹூப்ளி; ஹூப்ளியிலிருந்து கார்வார். அரபிக்கடலோர பயணத்தில் கார்வாரில் தான் கடலோடு கலந்தோம். கார்வாரிலிருந்து கார் கோவா நோக்கி விரைந்தது. கோவாவில் ஓர் இரவு மட்டுமே நிறுத்த திட்டமிட்டிருந்ததால், அன்றைய பகல் பொழுதைக் கழிக்க ஒரே ஒரு கடற்கரையைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டிய சூழல். ஏற்கனவே ஒரு முறை கோவாவை சுற்றி பார்த்திருந்ததால், மக்கள் கூட்டம் சற்று குறைந்திருக்கும், முந்தைய பயணத்தில் கண்டிராததுமான கடற்கரையாகத் தேடினோம். இறுதியாக பாலோலெம் கடற்கரை டிக் செய்யப்பட்டது. காலை 10 மணிக்கு கடற்கரையை அடைந்த போது கூட்டமே இல்லை. கடற்கரையிலிருந்து குரங்கு தீவு, தேனிலவு தீவு, பட்டாம்பூச்சி தீவு, டால்பின் காணல், ஆமை பாறை ஆகியவற்றை சுற்றி காட்டி ஒரு தீவில் சற்று நேரம் இறங்கி விளையாட என ஒன்றரை மணி நேர படகு சவாரி ஆளொன்றொக்கு ஆயிரம் ரூபாய். குரங்கு தீவின் அருகில் குதூகலமாக ஒரு குளியல். டால்பின்களைக் காண முடியவில்லை; காலை 7:30-க்கு துவங்கும் சவாரிக்கு, எவ்வளவு சீக்கிரம் செல்கிறோமோ, டால்பின்களைக் காண அவ்வளவு வாய்ப்புகள் அதிகம். அடுத்ததாக டெல்டின் ரோயல் சூதாட்ட விடுதி. விடுதிக்கு அருகிலேயே தங்கும் இடத்தை அமைத்துக் கொண்டோம். மேன்டோவி ஆற்றில் தான் எத்தனை சூதாட்ட விடுதிகள்; 24*7 கப்பல்களில் மிதந்து கொண்டிருந்தன. நுழைவாயிலிருந்து படகுகள் நம்மை விடுதிகளுக்கு அழைத்துச் செல்கின்றன. மது, உணவு, வித விதமான சூதாட்டங்கள், நடனம், கச்சேரி என கொண்டாட்டம் களை கட்டி மிதந்தது. இரவு 8 மணிக்கு நுழைந்து 11 மணி அளவிலேயே வெளியேறி விட்டோம். புதிய மேன்டோவி பாலமும் சாலையும் நள்ளிரவில் வண்ணமயமாக மின்னிக் கொண்டிருந்தன. பயணம் தொடரும்…

அரபிக் கடலோரம் ஒரு சாலை வழிப் பயணத்தை பெங்களூரிலிருந்து இன்னும் சில நிமிடங்களில் நண்பர் குழாமுடன் துவங்க இருக்கின்றேன். சாலை வழிப் பயணத்தில் ஆங்காங்கே இளைப்பாறவும், சுற்றுலா தள நிறுத்தங்களையும் திட்டமிடும் பொறுப்பை ChatGPT-யிடம் ஒப்படைத்து பார்த்தேன். அது ஓரளவுக்கு கண்டிப்பாக பார்க்க வேண்டிய ஊர்களையும், இடங்களையும் பட்டியலிட்டது. அதிலிருந்து சிலவற்றை பொறுக்கி எடுத்து இந்த நெய்தல் நிலப் பயணம் திட்டமிடப்பட்டுள்ளது. தங்கும் விடுதிகள், நிறுத்தங்கள் எல்லாம் எதுவும் முன்பதிவு செய்யப்படவில்லை; அங்கே போய் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டியது தான். அவ்வப்போது கிடைக்கும் நேரத்தைப் பொருத்து பயணக் குறிப்புகள் பதிவேற்றம் செய்யப்படும்.

இன்று அலுவலகத்தில் நிறுவனம் துவங்கி 25 ஆண்டுகள் நிறைவை ஒட்டி சிறப்பு கொண்டாட்டம். உரைகள், கலை நிகழ்ச்சிகளைத் தொடர்ந்து சிற்றுண்டி இடைவேளை. இறுதியாக பைன் ஆப்பிள் எக்ஸ்பிரஸ் குழுவினரின் இசை. குழுவினர் இசைக் கருவிகளை மேடையில் பொருத்துவதற்குள் சிற்றுண்டிகளை எட்டிப் பார்த்து விட்டு வர கிளம்பினேன். எப்படியும் இருக்கைகள் கிடைத்து விடும் என்று நம்பிக்கை. சிற்றுண்டி வரிசையில் நிற்கும் போதே, கச்சேரி ஆரம்பித்து விட, ஏதாவது ஓர் இருக்கையைப் பிடிக்க இரு கால்களால் விரைந்தேன். அரங்கத்தை அடைந்தால் அதிர்ச்சி; இருக்கைகள் காலியாக இருந்தன. ஆனால் அரை மேடை, எழுந்து நின்று அலைபேசியில் ஒளிப்பதிவு செய்து கொண்டிருந்தவர்களால் மறைக்கப்பட்டிருந்தது. அதில் பாதி காணொளிகளில் முன்னால் நிற்பவர்களின் தலைகளே பிரதானமாக தெரிந்தது. ஏற்கனவே நேரலையில் ஒளிபரப்பாகிக் கொண்டிருந்தது. ஒளிபரப்பப்பட்ட காணொளியும் ஓரிரு நாட்களில் பகிரப்படும்.‌ என்ன, நமக்கு தான் அதுவரை‌ பொறுமை இல்லை. தம்முடைய அலைபேசியில் தான் ஒளிப்பதிவு செய்ய வேண்டும்; அதை உடனுக்குடன் பகிரவும் வேண்டும்; அது‌ எப்படி இருந்தாலும் பரவாயில்லை. அவர்களும் ரசிப்பதில்லை; எடுக்கும் காணொளிகளும் உருப்படியில்லை; பின்னால் அமர்ந்திருப்பவர்களுக்கும் தொந்தரவு. அதிலே அவர்களுக்கு அப்படி ஓர் ஆனந்தம். இளைய மகளின் பள்ளி ஆண்டு விழாவிலும் இதே கூத்து தான். ஆசிரியர்கள் ஒவ்வொரு பெற்றோரிடமும் அலைபேசியில் ஒளிப்பதிவு செய்ய வேண்டாம், நாங்கள் ஒளிப்பதிவு செய்வதை அனுப்பி விடுகிறோம் என்று மன்றாடினார்கள். ஆனால் இறுதி வரை அலைபேசிகள் மேலிருந்து கீழிறங்கவே இல்லை. ஆசிரியர்களுக்கு இதுக்கு பச்சிளம் குழந்தைகளே தேவலாம் என்று தோன்றியிருக்கும்.

பெரும்பாலான நேரங்களில் உள்ளுணர்வின் உந்துதலால் நான் வாங்கும் புத்தகங்கள் என்னை ஏமாற்றுவதே இல்லை. அதில் சமீபத்தில் வாங்கி வாசித்த எஸ்.சம்பத்தின் ‘இடைவெளி’யும் அடக்கம். நாம் எளிதில் கடந்து செல்லும் ஓர் அடிப்படை கேள்வி, நாவலின் நாயகன் தினகரனை முழுதும் உள்ளிழுத்துக் கொள்கிறது. ‘சாவு’ – அதிலேயே உழன்று, தேடலைத் தொடர்ந்து அவர் கண்டடைவது சாவு என்பது – இடைவெளி. குதிரைப் பந்தயம், சூதாட்டம் என சீரற்ற முடிவுகளைத் தரும் ஆட்டங்களில் ஈடுபட்டு அவற்றின் சூத்திரத்திலிருந்து சாவின் முடிச்சை அவிழ்க்கப் பார்க்கிறார் தினகரன். சாகக் கிடைக்கும் பெரியப்பாவின் அருகிலேயே கிடந்து சாவு நெருங்கும் வேளையில் அதைப் பற்றி அறிந்து கொள்ள முயல்கிறார். மின்னூலை நான் வாசித்துக் கொண்டே சென்றதில், நாவல் முடிந்தது கூட தெரியாமல் ‘சாமியார் ஜூவுக்கு செல்கிறார்‘ என்ற சிறுகதையையும் நாவலின் ஓர் அத்தியாயம் என்றெண்ணி வாசித்து முடித்து விட்டேன் என்றால் இடைவெளியே இல்லாமல் எப்படி நான் நாவலுக்குள் பயணித்துக் கொண்டிருந்தேன் என்று பார்த்துக் கொள்ளுங்கள். கிட்டத்தட்ட சிறுகதையிலும் ஒரே மாதிரியான கதாபாத்திரப் படைப்புகள், பெயர்கள் இருந்ததால் சட்டென்று வேறுபடுத்திப் பார்க்க முடியவில்லை. மின்னூலில் பாதிக்கு மேல் நாவலைப் பற்றி எழுத்தாளர்கள் மற்றும் விமர்சகர்களின் விமர்சனங்கள்; குறுநாவலின் குறுக்கு வெட்டுத் தோற்றத்தை மிகச் சிறப்பாக விவரித்திருந்தார்கள். நன்று!

மின்னூல் : https://www.amazon.in/gp/product/B0BMGTNPFY

பெங்களூரு சாலைகளெங்கும் இளஞ்சிவப்பு பூக்கள் கோடை காலத்தை வரவேற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. நேற்றைய மிதிவண்டிப் பயணத்தின் போது உள் வட்ட சாலையின் இருமங்கிலும் டபிபூயா ரோசியா மரத்தில் பூத்துக் குலுங்கும் இளஞ்சிவப்புப் பூக்கள் கண்களைக் கொள்ளையடித்தன. இன்று அவற்றை மீண்டும் காண்பதற்காகவே மிதிவண்டியை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினேன். இரவு மழை பெய்திருந்தது போலும்; சாலையை தெளித்து வைத்திருந்தது மழை, வசந்த ராணி போடும் இளஞ்சிவப்புப் பூக்கோலத்திற்காக. மிதிவண்டியில் ஒரு சின்ன அழுத்தல், அழுத்தங்களையெல்லாம் பறக்க விடும் நிறைவான பயணம். மகிழ்ச்சி!

சமீபத்தில் என் மனைவி தீட்டிய ஓவியத்தில் எழுதிய சில வரிகள்…

தங்கியிருந்த விடுதியில் காலை 7 மணியிலிருந்தே சரணாலத்தைப் பார்வையிடலாம் என்று தகவல் சொன்னார்கள். முதல் ஆளாய்ப் போய் பார்த்து விட்டு வந்து விடலாம் என்று சரணாலயத்தை நெருங்க 8:10 ஆகி விட்டது. ஆனால் 8:30-லிருந்து தான் பார்வையாளர்களுக்கு அனுமதி; நுழைவு மறுக்கப்பட்டது. அதுவரை அருகிலிருந்த பறவைகளைக் கவனிக்க ஆரம்பித்து பறவை நோக்குதலை அங்கேயே துவங்கியாயிற்று. அப்போது ஒரு சிறிய மின்சிட்டு(Small Minivet) சட்டென்று முன் தோன்றி மரத்தின் உச்சியில் அமர்ந்தது; முதல் முறையாக மின்சிட்டைப் பார்க்கின்றேன்(Lifer). நுழைவு மறுக்கப்பட்டதும் நன்மைக்கே! 8:30-க்கு முதல் ஆளாய் நுழைந்தாயிற்று. சரணாலயத்துக்குள் சென்று அவ்வளவு பறவைகளைப் பார்த்ததும் மட்டற்ற மகிழ்ச்சி. முதல் முறையாக இரு இந்திய சாம்பல் இருவாச்சிகளைக் கண்டதில் இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி. முந்தைய தினம் மைசூரு மிருகக் காட்சி சாலையிலும் இதே இருவாச்சிகளைக் கண்டிருந்தேன்; ஆனால் அதை லைஃபர் கணக்கில் நான் சேர்க்கவில்லை. பயணச்சீட்டில் ஏற்பட்ட சிறிய குளறுபடியால் படகு சுற்றுப்பயணம் செல்ல சற்று தாமதமானது. படகு சுற்றுப்பயணம் குடும்பத்தினர் அனைவருக்கும் பிடித்திருந்தது. மிக அருகில் மஞ்சள் மூக்கு நாரை(Painted Stork), கூழைக்கடா(Spot-billed Pelican), கரண்டி வாயன்(Eurasian Spoonbill), நத்தைக்குத்தி நாரை(Asian Openbill), ராக்கொக்கு(Black-crowned Night Heron) ஆகிய பறவைகளையும், சதுப்புநில முதலைகள், பழ வௌவால்களையும்(Fruit Bats) வெறும் கண்களால் வேறெங்கும் காண இயலாது. நேரம் கிடைத்தால் மைசூரு செல்லும் போது கண்டிப்பாக சென்று வாருங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன். நன்று!

நேற்று ஸ்ரீ சாமராஜேந்திர விலங்கியல் தோட்டத்தில் என் விருப்பப் பட்டியலில் இருந்த பறவைகளை நேரில் கண்டேன். ஆனால் பார்க்க விரும்பிய பறவைகளை இப்படி இரும்புக் கம்பிகளுக்குள் கண்டதில் சற்று வருத்தமே. பறவை நோக்குதலில் ஈடுபாடு கொண்டு கடந்த இரண்டு வருடங்களாக அலைந்து திரிந்து ஒவ்வொரு பறவையாகப் பார்த்து வருகின்றேன். இப்படி வரித்தலை வாத்து(Bar-headed Goose), இருவாச்சி(Great hornbill), சாரஸ் கொக்கு(Sarus Crane), சின்ன போதா நாரை(Lesser Adjutant) போன்ற பறவைகளை ஒரு சேர அங்கே பார்த்தது சரிவர சமைக்காத பிடித்த இனிப்பை வயிறு முட்ட திணித்தது போல் இருந்தது.

இன்று Tour De 100 2022-ல் பங்கேற்று சவாலை 3493 புள்ளிகளுடன் நிறைவு செய்ததற்காக இரும்புப் பதக்கம் வந்து சேர்ந்தது. தங்கப் பதக்கத்தைக் குறி வைத்து ஆரம்பித்த இந்த நூறு நாட்கள்(அக்டோபர் 01,2022 – ஜனவரி 08, 2023) மிதிவண்டி சவால், ஒரு கட்டத்தில் சவாலை நிறைவு செய்யத் தேவையான குறைந்தபட்ச புள்ளிகளையாவது கடப்பேனா என்கிற நிலையில் இருந்தது. நூறு நாட்களை இருபது நாட்களாகப் பிரித்து ஐந்து கட்டமாக இந்த சவால் நடைபெறும். ஒவ்வொரு கட்டத்திற்கும் 20 நாட்களுக்கான சவால்களும் அதற்கு தகுந்தவாறு புள்ளிகளும் வழங்கப்படும் (உதாரணத்திற்கு முதல் கட்டத்தில் 5 நாட்கள் 10 கி.மீ தூரத்திற்கு மிதிவண்டியை ஓட்டியிருந்தால் அதற்கு 100 புள்ளிகள், குறைந்தது 5 கி.மீ 10 நாட்கள் ஓட்டியிருந்தால் 100 புள்ளிகள்). ஒவ்வொரு கட்டமாக செல்லச் செல்ல சவால்கள் சற்றுக் கடுமையாகிக் கொண்டே போகும். சவாலை நிறைவு செய்ய குறைந்தது 2500 புள்ளிகளைத் தொட வேண்டும். 2021-ல் 6813 புள்ளிகளுடன் வெள்ளிப் பதக்கத்தை அடித்திருந்ததால், அப்போதே அடுத்த வருடம் தங்கத்தைத் தட்டித் தூக்க வேண்டும் என்று நினைத்திருந்தேன். ஆனால் 2022 நம்மை இயல்பு நிலைக்குத் திருப்பி, அலுவலகம், பள்ளிக்கூடம் எல்லாம் ஆரம்பித்த பின் மிதிவண்டியைத் தொடுவதற்கே நேரத்தைத் தேட வேண்டியிருந்தது. சவால் நான்காம் கட்டத்தை நெருங்கியிருந்த போது தான், இந்த முறை ஏதாவது ஒரு பதக்கத்தை அடைவதற்காவது வாய்ப்பேதும் இருக்கின்றதா என்று கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தேன்; மீதியுள்ள 40 நாட்களில் பெரும்பாலான நாட்கள் மிதிவண்டியை அழுத்தினால் கொஞ்சம் வாய்ப்பு இருப்பது போல் தெரிந்தது. நான்காம் கட்டத்தில் அதிகாலை 5;30 மணிக்கு எழுந்து 20 நாட்களும் விடாமல் குறைந்தது 5 கி.மீ அழுத்தினேன். ஜந்தாம் கட்டத்திலும் அதையேத் தொடர்ந்து ஆக மொத்தம் 494 கி.மீ-களைக் கடந்து இரும்புப் பதக்கத்தை ஒரு வழியாகக் கைப்பற்றி இருக்கிறேன். 2023 சவாலில் இதை விட சிறப்பாக பங்கேற்று, இன்னும் விலாவரியாக சவாலை விவரித்து, கட்டம் கட்டமாக கட்டுரை வரைகிறேன். மகிழ்ச்சி!

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கொரானாவின் பிடி தளர்ந்து இயல்பு நிலைக்கு 2022 நம்மை நகர்த்தியிருந்தது. எழுதுவதற்கு நிறைய இருந்தும் 2022 நிகழ்வுகளில் எதையும் பதிவிடாததால், சுருக்கமாக ஓட்டம், மிதிவண்டி ஓட்டுதல் மற்றும் பறவை நோக்குதலில் சென்ற வருடம் கடந்ததை ஒரு படத்திற்குள் அடக்கி பதிவேற்றுவதற்குள்ளாகவே 2023-ல் ஒரு மாதம் ஓடி விட்டது. இன்னும் நாட்களை இழுக்காமல் 2022-ன் நினைவாக ஒரு குட்டி பதிவு.

I have been using the Netspeed widget on my KDE Plasma installations for a long time to display the network download and upload speed in the Plasma panel. When I upgraded to Kubuntu 22.04 a few months ago, I found that it stopped working. After doing some research, I found that the KSysGuard package that the widget depends on has been removed from the Debian and Ubuntu repositories as it is unmaintained (Debian bug).

Thanks to a useful suggestion on Reddit, I was able to recreate the functionality of this widget using the System Monitor Sensor widget. Here is what I did to achieve it.

• Add the System Monitor Sensor widget to the panel.
• Right-click the widget and click on the Configure System Monitor Sensor option in the menu
• In the Appearance tab, load the Network speed preset, set the Display style to Text Only and set the Minimum Time Between Updates to 1 second. Apply the changes before proceeding to the next step.
• Open the Sensors Details tab and in the Text Only Sensors field, search for the Download Rate sensor. I chose the Download Rate (B/s) version. There is also a Download Rate (b/s) sensor, if you prefer that.
• Click on the small pencil icon edit button just after the name of the widget, Download Rate, to edit it. Specify the down arrow symbol, ↓, as the name. Apply the changes.
• Now you have a widget that shows the current download speed on the panel, updated once every second.
• Add another System Monitor Sensor widget to the panel and configure it to display the Upload Rate by following the steps above, tweaked for displaying the upload rate.
• The result of doing these steps should look like what is shown in the screenshot below.

With this, I have a good replacement for the NetSpeed Widget on my Kubuntu install.

I am a big fan of Willi Mutschler‘s btrfs-luks full disk encryption installation guides on his site, https://mutschler.dev, and have used them for installing Manjaro and Ubuntu 20.04 and newer versions. Recently, I set up Kubuntu 22.04 full disk encryption by following the same guide and noticed a couple of changes that had to be done to get it working. So I am documenting those here till he writes a new guide for Ubuntu 22.04.

In the step 3 of his excellent guide, the optimized mount options for SSD and NVMe drives are listed. The space_cache option mentioned in that section no longer works on Ubuntu 22.04 because the option has been renamed in the newer versions of the Linux kernel. So one has to specify the option as space_cache=v2. Otherwise, the Ubiquity installer will crash, and the installation will fail.

Also, in the Install the EFI bootloader section, it is a good idea to use the HWE Linux kernel package names corresponding to 22.04 instead of 20.04 since the packages containing the old LTS version in their name are ‘dummy transitional packages’. So the corresponding command can to be updated to

apt install -y --reinstall grub-efi-amd64-signed linux-generic linux-headers-generic linux-generic-hwe-22.04 linux-headers-generic-hwe-22.04

At the time of writing this post, the HWE package installs the same kernel version as the one that shipped with Ubuntu 22.04 since there isn’t a newer kernel released yet – these are usually backported from newer LTS versions.

With these minor changes, it should be possible to follow the steps in that documentation to set up full disk encryption with btrfs and luks on Ubuntu 22.04.

As a bonus, I have used the same guide for installing Kubuntu 20.04, 21.10 and 22.04, with appropriate substitutions, wherever needed.

I have usually skipped the last section in this guide, Install Timeshift, timeshift-autosnap-apt and grub-btrfs, in favour of using my tools of choice to do the same – Snapper and snapper-gui, both of which are available in the official Ubuntu repositories. I will write a blog post about it in the future.

சமீபத்தில் வெளியான ‘திருச்சிற்றம்பலம்’ திரைப்படத்தில் ‘மேகம் கருக்காதா’ எனத் துவங்கும் பாடலை பொயட்டு தனுஷ் எழுதியிருக்கிறார். அதில் ‘பெண் தோகை வருடுதே’ என்று ஒரு வரி வருகிறது. தோகை என்றவுடன் நம் நினைவுக்கு வருவது நமது தேசியப் பறவை மயில். ஆனால் ஆண் மயிலுக்குத் தான் அழகியதோர் தோகை இருக்கும்; இணையைக் கவர அதை விரித்து ஆடும். ‘பெண் தோகை’ – பெண்ணின் முடியைத் தான் குறிக்கிறதோ என்றால், அதற்கு முன்னதாக வரும் ‘பறக்க பறக்க துடிக்குதே’ வரியினால் பறவையின் தோகையையேக் கூட குறிப்பதாக இருக்கலாம். இப்பாடலில் வரும் ‘பெண் தோகை’ இல்பொருள் உவமையணியாக இருக்குமோ?

<amp-fit-text height="80" layout="fixed-height" max-font-size="72" min-font-size="6">

I was taken virtually to 1996 Mt. Everest disaster, where 12 climbers didn’t make home. Jon gave excruciating details on the events unfolded during summit assault and descend. The author, himself a climber, reached Mt. Everest and returned safely was plagued with loss of lives – that includes his guide Rob Hall.

</amp-fit-text>

This book gave me a view of ambitious mountain climbers, whose passion and endurance are beyond normalcy. Various stages and journey before the summit were clearly explained – starting from Kathmandu, Namche bazaar, Lobuje, Base Camp at 17,600 feet, Khumbu Icefall, Camp One, Camp Two, Camp Three, Camp Four and summit at little higher than 29,000 feet.

The author gave stories about his fellow climbers and their personalities that clearly helped visualizing the human side of them. I felt I was traveling with Sherpas, the real heroes of Mt. Everest, under-appreciated, hard-working, astonishing, helpful climbers – who setup the tents, setup ladders and ropes on for climbing, cook the food, serve the tea and haul all the goods.

I know I won’t climb any mountain of this caliber, but I’m humbled to learn the grit and perseverance shown by the determined climbers after reading this book.

This blog now integrates with the Fediverse using the ActivityPub protocol. This means that you can follow this blog by searching for lguruprasad@www.lguruprasad.in and following that account from any of the supported platforms mentioned here!

Matrix is a modern, decentralized, federated real-time communication protocol and open standard. It has a thriving ecosystem of servers, clients, and applications. Synapse is the reference server and Element is the reference client for the web, desktop and mobile platforms.

This is something that I have been interested in using and self-hosting for a few years now. I have had an account on the main matrix.org instance for a while now and wanted to switch to a self-hosted instance.

Since I have been using docker, docker-compose, and Ansible to deploy and run a wide range of self-hosted applications for my personal use, the spantaleev/matrix-docker-ansible-deploy was my choice for setting up my instance. I chose to use Synapse over Dendrite, the second-generation server because though it is lightweight, it is not feature-complete. All the other third-party implementations have a lot of catching up to do as well, at the time of writing this post.

I learned a bit of Terraform in my previous job, but never had a chance to learn it properly or build something from scratch using it. So armed with my little knowledge of Terraform, I created a small Terraform project to automate setting up a new Matrix instance. It provisions the DNS records needed for Matrix on Namecheap — my domain registrar and DNS host, provisions an appropriately sized Hetzner cloud instance with a floating IP address, and runs the deployment playbook in the matrix-docker-ansible-deploy repository with the provided Ansible variables file. I used the hcloud and the namecheap Terraform providers to do this.

With this, I was able to provision and set up my Matrix instance in under 10 minutes by just running

$ terraform plan -out=matrix-plan
$ terraform apply "matrix-plan"

I have released the source code for this project here on GitLab under the GNU Affero General Public License v3.0 (AGPLv3) or later. Since this project contains the matrix-docker-ansible-deploy repository as a git submodule, running git submodule update --init should automatically pull in a known good commit of that repository to use for the deployment. The README file has the instructions for using the project to set Matrix instances from scratch.

I hope it is useful for those who are looking to set up a new Matrix instance.

I have a dual-display setup for my desktop and I usually set up custom keyboard shortcuts in KDE Plasma to allow moving windows between the displays easily. However, the KWin shortcuts section of the Plasma System Settings app has multiple shortcuts named in a confusingly similar way.

So I am writing this post to just document what I did to get my custom Ctrl +Alt + <left/right> arrow shortcut working.

Set up custom shortcuts for the Window to Previous Screen and the Window to Next Screen entries to get this working. As mentioned above, I use Ctrl + Alt + <left arrow> for the former and Ctrl + Alt + <right arrow> for the latter.

I have a WireGuard server running on a Raspberry Pi 4B at my home, exposed to the internet via a static IP address and port forwarding. I set it up using the Linuxserver.io WireGuard docker container, which is straightforward to use and manage.

As I am in a different city now, I had been postponing the updates to the docker container since it is risky to do so remotely. Any issue in the upgrade process could lock me out of my home network till I am physically present in my home.

As I hate deferring updates, I decided to apply the update remotely. To prepare for that, I logged into the Raspberry Pi via the WireGuard VPN and set up a remote forwarding SSH tunnel on a server of mine hosted in the cloud, using a command like,

$ ssh -R 2222:127.0.0.1:22 username@remote.server.address -N

This command forwards the 2222 port on the remote server to 127.0.0.1:22 on the Raspberry Pi, thereby allowing access to it from the remote server. The -N flag prevents the execution of any remote command (like say, starting the user’s shell) and is useful for just forwarding ports.

Then I logged in directly to that server and logged in to the Raspberry Pi using the forwarded port on that server. Now I could destroy and re-create the WireGuard container without the fear of being locked out since I was connected to the device using SSH and not the WireGuard VPN itself. So, I ran the following command.

$ ssh -p2222 -o UserKnownHostsFile=/dev/null -o StrictHostKeyChecking=no -o CheckHostIP=no username@127.0.0.1

The UserKnownHostsfile=/dev/null option prevents the saving of the remote host’s SSH key in the ~/.ssh/known_hosts file, the StrictHostKeyChecking=no option prevents the checking of the remote host key, and the CheckHostIP=no option prevents the checking of the remote host’s IP address. These options disable a lot of important security measures that SSH provides by default . But since we are connecting to a known host through a forwarded host, and don’t want to save any local data about it, these options are fine to use.

This command my remote SSH session, and I was worried that I had missed something important and was locked out. So, I disconnected the SSH session using the escape sequence (<enter>~.) and reconnected to my cloud server and then to the Raspberry Pi. It worked and I heaved a sigh of relief and was glad to have pulled this off without any issues. I verified that updated WireGuard container was running without any issues and that I was able to connect to the VPN.

Update (April 2021): I switched back to Tiny Tiny RSS after fixing the abandoned LinuxServer.io Tiny Tiny RSS docker codebase to work with the latest Tiny Tiny RSS changes in my fork.

I have been using feed readers to consume RSS feeds for more than a decade now, starting with Liferea and then moving on to the web-based Google Reader (RIP) and NewsBlur. I used the free tier of NewsBlur for a long time and even contributed some bug fixes to it. The Android app was available on F-Droid and worked pretty well. However, as a self-hosting enthusiast, I wanted to self-host NewsBlur, and it was very difficult to do so. So I started searching for alternatives again.

I found Tiny Tiny RSS and fell in love with it as it was full of useful features and very easy to self-host. The project’s author can often be a very difficult person to deal with and is very opinionated. Fortunately, I had to ask for support on the official forums just a few times in the many years that I used Tiny Tiny RSS.

The TTRSS-Reader app on F-Droid proved to be a very good companion Android app, followed by a fork of the official version. When I moved all my self-hosted applications to a docker-compose based setup a couple of years ago, the LinuxServer.io tt-rss container image was very easy to set up and migrate to. Then the project stopped maintaining the container because the upstream author didn’t like them packaging his software and asked them to stop doing so.

The source for the container image was available on GitHub and I continued to use it to build and update the tt-rss container that I self-hosted. However, a month or so ago, there were some breaking changes to the configuration method used by Tiny Tiny RSS and my builds stopped working. Then I started checking if I could use the officially supported docker-based installation method documented here. However, that installation method required Tiny Tiny RSS to be run as a sub-folder under a top-level domain and not as a sub-domain like I wanted.

So I attempted to build my own Tiny Tiny RSS container and while doing so, realized that it is not worth doing so. I decided against spending any more time trying to get Tiny Tiny RSS to work as it was clearly not intended to be used in the way that I wanted to (according to the author). I started looking for alternatives again and liked FreshRSS. To be honest, it didn’t feel as polished and mature as Tiny Tiny RSS or NewsBlur, but was close enough.

I used the LinuxServer.io FreshRSS container to set up my instance and migrated all my feeds from Tiny Tiny RSS to it. As the web interface felt a bit clunky to me, I started using it via the client apps – NewsFlash on my desktop and Readrops from F-Droid on my phone and the experience has been okay.

Before I chose FreshRSS, I checked and investigated the current status of NewsBlur and if the self-hosting scenario had improved. The project has a docker-based deployment method now in the dashboard3 branch, but it looks like it might take a while for it to have first-class support. And the project has and uses a lot of bells and whistles which are not needed for a small instance or a single-user setup. I briefly considered subscribing to the premium plan on the official NewsBlur site, but didn’t do so out of subscription fatigue and also because I already pay for infrastructure which can be used for self-hosting many services.

இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்பு மிதிவண்டி பயிற்சியின் போது சற்றும் எதிர்பாராத விதமாக ஒரு நாய் குறுக்கே வந்தது; வண்டியைக் கட்டுப்படுத்த நேரமின்றி நாயின் மீது மோதி மிதிவண்டி ஒருபுறமும் நான் மறுபுறமும் சாலை நடுவே விழுந்தோம். நாடியில் நல்ல அடி; கை, கால்களிலும் விழுப்புண்கள். ஓரளவுக்குத் தேறி விட்டாலும், இன்று வரை மிதிவண்டியை இன்னும் தொடவில்லை. இரண்டு மாதங்களாகத் தொடர்ந்து வந்த ஒரு பழக்கம் சிறு வேகத்தடையால் முடங்கிப் போய் கிடக்கின்றது. பழக்கங்களை இந்த இடைவளிகள் சோம்பலால் நிரப்பி பாழாக்கி விடுகின்றன. ஒரே இடத்தில் கல் போல் நில்லாது, விரைவில் தடைகளைத் தாண்டி ஆறாய் ஓடட்டும் எந்தன் மிதிவண்டி.

நாடடங்கு அறிவிக்கப்பட்டு பெரும்பாலான நாட்கள் வீட்டிற்குள்ளேயே கழிந்ததால், இயல்பு வாழ்க்கை பாதிக்கப்பட்டது. நேரம் ஒரு தடையல்ல என்பது நன்கு புரிந்தது; எவ்வளவோ நேரம் கிடைத்தாலும் சில செயல்களை அடுத்த கட்டத்திற்கு நகர்த்தவே முடியவில்லை. எல்லாவற்றிலும் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்துக்கு மேல் தொடர்ந்து செயலாற்ற இயலவில்லை; எனவே மனம் போன போக்கில் எல்லாவற்றையும் இஷ்டத்துக்கு முயற்சிக்க முடிந்தது.

புத்தகங்கள் ~ இந்த வருடம் 20 புத்தகங்களை வாசிக்க வேண்டும் என ஆரம்பித்து 15 புத்தகங்களே வாசித்திருக்கின்றேன். வாசித்தவற்றில் பல வருடங்களாக வாசிக்க நினைத்த ஒரு புளிய மரத்தின் கதை, புதுமைப்பித்தனின் பகடி எழுத்தில் நாரத ராமாயணம், தொ.பரமசிவனின் அழகர் கோயில், அலோக் கெஜ்ரிவாலின் Why I Stopped Wearing My Socks குறிப்பிடத்தகுந்தவை. கிடைத்த நேரத்தில் இன்னும் சில புத்தகங்களை வாசித்திருக்கலாம்.

திரைப்படங்கள் ~ மார்ச், ஏப்ரல் மாதங்களில் ஏகப்பட்ட படங்களைப் பார்த்தேன்; பின்னர் வேகம் தானாகவே குறைந்து விட்டது. பார்த்தவற்றில் ஈர்த்தவை Section 375, Dia, The Platform மற்றும் Article 15. இணையத் தொடர்கள், காணொலிகளையும் இதே கணக்கில் சேர்த்துக் கொள்வதா எனத் தெரியவில்லை; ஆனால் அவையும் கணிசமான அளவு நேரத்தை இவ்வருடம் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டன. பார்த்த இணையத் தொடர்களில் Paatal Lok மற்றும் Mr.Robot(இன்னும் சில சீசன்கள் பாக்கி இருக்கின்றன) நன்றாக இருந்தன.

எழுத்து ~ மேலே குறிப்பிட்டபடி ஆகஸ்டு மாதம் அதிகபட்சமாக 11 பதிவுகள் எழுதினேன்; அவ்வளவு தான் அடுத்தடுத்த மாதங்களில் தொடர முடியாமல் 18 பதிவுகளுடனே வருடம் முடிந்து விட்டது. கடந்த பத்து வருடங்களில் பார்வையாளர்களின் வருகை இவ்வருடமே அதிகமாயிருந்திருக்கிறது. இது தொடர்ந்து எழுதத் தேவையான உத்வேகத்தை அளிக்கிறது. இந்த வருடம் நாடடங்கின் துவக்கத்தில் குறும்பட முயற்சியில் ஆரம்பித்து, காணொலிகளை(vlogging) எனது யூட்யூப் சேனலில் வெளியிட்டு வருகிறேன். காணொலிகளில் பெரும்பான்மையிடத்தை மகளதிகாரம் நிரப்பியிருக்கின்றது. அதில் தொழில்நுட்பம் சார்ந்த எனக்குத் தெரிந்த தகவல்களையும் பகிரலாம் என்று இருக்கிறேன். இவ்வருடம் ஒரு மின்னூல் வெளியிட்டிருந்தால் இன்னும் நன்றாக இருந்திருக்கும்.

மிதிவண்டி ~ ஓட்டமும் நடையுமாக இருந்தவன் மிதிவண்டி ஒன்றை வாங்கி கடந்த ஒரு மாத காலமாக ஊர் சுற்றி வருகிறேன். கிட்டத்தட்ட 15 வருடங்களுக்குப் பிறகு இப்போது தான் தொடர்ந்து மிதிவண்டி ஓட்டுகிறேன். இதுவரை ~500 கி.மீ வரை ஓட்டி இருக்கிறேன். நடக்கும் போதும், மிதிவண்டியில் போகும் போதும் ஒலியோடைகளையோ, பாடல்களையோ கேட்டபடி செல்கின்றேன். ஓர் ஒலியோடை துவங்கலாம் என்று யோசனை உள்ளது; 2021 முடிவில் பார்ப்போம் என்ன நடந்திருக்கிறதென்று.

இவை தவிர மொபைலில் வானையும், பறவைகளையும் படம் பிடிக்கப் பிடித்திருந்தது. குழந்தைகளுடன் அதிக நேரத்தை செலவிட்டது மகிழ்ச்சியாகவும், நிறைவாகவும் உள்ளது. ஒரு வழியாக 2020-ஐத் தள்ளியாகி விட்டது; கொரோனாப் பெருந்துயரிலிருந்து, 2021 அனைவரையும் மீட்கட்டும்! புத்தாண்டு வாழ்த்துகள்!

சில வருடங்களாக நடைப்பயிற்சியை அவ்வப்போது கடைபிடித்து வருகிறேன். பெரும்பாலும் வருடத் துவக்கத்தில் எடுக்கப்பட்ட உறுதிமொழிக்காகவோ அல்லது கலந்து கொள்ளப் போகும் பத்து கி.மீ ஓட்டப்பந்தயத்துக்கான பயிற்சிக்காகவோ தொடரும் பயிற்சி, சில நாட்களிலேயே கைவிடப்படும். அதிகபட்சமாக உபயோகப்படுத்தும் செயலியில் நாளுக்கு ஒரு கி.மீ வீதம் ஒரு வருடத்தில் 365கி.மீ தூரத்தையாவது தொட வேண்டும் என்பதே, எட்ட முடியாத இலக்காக இருந்து வந்தது. இந்த வருடம் உறுதிமொழிகள் எதுவும் எடுக்காததினாலோ என்னவோ, இலக்கைத் தாண்டி மீட்டர் ஓடிக்கொண்டிருக்கின்றது. கொரோனா தொற்றால் நாடடங்கு அறிவிக்கப்பட்டு தனித்திருந்த நிலையில் ராபின் சர்மா-வின் The World-Changer’s Manifesto புத்தகத்தை வாசிக்க நேர்ந்தது. அதில் குறிப்பிட்டிருந்த 20/20/20 சூத்திரத்தின் படி எழுந்தவுடன் முதல் 20 நிமிடத்தை உடற்பயிற்சிக்காக ஒதுக்க ஆரம்பித்தேன். அடுத்தடுத்த 20 நிமிடங்களை வாசிப்பதற்காகவும், அன்றைய தின அலுவல்களைத் திட்டமிடவும் செலவிட்டேன். இதை அடுத்த நிலைக்கு எடுத்துச் செல்வதற்கு தோதாக, அலுவலகத்தில் தனிப்பட்ட மற்றும் குழுவினருக்காக குறைந்தது நாள் ஒன்றுக்கு 6000 அடிகள் வீதம் கிட்டத்தட்ட இரண்டு மாத காலம் கடக்க வேண்டும் என WalkerTracker செயலியில் சவால்கள் நடத்தப்பட்டன. பணி நேரம் போக மற்ற எல்லா நேரங்களிலும் நடக்க ஆரம்பித்தேன். இரண்டே மாதங்களில் கடந்த அடிகளைக் கணக்கிட்டுப் பார்த்தால் அவை 365கி.மீ-ஐத் தாண்டி ஓடி விட்டன. அலுவலகத்தில் நடத்தப்பட்ட சவால்கள் காலாவதியாகி விட்டாலும், இன்னமும் பயிற்சி தொடர்ந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றது. அடியேன் கடந்த மாதம் ஒரு மிதிவண்டி வேறு வாங்கி ஊர் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறேன். அதைப் பற்றி வேறு ஒரு பதிவில் பார்ப்போம். கடந்து ஐந்து மாதங்களாக தொடர்ந்து பயிற்சி செய்வதால், 365*2 கி.மீத் தாண்டி மீட்டர் ஓடிக் கொண்டிருக்கின்றது. மகிழ்ச்சி!

Today is my wife’s birthday and after hearing that her nephew had made her a greeting card, my 32-months-old daughter decided that she had to do something to top that.

So she took her scribbling notepad, took all her crayons and scribbled all the colors she had one by one singing “Happy birthday to you amma!” for each color and gifted the result as her greeting card immediately after.

வீட்டை விட்டு ஓடிப் போன ஆமை, 74 நாட்களுக்குப் பின் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதாக ஒரு செய்தி கண்ணில் பட்டது. ஓடிப் போன ஆமையை  யோசித்துப் பார்த்தேன்; கிட்டத்தட்ட இரண்டரை மாதங்கள்; வீட்டிலிருந்து எட்டு மைல் தொலைவிலேயே கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆமையின் வேகத்தைக் கணக்கிலெடுத்துக் கொண்டால், அது அருகிலேயே எங்காவது தான் இருக்கும் என்று கணித்திருப்பார்கள். அப்படியே ஆமையின் வேகத்தைத் தானாகவே என் மனது தமிழ்த் தொலைக்காட்சி நெடுந்தொடர்களுடன் ஒப்பிட்டுக் கொண்டது. இதே போல இரண்டு-மூன்று மாதங்கள் கழித்து ஒரு தொடரைப் பார்த்தால், பெரிதாக கதை நகர்ந்திருக்காது; எதுவரைப் பார்த்திருந்தோமோ அதிலிருந்து தொடர்வது போலவே இருக்கும். உதாரணத்திற்கு நாடடங்கு நேரத்தில் சில மாதங்கள் நெடுந்தொடர்கள் ஒளிபரப்பப்படாமல் இருந்தனவல்லவா? அப்படியே தொடர்ந்து ஒளிபரப்பப்பட்டு இருந்தாலும், தொடரின் ஓட்டம் இந்த ஓடிப் போன ஆமையின் வேகத்தில் தான் நகர்ந்திருக்கும்; சில மாத இடைவெளியால் எந்தவொரு வித்தியாசமும் இருந்திருக்கப்போவதில்லை.

புதுமைப்பித்தனின் ‘நாரத ராமாயணம்‘, குறுநாவல் அல்லது நீள்கதை வடிவிலான சிறிய புத்தகம். ஒரே மூச்சில் வாசித்து விடலாமென்றால், வரிக்கு வரி பகடி; சில வரிகளை மீண்டும் வாசித்துப் புரிந்து கொள்ள வேண்டியதாயிருக்கிறது. ராமனது காலத்திலிருந்து காலனிய இந்தியா வரை காலச்சக்கரத்தில் ஒரு விரைவுப் பயணம், நாரத ராமாயணம்.

 

 

 

 

வாசிப்பின் போது எடுத்த சில குறிப்புகள்:-

மேலும், சீதாபிராட்டியின் மீது ஒரு தனிக் கோபம் இருந்தது. அசோகவனத்திலிருக்கும் பொழுது, என்ன சொல்கிறோம் என்றுகூட கவனிக்காமல் அவள் அவசரப்பட்டுக் கொடுத்த வரத்தினால், தனக்குச் செத்துப் போகவும் வழி இல்லாமல் செய்துவிட்டதை, அவரால் மன்னிக்க முடியவே இல்லை.

சுமந்திரபாலனும், கிரந்தத்தை மேலாகப் பார்த்து, அது பகைவர் வந்தவுடன் நடத்தவேண்டிய யுக்திகளாக இருந்ததால், இப்பொழுது அதைப்பற்றிக் கவலை இல்லை என்று அரசாங்கப் புத்தகசாலையில் வைத்துப் பூட்டினான்.

சில கெட்டிக்கார அயோத்தி வாசிகள் தங்களிடம் இருந்த படைக்கலங்களின் இரும்பு வீணாவதைக்கண்டு, தோசைக் கற்களாகவும் இரும்புக் கரண்டிகளாகவும் உருக்கி வார்த்துக்கொண்டனர்.

ஒருநாள் பூராவாகவும், வெள்ளியம்பலத் தம்பிரான்களுடனும் அவர்கள் அரசாங்கத்துடனும் ‘டு’ போட்டுவிட்டால் வழிக்கு வந்துவிடுவார்கள் என்று நினைத்து, மூலைக்கு மூலை போய்ப் பேசி ஜனங்களைத் தன்வசப்படுத்த ஆரம்பித்தான்.

கட்டாயம் வாசியுங்கள் என்று பரிந்துரைக்கிறேன்!

எல்லையற்ற சுருள்(Infinite Scroll) வடிவமைப்பு தற்போது பரவலாக எல்லா கருவிகளிலும், முகநூல், ட்விட்டர் உள்ளிட்ட சமூக வலைதளங்களிலும் காணப்படுகிறது. செயலியைத் திறந்தவுடன் சமீபத்திய அல்லது பயன்படுத்தப்படும் வழிமுறைக்கேற்ப சில செய்திகள் காட்டப்படும். கீழிலிருந்து மேலாக தொடு திரையைத் தள்ள(scroll) அடுத்ததாக சில செய்திகள் காட்டப்படும். நாம் செயலிக்குள்ளாகவே கட்டுண்டு கிடப்போம்; இப்படியாக முடிவிலியாய் சுருண்டு கிடக்கும் பெரும் நாகம் ஒன்று நம் நேரத்தை விழுங்கிக் கொண்டிருக்கும். முன்பெல்லாம் இவற்றையே பக்கவாரியாக பார்க்கும் போது, ஒரு கணக்கு வழக்கு இருக்கும்; பத்து பக்கங்களை இப்போதைக்குப் புரட்டுவோம் என்று நமக்குள் ஒரு எல்லைக்கோட்டை வரைந்து கொள்ளலாம். இந்த எல்லையற்ற சுருள் வடிவமைப்பில் அதே வழியைப் பின்பற்ற இயலாது. தற்போது நேர விரயத்தைத் தவிர்க்க, சமூக வலைதளங்களைப் பயன்படுத்தும் போது அவற்றிற்கென்று நேரம் ஒதுக்கி அப்போது மட்டும் பயன்படுத்துவது நன்று. அதற்காக நேர மேலாண்மைக்கான செயலி ஒன்றை கைபேசியில் நிறுவிக் கொள்ளலாம். நேரத்தின் மதிப்பை உணர்ந்து செலவிடுவோம்.

குழாயின் மேல் சிறு கரும்பறவை ஒன்று, ஏதோ ஒரு பறவை விட்டுச் சென்ற நிழல் போல நின்று கொண்டிருந்தது. அது காக்கை அல்ல என்று அறிவேன். ஆனால் என்ன பறவை என்று அறியேன். அதை ஒரு புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டேன். புகைப்படத்தைக் காட்டி அந்தப் பறவையைக் கண்டுபிடிக்க முயன்றேன்; சுற்றம் என்னை ஒரு சுற்று சுற்றி விட்டது. அதே புகைப்படத்தைக் கூகுளிடம் காட்டிக் கேட்டுப் பார்க்கலாம் என்று தோன்றியது. சுற்றி வளைத்துத் தேடிப் பார்த்தால், கூகுள் புகைப்பட சேவையிலேயே நேரடியாக அந்த வசதி இருப்பது தெரிய வந்தது. படத்தைப் பார்த்து அதில் பொதிந்திருக்கும் விஷயங்களை எடுத்து கூறும் கூகுள் லென்ஸ் வெளியாகி இரண்டு வருடங்களாகின்றது. புகைப்படங்களிலிருக்கும் சொற்களை நகலெடுப்பது, மொழிபெயர்ப்பது, இடங்களை, பொருட்களை கண்டறிவது என பலதரப்பட்ட செயல்களை செய்யவல்லது, கூகுள் லென்ஸ்; இது கூகுள் புகைப்பட சேவையோடும் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. கூகுள் புகைப்பட செயலியில் அந்தப் புகைப்படத்தைத் திறந்து, லென்ஸ் ஐகானைக் கிளிக்கினேன்; ரெட்டைவால் குருவி என்று மின்னல் வேகத்தில் பதிலளித்து விட்டது. முயற்சித்துப் பாருங்கள்! 

இன்று கண்ணில் பட்ட ஹெராகிளிடஸின் பொன்மொழி:-

ஒரு மனிதன் ஒரே நதிக்குள் இருமுறை இறங்குவது சாத்தியமல்ல, அது அதே நதியல்ல; அவனும் அதே மனிதனல்ல.

மாற்றம் ஒன்றே நிலையானது. ஓடிக் கொண்டேயிருப்பதால், நாம் பார்த்துக் கொண்டிக்கும் போதே நகரும் நதி அதே நதியல்ல; அதே போன்று மனிதனும் மாறிக் கொண்டேயிருக்கிறான். புறத்தோற்றத்தில் நிகழும் மாற்றங்களான வளர்ச்சி, முடி திருத்தம் இத்யாதி… இத்யாதி மட்டுமல்லாது சூழல், கற்று கொள்ளும் பாடங்கள், சக ஜீவராசிகள் என அனைத்தும் ஒரு சிறு அளவிலாது அகத்தளவில் மாற்றங்களை நிகழ்த்தியபடியே தான் உள்ளன. இவை வெளியில் தெரிவதில்லை என்பதை விட அவற்றை நாமே அறிவதில்லை என்பதே நிதர்சனம். இந்த பொன்மொழியில் சற்றே வரிகளை மாற்றி அமைத்துப் பார்த்தால்:-

ஆற்றுக்குள் இறங்கிய அதே மனிதனல்ல கரையேறுபவன்; கரை ஒட்டி ஓடும் ஆறும், அவன் இறங்கிய அதே ஆறல்ல.

நேற்றைய நான், இன்று இல்லை. இன்றைய நான், நாளை இல்லை. நாளை ஒருநாள் நானே இல்லை. தத்துவம்னா அப்படி தான்; கண்டுக்காதீங்க.

 

ஒரே நேரத்தில் பலதரப்பட்ட பணிகளைச்(multitasking) செய்யும் போது ஏற்படும் செயல்திறன் இழப்பு பற்றி இக்கிகாய் புத்தகத்தில் சில பக்கங்கள் பேசப்பட்டிருந்தன. அது கணிணிகளுக்கு வேண்டுமானால் ஒத்து வரும்; ஆனால் மனிதர்களுக்கு சரிப்பட்டு வராது. ஒரு நேரத்தில் ஒரு செயலில் மட்டுமே கவனத்தைக் குவிக்கும் போது அதை சிறப்பாகச் செய்ய முடியும் என்று விவரித்திருந்தார்கள். அப்போது அஷ்டவதானிகள் அப்படியே சிந்தனையில் வந்து போனார்கள்; அவர்களால் மட்டும் எப்படி ஒரே சமயத்தில் எட்டு செயல்களை செய்ய முடிகிறது என்று. அப்படியே நம்மைப் பற்றியும் யோசித்துப் பார்த்தேன். ஒரே நேரத்தில் செய்வது இருக்கட்டும்; அடுத்தடுத்தாவது எத்தனை செயல்களைச் செய்ய முடிகிறது; ஏதாவது ஒரு செயலையாவது முடிக்க முடிகிறதா? இப்படி எதையுமே முழுவதுமாக முடிக்காமல் multitasking என்ற பெயரில் தன் இஷ்டத்துக்கு இழுத்தடிக்கும் நபர்களை ‘இஷ்டாவதானி‘ என்றழைக்கலாமா என யோசித்து வருகிறேன். செய்யணுமே என்று கடனுக்கு அச்செயலை செய்பவர்கள், செய்முறை அறியாது அல்லது அறிய விழையாது இஷ்டத்துக்கு செய்பவர்கள் இத்யாதி… இத்யாதிகளையும் இஷ்டாவதானிகளாக் கொள்ளலாம்.

<iframe allowfullscreen="true" class="youtube-player" height="349" sandbox="allow-scripts allow-same-origin allow-popups allow-presentation" src="https://www.youtube.com/embed/X-nFwKMHAhs?version=3&amp;rel=1&amp;showsearch=0&amp;showinfo=1&amp;iv_load_policy=1&amp;fs=1&amp;hl=ta&amp;autohide=2&amp;wmode=transparent" style="border:0;" width="620"></iframe>

‘இயற்கை’ எனக்குப் பிடித்தத் திரைப்படங்களில் ஒன்று. டூரிங் டாக்கீஸ் யூட்யூப் சேனலில் ‘சாய் வித் சித்ரா’ நிகழ்ச்சியில் ‘இயற்கை’ திரைப்படம் உருவான விதத்தை இன்று ஜனநாதன் எடுத்துரைத்தது நன்றாக இருந்தது. அதிலும் ‘வெண்ணிற இரவுகளை’ப் பற்றி சொன்ன விதம் அருமை ‘இல்ல சார் அப்படி ஒரு ஆள் கதை எழுதிருக்கான். வெண்ணிற இரவுகள்னு ஒரு கதை. தஸ்தயேவஸ்கினு ஒருத்தன். சும்மா உடம்பு சரியில்ல குழந்தைக்கி; 150ரூ-க்கி ஒரு கதை எழுதிருக்காரு. உலகமே வியக்கும் கதை சார். ரெண்டு பேருமே சிறந்தவன்; அதில யாரத் தேர்ந்தெடுப்பா? அப்டின்றது அந்தக் கதையின் சாராம்சம்‘. பார்த்த போது ‘வெண்ணிற இரவுகள்’ நாவலை நான் புத்தகக் கண்காட்சியில் தேடி அலைந்தது தான் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. புத்தகத்தின் பேரைக் கேட்டதும் அப்படியே மேலும் கீழும் பார்ப்பர். அடுத்ததாக யார் எழுதியது என்று கேட்பர். நான் கஷ்டப்பட்டு தஸ்தயேவ்ஸ்கினு சொல்வேன். அவர்கள் இல்லையென்று கையை விரிப்பர். பின்னர் ஒரு கடையில் தஸ்தயேவ்ஸ்கியின் குறுநாவல்கள் புத்தகத்தில் வெண்ணிற இரவுகளைப் பார்த்து வாங்கி வந்து சேர்ந்தேன்.  தஞ்சை பின்னணியில் அவர் சொல்லப் போகும் கதை எப்படி இருக்கும்னு யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்; பார்ப்போம்.

விமான நிலையத்தில் இந்தி தெரியாததால் ‘நீங்கள் இந்தியரா?‘ என ஓர் அலுவலர் கனிமொழியை வினவியதாக சமூக வலைதளத்தில் பதிவிட்டுள்ளார். பெங்களூரு விமான நிலையத்திலும் இதே போல இந்தியிலேயே பேசும் அதிகாரிகளைப் பார்த்திருக்கிறேன். முதலில் அவர்கள் சொல்ல வருவதைப் புரிந்து கொள்ள முனைந்தேன். எனக்கு தமிழ், ஆங்கிலம், ஓரளவிற்கு கன்னடமும் தெரியும்; இவற்றையெல்லாம் விட்டு விட்டு அதுவும் ஆங்கிலம் தெரிந்த நபர்கள் அம்மாநில மொழியையும் தவிர்த்து விட்டு இந்தியில் பேசும் போது ஏனோ அதை என் மனம் ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தது. போகப் போக  ‘இந்தி தெரியாது. கன்னடம் அல்லது ஆங்கிலத்தில் பேசுங்கள்‘ என்று சொல்ல ஆரம்பித்தேன். அதற்கு எனக்கு கிடைக்கும் பதில் ‘மதராஸியா?‘. பொது இடங்களிலும் சிலர் இந்தியில் வந்து பேச ஆரம்பிப்பார்கள்; இந்தி தெரியாது என்று சொன்னாலும் கேட்க மாட்டார்கள். அதிலும் சிலர் தேசிய மொழி இந்தி தெரியாமல் எப்படி? என்று கேட்பார்கள். அவர்களுக்கு நாம் இந்தி தேசிய மொழி அல்ல என்று பாடம் எடுத்து விட்டு நகர வேண்டி இருக்கும். இந்த மாதிரி நபர்களிடம் இந்தி தெரியாது என்று சொல்லும் போது கர்வமும் கூட வந்து ஒட்டிக் கொண்டு  ஒருவித மகிழ்ச்சியை இரட்டிப்பாக்கும்.

பொதுவாக மேடைப் பேச்சுகள், கட்டுரைகளில் மேற்கோள்கள், புள்ளிவிவரங்களைச் சேர்க்கும் போது அவை சொல்ல வரும் கருத்துகளை வலுவாக முன்வைக்க உதவியாக இருக்கும். ஆனால் தற்போது சமூக வலைதளங்களில் பரவும் செய்திகளையும், காணொளிகளையும் பார்த்தால், அதில் தரவுகளைத் தாரை தாரையாகக் கொட்டி விட்டிருக்கின்றனர். அப்படி வாரி வழங்கப்படும் தரவுகளிலிருந்து, புதிதாக நாம் தெரிந்து கொள்பவையும், நம்பகத்தன்மையும் மிகக் குறைவு. பார்வையாளர்களின் சொந்தக் கருத்துக்கு ஏற்ப அவற்றிற்கு லைக்ஸூம், டிஸ்லைக்ஸூம். புள்ளியியலில் இருக்கும் தரவுகளை வளைத்து  எந்த ஒரு கருத்துக்கும் சாதகமாகக் கூற முடியும். உதாரணத்திற்கு இன்று கொரேனாவால் புதிதாக பாதிக்கப்பட்டோர் எண்ணிக்கையை எடுத்துக் கொள்வோம். நேர்மறையாக சொல்ல விழையும் போது இதையே நேற்றைய எண்ணிக்கையை விட இன்று புதிதாக பாதிக்கப்பட்டோர் எண்ணிக்கை குறைவு எனச் சொல்லலாம். அதையே எதிர்மறையாகச் சொல்ல நினைத்தால், அதை மற்ற மாநிலங்களுடன் ஒப்பிட்டு புதிதாக பாதிக்கப்பட்டோர் எண்ணிக்கையில் மாநிலங்களிலேயே அதிகம்(முதலாவதோ/இரண்டாவதோ) என்றும் கூறலாம். ஒரே தரவை கருத்துக்கு ஏற்றவாறு திரித்துக் கொள்ளலாம். அதிலும் சிலவற்றில் கூறப்படும் தரவுகளைக் காணும் போது, ஒருமுறை என் நண்பர் சொன்ன ‘நான் தான் இரண்டாவது மூணாவதா வந்தேன்‘ வாக்கியம் தான் ஞாபகத்துக்கு வருகிறது(நான்காவது என்பதை இப்படியும் கூறலாம் போல).

சில மாதங்களாக கிண்டிலில் புத்தகங்கள் வாசிக்கும் போது எடுக்கும் குறிப்புகளை டிவிட்டரில் பகிர்ந்து கொள்ள இயலவில்லை. முன்னதாக புத்தகங்களின் அட்டையுடன் குறிப்புகளை ட்விட்டரில் கிண்டிலிலிருந்து பகிரலாம். பகிரும் போது தெரிவிக்கப்படும் பிழை குறித்த செய்திகளாலும் எந்த பயனும் இல்லை; ஒன்றும் புரியவும் இல்லை. வாடிக்கையாளர் சேவை மையத்தைத் தொடர்பு கொள்வதைத் தள்ளிப்போட்டுக் கொண்டே வந்தேன். இடையில் ஒருமுறை அவர்களது தளத்தில் இதுபோன்ற பிரச்சனைகளை யாராவது சந்தித்துள்ளார்களா என்று தேடிப் பார்த்தேன்; எதுவும் சிக்கவில்லை.

இன்று முதலாவதாக அமேசான் இந்தியாவினுடைய வாடிக்கையாளர் சேவையைத் தொடர்பு கொண்டேன். என்னுடன் உரையாடியவர் கருவியை மீட்டமைக்க(reset) அறிவுறுத்தினார். எனக்கு அதில் உடன்பாடு இல்லாததால் அவரிடம் வேறு பதில்கள் இல்லையென்றும், என்னுடைய கருவி அமெரிக்காவில் வாங்கப்பட்டிருப்பதால் மேலதிக விவரங்களுக்கு வேண்டுமானால் அந்நாட்டினுடைய வாடிக்கையாளர் சேவையைத் தொடர்பு கொள்ளச் சொன்னார். நானும் விடாமல் அடுத்ததாக அமெரிக்க வாடிக்கையாளர் சேவையைத் தொடர்பு கொண்டேன். அவர்களிடமிருந்து கிடைத்த பதில் ‘அமேசான் கிண்டிலிலிருந்து புத்தகக் குறிப்புகளை ட்விட்டருக்குப் பகிரும் வசதி தற்காலிகமாக நிறுத்தி வைக்கப்பட்டுள்ளது. அவ்வசதியை இனி உபயோகிக்க முடியாது.‘. அவருடன் உரையாடிக் கொண்டிருக்கும் போதே இம்முறை இணையத்திலும் அதே பதிலை காண முடிந்தது. சரியான வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தித் தேடாவிட்டால் அமேசான், கூகுளால் கூட நமக்கு உதவ முடியாது எனத் தெளிந்தது. இந்திய வாடிக்கையாளர் சேவை மையத்திலிருப்பவரால் இந்த பதிலளிக்க முடியாதது தான் சற்று வேதனை அளிப்பதாக இருந்தது. ஆக ட்விட்டரில் புத்தகக் குறிப்புகளைக் கிண்டிலிலிருந்து பகிர வேறு வழியைத் தான் யோசிக்க வேண்டும்.

I use KDE Plasma on my Arch desktop and I’ve had some issues with getting my dual-monitor, mixed DPI setup to work properly as mentioned in my previous post.

I nuked and paved my existing installation a few weeks ago and set up Arch afresh on the same computer on a new SSD. On the previous install, I had set up the root filesystem on a hard drive with LVM and the system startup was very slow – ~45 seconds to reach SDDM, an additional ~30 seconds to drop to a usable desktop, and then ~5 seconds to run my xrandr script.

The boot time and the time taken to reach a usable desktop was significantly lesser with the SSD – ~8 seconds to start SDDM, ~5 seconds to the desktop, ~3 seconds to run the xrandr script. So I was happy.

As exciting as that was, I still had many rough edges and paper cuts, most of them persisting across multiple re-installations. Thanks to the posts by various posts by fellow Plasma users, I was able to solve them

SDDM

Monitor layout

When SDDM started, it always did with my monitor layout and DPI configured wrong. My secondary 1080p monitor is placed to the left of my primary 4K monitor and SDDM always placed the former to the right of the latter.

Thanks to this useful post, I was able to create a custom Xsetup script by adding the xrandr command from my previous post and configuring SDDM to run it when starting the display server.

# /etc/sddm.conf
[XDisplay]
DisplayCommand=/usr/share/sddm/scripts/Xsetup

Theme

I don’t like the default theme used by SDDM, maui. Since Arch is a DIY distro, it doesn’t automatically set up the default Plasma theme, breeze, like many other distros do when Plasma is installed.

Previously, I was using the Chili login theme to make the SDDM greeter look nice. I was unsure why and how, the Manjaro installation on my laptop, had a nice Plasma theme for SDDM. But I didn’t spend any time investigating at all till now.

I checked the Arch wiki page on SDDM theming to check if there are nice themes listed there that I could use and found that it is possible to configure the SDDM theme using the Plasma System Settings application after installing the sddm-kcm package. I found the default Breeze theme which I liked very much and set it as the theme. But that didn’t work. So I went ahead and configured it manually in sddm.conf and voilà, it worked!

# /etc/sddm.conf
[XDisplay]
DisplayCommand=/usr/share/sddm/scripts/Xsetup

[Theme]
Current=breeze

Desktop scaling

I was pleasantly surprised to see that Plasma automatically scaled my 4K monitor without having to configure scaling manually via the Display settings application. Everything in the secondary monitor looked large as expected and I had to run my xrandr command from the previous post, with some changes to restart Plasma shell for making the wallpaper fit the scaled display, manually every time due to something in the Plasma startup process resetting the screen configuration irrespective of when my xrandr auto-start script ran.

Thanks to this post on Reddit by a fellow Plasma user, I found that the kscreen2 service was the culprit and disabling it ensured that the display configuration set up by the SDDM Xsetup script persisted and as a result, I didn’t have to manually run my xrandr script

There could be some side-effects caused by disabling the kscreen2 service, but I haven’t run into any till now

Emoji picker

The built-in emoji picker, introduced in Plasma 5.18, is very convenient and something that Plasma was sorely missing before. However, in spite of installing an appropriate emoji font, the emoji picker had a lot of missing emoji with blank squares and the color/gender variants of some emoji looked broken with those showing up as two separate symbols (one for the emoji and the other for the color/gender variant) overlapping each other.

Thanks to this Reddit post, I was able to solve the issue by creating a custom fontconfig configuration file, ~/.config/fontconfig/fonts.conf, with the configuration below and by forcefully rebuilding the font info cache files by running fc-cache -f.

<?xml version='1.0'?>
<!DOCTYPE fontconfig SYSTEM 'fonts.dtd'>
<fontconfig>
	<match target="font">
		<edit mode="assign" name="rgba">
		<const>rgb</const>
		</edit>
	</match>
	<match target="font">
		<edit mode="assign" name="hinting">
		<bool>true</bool>
		</edit>
	</match>
	<match target="font">
		<edit mode="assign" name="hintstyle">
		<const>hintfull</const>
		</edit>
	</match>
	<match target="font">
		<edit mode="assign" name="antialias">
		<bool>true</bool>
		</edit>
	</match>
	<match target="font">
		<edit mode="assign" name="lcdfilter">
		<const>lcddefault</const>
		</edit>
	</match>
	<match target="font">
		<edit name="autohint" mode="assign">
		<bool>false</bool>
		</edit>
	</match>
	<match target="pattern"> 
		<edit name="family" mode="prepend"> 
		<string>Noto Color Emoji</string> 
		</edit> 
	</match> 
</fontconfig>

It looks nice after the fix

கோரங் விழித்துப் பார்க்கும் போது எண் 48 என்று குறியிடப்பட்ட ஓர் அறைக்குள் இருக்கிறான். அந்த அறையில் உடனிருக்கும் ட்ரிமகாசியின் உதவியால் மெல்ல மெல்ல அந்த இடத்தைப் பற்றி தெரிய வருகிறது.

• பூஜ்யத்தில் ஆரம்பித்து ஏகப்பட்ட தளங்கள் கீழ்நோக்கி செல்கின்றன.
• ஒவ்வொரு தளத்திலும் இருவர் இருக்கின்றனர்.
• அவ்விடத்திற்கு வரும் போது ஏதாவது ஒன்றை தங்களுடன் கொண்டு வரலாம்.
• குறிப்பிட்ட நேரத்தில் உணவு மேடை பூஜ்ய தளத்தில் ஆரம்பித்து கீழ்நோக்கி வர ஆரம்பிக்கும். ஒவ்வொரு தளத்திலும் சிறிது நேரம் நிற்கும்; அதற்குள் அத்தளத்திலிருப்பவர்கள் உணவருந்தி விட வேண்டும்.
• உணவை எடுத்து அறையில் வைத்துக் கொண்டால், அறையின் வெப்பநிலை உச்சத்திற்கோ அல்லது உறைய வைக்குமளக்கு கீழோ மாறிக் கொண்டே, அறையிலிருப்பவர்களை நிலைகுலையச் செய்யும்.
• ஒவ்வொரு தளத்தில் இருப்பவர் உண்டது போக மிச்ச மீதிகளே கீழ்நோக்கி செல்லும். தளத்தின் எண் அதிகரிக்க அதிகரிக்க உணவு மேடையில் வெறும் பாத்திரங்களே எஞ்சும்.
• ஒரு தளத்தில் ஒரு மாதம் கழித்த பின்னர் அவர் வேறொரு தளத்திற்கு மாற்றப்படுவர்; அது அவர் இருக்கும் தளத்திற்கு மேலோ அல்லது அதளபாதாளத்திலோ கூட இருக்கலாம். உதாரணத்திற்கு 23, 119, 45, 171, 6 … என்று ஒழுங்கற்று அந்த தள வரிசை மாதமாதம் நீளும்.

அறை எண் 48-ல் ஒரு மாதம் கழித்த பின்னர் 171-வது தளத்திற்கு கோரங்கும், ட்ரிமகாசியும் மாற்றப்படுகிறார்கள். உணவு மேடை அத்தளத்திற்கு வரும் போது எதுவும் எஞ்சியிருக்காது. அத்தளத்தில் ஒரு மாத காலம் எப்படி அவர்கள் தாக்குபிடிக்கிறார்கள்? அத்துளையில் ஆறு மாதம் கோரங் எப்படி சமாளிக்கிறான்? உணவை எல்லா தளங்களுக்கும் கிடைக்கும் படி செய்ய நினைக்கும் கோரங்கால், அத்துளையில் அவன் இருக்கும் ஆறு மாத காலத்திற்குள் அந்த மாற்றத்தைக் கொண்டு வர முடிந்ததா? என்பதை ‘துளை’ (The Platform) துளைத்துச் சொல்கிறது.

<iframe allowfullscreen="true" class="youtube-player" height="349" src="https://www.youtube.com/embed/RlfooqeZcdY?version=3&amp;rel=1&amp;fs=1&amp;autohide=2&amp;showsearch=0&amp;showinfo=1&amp;iv_load_policy=1&amp;wmode=transparent" style="border:0;" type="text/html" width="620"></iframe>

நன்று.

Parasite (ஒட்டுண்ணி) – சென்ற வருடம் வெளியாகிய இக்கொரியத் திரைப்படம், வாங்காத விருதுகளே இல்லை என்று சொல்லுமளக்கு விருதுகளைக் குவித்திருக்கின்றது (சிறந்த திரைப்படத்துக்கான ஆஸ்கர் விருதும் அதில் அடக்கம்). விமர்சன ரீதியாகவும், வசூல் ரீதியாகவும் வெற்றி பெற்ற இத்திரைப்படத்தில் அப்படி என்ன இருக்கிறது?

வறுமையில் வாடும் கிம் குடும்பத்தினருக்கு, கிம்மின் மகன் கி வூ-வின் நண்பன் வாயிலாக ஒரு பணக்கார வீட்டுப் பெண்ணுக்கு வீட்டில் சென்று சொல்லிக் கொடுக்கும் வேலைக்கான வாய்ப்பு கிடைக்கிறது. அதைப் பயன்படுத்தி, அதே வீட்டிலேயே தன் குடும்பத்தினர் அனைவருக்கும் வெவ்வேறு வேலை கிடைக்கச் செய்கிறான், கி வூ (தமிழ்த் திரைப்படம் ‘மின்சார கண்ணா’ பாணியில்). கிம் குடும்பத்தினருக்கு நாட்கள் நன்றாக நகர்ந்து கொண்டிருந்த வேளையில், ஒருநாள் பார்க் குடும்பம் தன் மகன் டா சாங்கின் பிறந்தநாளைக் கொண்டாட வெளியூர் செல்கிறார்கள். அவர்கள் ஊரில் இல்லாததால், இரவில் கிம் தன் குடும்பத்தினருடன் பார்க் வீட்டில் பார்ட்டியில் ஈடுபடுகிறார். பெருமழை காரணமாக பயணத்தைத் தொடர முடியாமல், பார்க் குடும்பத்தினர் விரைவிலேயே வீடு திரும்புகின்றனர். கிம் குடும்பத்தினர் பார்க் குடும்பத்தினரின் கண்களில் படாமல் தப்பினார்களா? தொடர்ந்து நிகழும் சம்பவங்களை, திரைப்படத்தில் கண்டுகளியுங்கள்.

திரைப்படத்தின் கதை, திரைக்கதை, ஒளிப்பதிவு எல்லாம் ஒருபுறமிருக்க, உலக நாடுகளில் இத்திரைப்படம் பலத்த வரவேற்பைப் பெற்றதற்கான காரணம், அது ஏழை-பணக்கார வாழ்க்கை முறைகளை சித்தரித்து, பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகளை கண் முன் நிறுத்தியதாகக் கூட இருக்கலாம்; இதனால் உலகெங்கும் வசிக்கும் மக்கள், தங்களை படத்தின் கதாபாத்திரங்களோடு பொருத்திப் பார்த்து, படத்துடன் ஒன்றிப் போக முடிந்திருக்கலாம்.

முதல் பாதியில், கிம் குடும்பத்தினர் பார்க்கின் வீட்டிற்குள் நுழையும் போது, அவர்கள் பார்க் குடும்பத்தினரை சார்ந்திருப்பதாலும், பெறும் ஊதியத்தாலும் அவர்கள் ஒட்டுண்ணி போலத் தோன்றுகிறார்கள். ஆனால் படம் நிறைவுறும் போதோ, பார்க் குடும்பத்தினர் எல்லா விதமான அன்றாட வேலைகளுக்கும் கிம் குடும்பத்தினரையேச் சார்ந்திருப்பதால், அவர்கள் கிம் குடும்பத்தினரின் உழைப்பை உறிஞ்சி வாழும் ஒட்டுண்ணிகளாகத் தெரிகிறார்கள்.

அவள்: ஏதாவது என்னிடம் பேசேன் வினோ?

அவன்: எதைப்பற்றி பேசுவது?

அவள்: “கனவுகள்”

அவன்: விழித்துக் கொள்வது போல் வரும் கனவுகள் அலாதியானவை

அவள்: எப்போதெல்லாம் கனவு காண்கிறாய்?

அவன்: விழிக்கும் போதெல்லாம் கனவுக்குள் நுழைகிறேன்

அவள்: அறிவியல் கனவை விவரிப்பதில்லை

அவன்: அந்த அரிதாரம் இல்லாத கனவே அழகு

அவள்: “கனவு” என்பது?

அவன்: கற்றல் கற்பித்தல் இரண்டின் பரிணாமம்

அவள்: புரியும்படி சொல்லேன்

அவன்: கனவு என்பது “கருப்பு வெள்ளை நிஜம்”

அவள்: பார்வைக்கு வர்ணங்கள் வேண்டுமே?

அவன்: பார்க்கும் கண் அல்லவா கனவு

“அவள்”: வினோ … வினோ … எழுந்திரு…

அவள்: யார் உன்னை எழுப்புவது?

அவன்: நீ தான் என்னை எழுப்ப பார்க்கிறாய்

அவள்: இது கனவா?

அவன்: இல்லை நிஜம்

அவள்: யாருக்கு?

அவன்: நான் செய்த உனக்கும், நீ செய்த எனக்கும்

“அவள்”:  இப்போது விழிக்கிறாயா இல்லையா?

அவள்: வினோ விழித்துக் கொள்ள போகிறாயா?

அவன்: ஆமாம் எனக்காக இன்னொரு கனவு காத்திருக்கிறது

அவள்: இன்னும் கொஞ்சம் இந்த கனவில் இருக்கலாமே?

அவன்: முடியாது

“அவள்”: முகத்தில் தண்ணீர் ஊற்ற போகிறேன்

அவள்: ஏன் வினோ?

அவன்: கனவில் நினைந்தால் குளிர் அதிகம்

“அவன்”: விழித்துவிட்டேன் … தண்ணீர் ஊற்றீவிடாதே

“அவள்”: தப்பித்துக் கொண்டாய் வினோ

“அவன்”: இன்னும் கொஞ்சம் தூங்க விடலாமே

“அவள்”: கனவுகளில் நினைந்தால் குளிர் அதிகம், உனக்கு தெரியாதா?

“அவன்”: இப்போதுதான் தெரிந்து கொள்கிறேன்

—

Last year, I purchased a new 4K monitor to use as my primary display in addition to my existing 1080p monitor. Like with most 4K monitors, this one required scaling to display text and interface elements in a readable size. While the dual monitor setup worked okay out of the box on Windows 10, it didn’t on my Arch install running an up-to-date KDE Plasma.

1.5x scaling in the Display settings on Plasma made everything look okay on the primary 4K monitor but look large and ugly on the 1080p monitor. I was aware that Wayland supports mixed DPI environments very well but I was stuck on Xorg due to having an Nvidia GPU and Plasma’s support for EGLStreams still being a work in progress.

I read multiple recommendations on the internet to scale (mentioned correctly in a few places as “upscaling”) the 1080p display using xrandr to compensate for the scaling done by the desktop environment so that everything looks okay on both displays. What confused me a long time is that “scaling” meant different things when it came to xrandr and the desktop environment. Scaling in the desktop environment translated to zooming in the desktop by 1.5x (“downscaling”) to make everything look larger and (up)scaling the display using xrandr meant zooming out the Xorg display for the monitor 1.5x to make everything look smaller.

A lot of different xrandr commands were given as examples. However, all of those were for setups different from mine and used a lot of parameters and flags without a general explanation of what they do and how to adapt them for other scenarios. This was very important for someone like me who isn’t familiar with the terminology. So for a while, I had to resort using just konsole on the secondary 1080p monitor with the font size reduced to make it look okay and the interface elements still looking large and ugly.

Eventually, I found out the solution that I needed – scale the desktop environment 1.5x which reduced the effective resolution of the 4K (3840×2160) monitor to 1440p (2560×1440) and that of the 1080p (1920×1080) monitor by 1.5x to 720p (1280×720). That made everything on the 4K monitor look properly sized and large on the 1080p monitor. To fix that, I had to use xrandr to upscale the 1080p display by 1.5x (2880×1620) to compensate for the desktop environment’s 1.5x scaling. With that, everything looked good on both monitors. Below is the xrandr command that I used.

xrandr --fbmm 6720x3780 --output DP-0 --pos 2880x0 --mode 3840x2160 --scale 1x1 --primary --output HDMI-0 --pos 0x0 --mode 1920x1080 --scale 1.5x1.5

The fbmm flag sets the reported physical size of the X screen as a whole. In this case it is (3840+2880)x(2160+1620), which is the sum of the resolutions of both monitors after running the xrandr command. The --pos flag is used to position the monitors in the 6720x3780 display. Since the 1080p monitor is present to the left of the primary 4K monitor, its position is at 0x0. The starting position of the 4K monitor is 2880x0, where 2880 is the horizontal resolution of the 1080p monitor, so that it is positioned right after the latter ends.

This still caused an issue on the 1080p monitor where the Plasma desktop screen was reduced in size by 1.5x and was not filling the whole display. This also meant that the wallpaper was not filling the whole display. The unfilled area in that display was black in color. (Update May 2020: this can be fixed by restarting the Plasma Shell) To work around this issue, I used black color as the wallpaper for that screen and removed all the elements on that desktop. Till very recently, I continued using black color as the wallpaper and when I found that this was fixed in a recent Plasma update (not sure when and which version), I was able to use a proper wallpaper on the 1080p monitor as well.

While this solved the major problem with mixed DPIs, the GUI toolkits (Qt 5, GTK 3) and some applications like Firefox needed some additional scaling tweaks to get them looking okay. For this I used the excellent documentation on HiDPI in the Arch wiki which covered almost everything. Steam and VirtualBox were a couple of notable exceptions that didn’t work okay. The former didn’t support fractional scaling and only worked with 2x scaling which makes everything noticeably larger. The latter was broken and had a lot of issues with the menus appearing in the wrong places and the guest VMs unable to use a proper resolution. Fixing this issue required setting QT_SCREEN_SCALE_FACTORS to 1.0.

Today, we took our 20-month-old daughter to a toy store for the the first time. She was excited to be there and was eagerly looking at everything. While she pointed to a few things that caught her eye and said that she wanted it, she didn’t cry or protest when we ignored her requests.

A free balloon given to her in that shop was all that she needed to have an unerasable grin on her face for the next few hours and ignore everything else!

மதுரையில் நேற்று ஆரம்பித்த 14-வது புத்தகத் திருவிழா செப்டம்பர் 9 வரை நடைபெற இருக்கிறது. இன்று புத்தகத் திருவிழாவிற்கு அனலிகாவுடனும், கிஷோருடனும் சென்று வந்தேன்.

அவ்வப்போது கிண்டிலிலேயேப் புத்தகங்களை வாங்கி வருவதால் இவ்வருடம் விருப்ப பட்டியலேதும் இல்லை. இருப்பினும் அத்தனை புத்தகங்களைப் பார்த்ததும் எதுவும் வாங்காமல் இருக்கவும் முடியவில்லை. இன்று வாங்கிய புத்தகங்கள்:-

1. ஓர் இலக்கியவாதியின் அரசியல் அனுபவங்கள் – ஜெயகாந்தன்
2. ஓர் இலக்கியவாதியின் பத்திரிக்கை அனுபவங்கள் – ஜெயகாந்தன்
3. ஓர் இலக்கியவாதியின் கலையுலக அனுபவங்கள் – ஜெயகாந்தன்
4. சங்கச் சித்திரங்கள் – ஜெயமோகன்
5. நாய்கள் – நகுலன்
6. ஆட்கொல்லி – க.நா.சு
7. இந்தியாவில் சாதிகள் – டாக்டர் அம்பேத்கர்
8. ஒரு கடலோர கிராமத்தின் கதை – தோப்பில் முகமது மீரான்

கண்களைக் கட்டிப் போட்டு, குனிந்த தலை நிமிராமல் நம்மை வளைத்துப் போட்டிருக்கும் கைபேசிகள் நம் உறுப்புகளுள் ஒன்றாகி வெகு நாட்களாகி விட்டன. ஏதோ சிந்தனையில் இன்று ஆழ்ந்திருந்த போது, என்னென்ன கைபேசிகள் வைத்திருந்தேன், அவற்றை எப்போது வாங்கினேன் என்று எண்ணிப் பார்த்தேன். 2006-ம் ஆண்டிலிருந்து கைபேசியை உபயோகித்து வரும் நான், இதுவரை உபயோகித்த கைபேசிகளில் ஒரே நிறுவனத்தின் கைபேசியை ஒருமுறைக்கு மேல் வாங்கியதில்லை என்பது வியப்பு! நான் பயன்படுத்திய/பயன்படுத்தும் கைபேசிகள்:-

• Nokia 1600
• Motorola W230
• Samsung Galaxy S Duos
• OnePlus X
• Xiaomi Redmi Note 7 Pro

அந்த ஒற்றை வரியைத்
திரும்பத் திரும்ப மீட்டுகிறேன்
புரிதலுக்காக அல்ல
புரிதலை உணர்ந்து கொள்வதற்காக

எதையும் வாயால் கவ்வி
உணரும் மழலையெனப்
பல் தடம் பதியக் கவ்வுகிறேன்

எந்த ஒரு மறுமொழியும்
அதன் கனத்தைக் குறைக்கப்போவதில்லை

எனினும் உதிர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்
வரியின் அந்த பக்கத்தில் இருக்கும் என்னிடம்

அந்த வரியின் பின்னல் வரும்
விளக்கங்களில் எல்லாம் செவிடன் தான்

அந்த வரி – “என்னை மன்னித்துவிடு”

 

 

சக பயணியின்

கவர்ந்த உரையாடல்கள் எல்லாம்

சேமிப்புக் கணக்கில்

வரவு வைக்கப்படும் நினைவுகள்தான்

கணக்கில் வராத

கனவுகளை

யாரும் பெரிதுபடுத்துவதில்லை

பயணப்படுத்தலின்

வேகம் கூடக் கூட

ஆரம்பப்புள்ளியின் அருகாமையை

உணரமுடியும் தானே

வழிகளில் மாறும் பயணங்களும்

பயணங்களில் மாறும் வலிகளும்

அசாதாரணமானவை

தனக்கான மரணங்களை

இரசிக்க முடியுமென்றால்

இந்த வாழ்தல் சற்று

ஆறுதல் தான்

 

 

பத்திரமாய் ஒளித்துவைத்து இருந்த

உன்னைத் தேடி

மீட்டெடுத்து

என் முன் விட்ட

அந்த நொடி

 

உன் கால் அடி தடத்தில்

முளைத்த நிலாக்களை எடுத்து

மக்காத குப்பைத்தொட்டியில்

போட்டுவிட்டு

உன் பாதங்களை ரசித்த

அந்த நொடி

 

ஒரே சமயத்தில்

நினைவிலும்

கனவிலும்

வரப்பெற்ற வரம் கொண்ட

நொடிகளில் ஒன்று

அந்த நொடி